Robert De Niro

Urodzony 17 sierpnia 1943 roku amerykański aktor, reżyser i producent. W wieku 16 lat rzucił szkołę średnią, by zostać aktorem. Nauki pobierał między innymi w Actors Studio Lee Strasberga. Debiutował w 1963 roku w "Przyjęciu weselnym" Briana de Palmy (film wszedł na ekrany dopiero w 1969 roku).

Przez pierwszą dekadę swej działalności grywał epizody i pomniejsze role w kinie niskobudżetowym. Przełomem okazał się dla niego 1973 rok. Zagrał wtedy śmiertelnie chorego baseballistę w filmie "Uderzaj powoli w bęben". Wtedy też po raz pierwszy współpracował z Martinem Scorsese, czego wynikiem była wspaniała rola w "Ulicach nędzy". 

W 1974 roku wcielił się w młodego Vita Corleone w drugiej części "Ojca chrzestnego" Francisa Forda Coppoli. Dwa lata wcześniej w tę postać wcielił się Marlon Brando. De Niro dotrzymał kroku mistrzowi, a jego kreacja została uhonorowana Oscarem za najlepszą rolę drugoplanową. W następnych latach De Niro współpracował z najwybitniejszymi reżyserami. Zagrał u Bernarda Bertolucciego w "Wieku XX", Elii Kazana w "Ostatnim z wielkich" oraz Michaela Cimino w jego epickim obrazie antywojennym "Łowca jeleni". 

Najlepiej układała się jednak jego współpraca ze Scorsesem. De Niro stworzył kreacje w jego "Taksówkarzu" oraz "Wściekłym byku". W pierwszym wcielił się w psychicznie chorego młodzieńca, który po powrocie z Wietnamu zatrudnia się jako taksówkarz na nocnej zmianie. W drugim w przejmujący sposób sportretował wzlot i upadek mistrza boksu Jake'a LaMotty. Za tę rolę otrzymał swego drugiego Oscara.

Kojarzony głównie z rolami gangsterów, wcielał się w nich w "Dawno temu w Ameryce" Sergio Leone oraz "Nietykalnych" Briana de Palmy. Jednocześnie chętnie występował w innych gatunkach - komedii sensacyjnej ("Zdążyć przed północą") oraz horrorach ("Harry Angel"). 

Na początku lat 90. ponownie pracował Scorsese, tym razem przy przewrotnym filmie gangsterskim "Chłopcy z ferajny" (*1990) oraz remake'u thrillera z 1992 roku "Przylądek strachu". W 1993 spróbował swych sił w reżyserii, stając za kamerą "Prawa Bronxu". W 1995 roku wystąpił w sensacyjnej "Gorączce" Michaela Manna, w której po raz pierwszy na ekranie pojawił się obok innej legendy aktorstwa, Ala Pacino. W kolejnych latach pojawiał się głównie w rolach drugoplanowych, między innymi w "Cop Land" oraz "Jackie Brown". 

Na przełomie wieków ironizował ze swoim ekranowym wizerunkiem w komediach "Depresja gangstera" (1999), "Poznaj mojego tatę" (2000) oraz "Rocky i Łoś Superktoś" (2000). W późniejszych latach grał coraz więcej, głównie w filmach klasy B, miedzy innymi "Maczecie" (2010), hołdzie dla kina grindhouse'owego. Powrotem do pierwszej ligi okazała się dla niego współpraca z reżyserem Davidem O. Russellem, u którego wystąpił w "Poradniku pozytywnego myślenia" (2012, nominacja do Oscara), "American Hustle" (2013) oraz "Joy" (2015).