Krzysztof Kieślowski

W dzieciństwie często się przeprowadzał, co było związane ze zmianą sanatoriów, w których jego ojciec leczył się na gruźlicę. Kariera filmowa Kieślowskiego zaczęła się od miłości do teatru, a ta wykiełkowała w nim już w szkole średniej, kiedy to uczęszczał do Państwowego Liceum Techniki Teatralnej. Pracował wtedy jako garderobiany w Teatrze Wspóczesnym dzięki czemu miał okazję poznać wielu wybitnych aktorów, m.in. Zbigniewa Zapasiewicza i Tadeusza Łomnickiego, którzy później występowali w jego filmach. Marzył o karierze reżysera teatralnego, ponieważ jednak na ten kierunek przyjmowano tylko absolwentów innych szkół, Kieślowski zdecydował się na studia w łódzkiej "filmówce", na którą dostał się dopiero za trzecim podejściem. W trakcie nauki zrealizował wiele etiud filmowych, tytuł magistra uzyskał w 1970 roku za dwa filmy dokumentalne "Zdjęcie" i "Z miasta Łodzi" oraz pracę teoretyczną pod kierunkiem Jerzego Bosaka "Film dokumentalny a rzeczywistość".

Wśród najbardziej znanych i docenianych na świecie dokonań reżysera znajduje się "Dekalog" (1988), seria dziesięciu, blisko godzinnych filmów będących wariacją na temat Dziesięciorga Przykazań. Dwie części ("Dekalog V" I "Dekalog VI") doczekały się również wydłużonych wersji, nazywanych odpowiednio "Krótkim filmem o zabijaniu" oraz "Krótkim filmem o miłości", oba zdobyły kilka nagród m.in. Złote Lwy na FPFF.

Inne ważne filmy Kieślowskiego to "Amator" (1979), "Przypadek" (1981), "Bez końca" (1984), oraz zrealizowane we Francji "Podwójne życie Weroniki" (1991) i trylogia "Trzy Kolory" (1993-1994).

Kieślowski wspólnie z Krzysztofem Piesiewiczem pracował również nad trylogią "Niebo, Piekło, Czyściec", jednak problemy zdrowotne Kieślowskiego uniemożliwiły mu dalszą pracę. Ostatecznie scenariusze dokończył Piesiewicz, dwa z nich zostały zekranizowane. "Niebo" (2002) w USA wyreżyserował Tom Tykwer a "Piekło" (2005) we Francji Danis Tanović.

Oprócz filmów fabularnych, Kieślowski ma na koncie także liczne filmy dokumentalne m.in. "Byłem żołnierzem" (1970), "Fabryka" (1970), "Murarz" (1973) i "Gadające głowy" (1980).

Filmy Kieślowskiego charakteryzują się sporą dozą melancholii, to przede wszystkim dramaty społeczne i psychologiczne łączące realizm z metafizyką. Reżyser w swoich dziełach poruszał też takie tematy jak: moralność, miłość, braterstwo, ludzka natura.

Krzysztof Kieślowski był żonaty z Marią Cautillo od 1967 roku do swojej śmierci, z tego związku miał córkę Martę. Za granicą był bardzo ceniony, przez niektórych wręcz otoczony kultem. Za "Trzy Kolory: Czerwony" otrzymał dwie nominacje do Oscara (za najlepszą reżyserię oraz scenariusz oryginalny).

W 1993 roku został odznaczony francuskim Orderem Sztuki i Literatury, jego nazwisko noszą liczne instytucje min. Wydział Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Wykładał reżyserię i scenopisarstwo w Polsce, Niemczech i Szwajcarii.