Krzysztof Kiersznowski: Zaczynał karierę w teatrze
W ciągu ponad 40-letniej kariery zagrał w kilkudziesięciu serialach i filmach fabularnych. Widzowie kojarzyli go przede wszystkim jako Wąskiego z „Kilera”, jednak Krzysztof Kiersznowski był też cenionym aktorem teatralnym.
Karierę rozpoczął w 1976 roku małymi rolami w telewizyjnym "Latarniku" oraz "Człowieku z marmuru". Rok później ukończył studia na wydziale aktorskim PWSFTviT w Łodzi i zadebiutował w Teatrze Ochota w Warszawie.
Oglądaliśmy go tam w przedstawieniach reżyserowanych przez Jana Machulskiego i Jana Englerta.
W kolejnych latach Kiersznowski był aktorem Teatru Studio w Warszawie, Teatru im. Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim oraz Teatry Polskiego w Bydgoszczy. W pierwszej dekadzie XXI wieku współpracował także z Teatrem Lubuskim w Zielonej Górze. Widzowie zapamiętają go dzięki roli w brawurowej komedii społeczno-bulwarowej "Kochanie, posadź jumbo jeta" Marka Rębacza.
Aktora mogliśmy też oglądać w spektaklach Teatru Polonia: "Grube ryby" w reż. Krystyny Jandy (2008) oraz "Chłopcy" w reż. Mirosława Gronowskiego (2016).
Swą pierwszą charakterystyczną rolę zagrał już 1980 roku w "Vabanku" Juliusza Machulskiego. Wcielił się w Nutę, drobnego złodziejaszka, który pomagał granemu przez Jana Machulskiego Kwincie w zemście na bankierze Kramerze. Rolę tę powtórzył w 1984 roku w kontynuacji filmu "Vabank II czyli riposta".
Do końca lat 90. grał głównie w teatrze. W 1990 wraz z żoną wyjechał do Irlandii, gdzie dostała ona pracę w ambasadzie. Przez pięć lat mieszkał w Dublinie. Okazjonalnie występował w teatrze, gdzie otrzymywał głównie role cudzoziemców.
Po powrocie do Polski ponownie za sprawą Juliusza Machulskiego zagrał kolejną popularną rolę. W komedii "Kiler" (1997) wcielił się w Wąskiego, pechowego pomocnika gangstera Siary (Janusz Rewiński).
Dwa lata później powstała równie popularna kontynuacja, "Kiler-ów 2-óch", w której także wystąpił. Jej fabuła w jeszcze większym stopniu skupiła się na Wąskim i Siarze, tym samym szufladkując Kiersznowskiego w roli fajtłapowatych cwaniaczków.
Z czasem miał także dosyć nachalnych fanów komedii Machulskiego, przez których często doświadczał nieprzyjemnych sytuacji. "Przez wiele lat musiałem ignorować zaczepki, odmawiać spożywania alkoholu, przez co niektórzy 'fani' mogli poczuć się głęboko dotknięci i urażeni" - przyznał aktor.
W 2001 roku zagrał w "Cześć, Tereska" Roberta Glińskiego, za co otrzymał dobre recenzje od krytyków i nominację do Orła za najlepszą kreację drugoplanową. Czarno-biały film opowiadał o pozbawionej perspektyw codzienności piętnastoletniej dziewczyny, mieszkającej wraz z rodziną w małym mieszkaniu w blokowisku.
Kiersznowski wcielił się w ojca Tereski, bezskutecznie walczącego z nałogiem alkoholika. Jak sam przyznaje, okres zdjęć był dla niego niezwykle wyczerpujący i po ich zakończeniu jeszcze przez kilka dni "odchorowywał" swoją postać.
Paradoksalnie najwięcej wyróżnień zebrał za rolę, która po latach wydaje się niesłusznie zapomniana. W "Statystach" Michała Kwiecińskiego (2006) wcielił się w prowadzącego zakład fotograficzny Edwarda, który decyduje się dorobić w powstającej w Polsce chińskiej produkcji - mimo co chwila podkreślanej przez siebie wyższości swej ojczyzny nad resztą świata. Rola ta przyniosła mu nagrodę w Gdyni i Orła w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy.
W ostatnich latach kojarzony był głównie z postacią Stefana w serialu "Barwy szczęścia". Jak sam przyznawał, lubi tę postać, ponieważ znacząco odbiega ona od jego dotychczasowego filmowego wizerunku. "Stefan z 'Barw szczęścia' to strażak, który nie dość, że ofiarnie pełni służbę, to jeszcze w życiu prywatnym jest bardzo poukładany, zrównoważony, z zasadami" - przyznaje w jednym z wywiadów. "To taki generalnie ciepły facet. Ale nie fajtłapa".
Widzowie równie dobrze przyjęli postać dobrodusznego felczera Puli-Huli w serialu "Blondynka". Sam Kiersznowski cieszył się, że role w serialach ociepliły jego wizerunek. "Aktor jest przede wszystkim od tego, żeby jak najwięcej grać. Pokazać, na co go stać na scenie czy przed kamerą, a nie przebierać w propozycjach" - mówił.
Pierwsza żona Kiersznowskiego była pracownikiem francuskiej ambasady. Aktor nie chciał przenieść się z nią do Bułgarii, miłość nie wytrzymała tej próby i rozwiedli się. Mieli dwójkę dorosłych dzieci. W 2011 roku aktor zaskoczył zarówno media, jak i fanów, kiedy pojawił się na festiwalu w Międzyzdrojach z nową partnerką. Choć wyglądali na naprawdę szczęśliwych, mało kto wróżył im długą przyszłość, ze względu na sporą różnicę wieku - aż 33 lata. Ich związek przetrwał jednak kilka lat.
Na pytanie dziennikarza Pomponika, czy w jego życiu jest obecna druga połówka, kilka miesięcy przed śmiercią odpowiedział: "Nie, jest mi dobrze tak, jak jest. Wolę spędzać czas z dziećmi, z wnukami, z przyjaciółmi. I myślę, że jeśli człowiek jest zadowolony z siebie i z najbliższego otoczenia, a to najbliższe otoczenie zadowolone z niego, to nic więcej do szczęścia nie jest potrzebne".
Krzysztof Kiersznowski zmarł 24 października 2021 w wieku 70 lat.
Zobacz też:
Wychowywał go głównie ojciec. Kim dzisiaj jest syn polskiej seksbomby?
Gwiazda odchodzi z show-biznesu! Co będzie robiła?
Filmy o Ukrainie, które pozwolą lepiej zrozumieć sytuację za wschodnią granicą!
Więcej newsów o filmach, gwiazdach i programach telewizyjnych, ekskluzywne wywiady i kulisy najgorętszych premier znajdziecie na naszym Facebooku Interia Film
