Zdzisław Maklakiewicz

Urodził się 9 lipca 1927 roku w Warszawie w rodzinie rodowitych warszawiaków. Jego ojciec był ekonomistą, a matka zajmowała się domem. Był także bratankiem kompozytorów, Jana, Franciszka i Tadeusza. Służył w Armii Krajowej posługując się pseudonimem Hanzem i brał czynny udział w powstaniu warszawskim. W 1947 roku rozpoczął w Krakowie studia aktorskie, w trakcie przenosząc się na PWST w Warszawie, którą ukończył w 1950 roku jako jeden z pierwszych jej absolwentów. Podjął również studia na wydziale reżyserii, których jednak nie ukończył.

Tuż po zdobyciu dyplomu, zadebiutował w warszawskim Teatrze Syrena niewielką rolę Montera w programie "Panie Dobrodzieju". Na deskach tego teatru występował do 1952 roku, będąc równocześnie aktorem Teatru Polskiego. Związany był także z wiązany z Teatrem Ludowym - zarówno w Warszawie, jak i Nowej Hucie, Wybrzeże w Gdańsku, Kameralnym i Polskim we Wrocławiu, a także krakowskim Starym, a pod koniec życia z warszawskimi Narodowym i Rozmaitości.

Jako aktor filmowy debiutował w 1960 roku w filmie "Wspólny pokój" Wojciecha Jerzego Hasa. Pojawił się również w innych obrazach tego reżysera, m.in. w "Złocie" (1961), "Jak być kochaną" (1962), "Rękopisie znalezionym w Saragossie" (1964) i "Lalce" (1968).

Inne jego filmowe kreacje to postać "Sprężyny" w "Skąpanych w ogniu" (1963) i dowódcy oddziału AK w "Barwach walki" (1964) w reżyserii Jerzego Passendorfera, podporucznika w "Pierwszym dniu wolności" Aleksandra Forda (1964), Cześka Wróbla w filmie "Prawo i pięść" Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego (1964), fałszywego wartownika w niemieckim mundurze i handlarza na bazarze w "Giuseppe w Warszawie" Stanisława Lenartowicza (1964), Józefa Poniatowskiego w filmie "Marysia i Napoleon" Leonarda Buczkowskiego (1966),Leona, dziennikarza i pasażera na statku w "Cała naprzód" Stanisława Lenartowicza (1966), drwala w "Die gefrorenen Blitze / zamrożone błyskawice"- produkcji NRD, Janosa Veiczi (1967), sierżanta Franciszka Knapasa w "Czerwone i złote" Stanisława Lenartowicza (1969), Zdzicha w "Dzięciole" Jerzego Gruzy (1970), Balcerzana w "Opętaniu" Stanisława Lenartowicza (1972), Romana w "Rewizji osobistej" Witolda Leszczyńskiego (1972), księdza w "Głowy pełne gwiazd" Janusza Kondratiuka (1974), Michała Samostrzelnego w "Grzechu Antoniego Grudy" Jerzego Sztwiertni (1975), kelnera w "Zaklętych rewirach" Janusza Majewskiego (1975), Karola w filmie "Brunet wieczorową porą" Stanisława Barei (1976), Zdziska w "Rekolekcjach" (1977), inżyniera Józefa Kopackiego w" Królowej pszczół" Janusza Nasfetera (1977). Ostatnią rolą filmową aktora był kierownik sklepu - Stasio w "Milionerze" Sylwestra Szyszki (1977).

Zagrał również w kilku serialach: "Klub profesora Tutki" (1968) Andrzeja Kondratiuka, "Bez instrukcji" Janusza Morgenszterna, "Stawka większa niż życie" (1968), "Chłopi" (1972) Jana Rybkowskiego (1972) czy "Lalka" (1977) Ryszarda Bera.

Maklakiewicz stworzył niezapomniany duet stworzył ze swoim serdecznym przyjacielem - Janem Himilsbachem, z którym pojawił się w trzech tytułach: w komedii "Rejs" (1970), telewizyjnym filmie "Wniebowzięci" Andrzeja Kondratiuka oraz w komedii w reżyserii Andrzeja Kondratiuka "Jak to się robi" (1973).

Aktor zmarł 9 października 1977 z powodu zatrzymania akcji serca. Pochowano go na Cmentarzu Powązkowskim.