Wojciech Pokora

Urodził się 2 października 1934 roku w Warszawie. Ukończył Technikum Budowy Silników Samolotowych, a następnie rozpoczął pracę w Fabryce Samochodów Osobowych, gdzie dołączył do amatorskiego kółka teatralnego. W 1958 roku ukończył Wydział Aktorski PWST w Warszawie i w tym samym roku dołączył do zespołu stołecznego Teatru Dramatycznego, gdzie zadebiutował rolą Dziennikarza w 'Wizycie starszej Pani" Friedricha Dürrenmatta w reżyserii Ludwika René. Na deskach Dramatycznego występował przez 26 lat. Związany był również z warszawskim Teatrem Nowym (1984-2001) i Teatrem Kwadrat (1990-2001).

Wśród najlepszych teatralnych kreacji aktora, należy wymienić m.in.rolę Furażera w "Teatrze cudów" wg Miguela Cervantesa w reżyserii Irmy Czaykowskiej (1965),Horacego w "Szkole żon Moliera" w reżyserii Jana Świderskiego (1966), Harolda w "Czarnej komedii" Petera Shaffera z 1969 roku, w, przedstawieniu reżyserowanym przez Piotra Piaskowskiego, Józefata w "Księdzu Marku" Juliusza Słowackiego w reżyserii Adama Hanuszkiewicza (1963), Arcybiskupa Reims w "Świętej Joannie" George'a Bernarda Shawa w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza (1984), a także Władzia w "Ślubie" Witolda Gombrowicza w reżyserii Jerzego Jarockiego.

Przez kamerami zadebiutował w niewielkiej roli w filmie "Przygoda na Mariensztacie" Leonarda Buczkowskiego w 1953 roku. W 1960 roku zagrał epizod w "Zezowatym szczęściu" Andrzeja Munka i w tym samym roku po raz pierwszy spotkał się ze Stanisławem Bareją przy okazji jego filmu "Mąż swojej żony", w którym również zagrał epizodyczną rolę. Bez wątpienia był jednym z ulubionych aktorów Barei. W 1966 roku zagrał rolę tajnego agenta w "Małżeństwie z rozsądku", a w 1972 roku w filmie, który przyniósł mu największą popularność- "Poszukiwany, poszukiwana".

Wystąpił też w "Nie ma róży bez ognia" (1974), "Brunecie wieczorową porą" (1976), "Co mi zrobisz jak mnie złapiesz?" (1978), "Misiu" (1980), "Alternatywach 4" (1983) i Antoni Kłusek w "Zmiennikach" (1986). Wraz z występem w "Hydrozagadce" (1970) Andrzeja Kondratiuka, rolą inżyniera Gajnego w serialu "Czterdziestolatek" Jerzego Gruzy.

Pokora ma na koncie kilkanaście występów w sztukach Teatru Telewizji. Wcielił się w postać Michała Lageny w "Dożywociu" Aleksandra Fredry w reż. Jacka Woszczerowicza (1968), Joego w "Przygodzie w Manon Farm" wg "Klubu Pickwicka" Karola Dickensa, w reż. Lecha Komarnickiego (1971), Papkina w "Zemście" Fredry, w reż. Jana Świderskiego (1972), Żewakina w "Ożenku" Mikołaja Gogola, w reż. Ewy Bonaskiej (1976) czy Heliodora w "Marcowym kawalerze" Józefa Blizińskiego, w reż. Józefa Słotwińskiego (1980). Ma na swoim koncie występy w kabaretach "Owca" (1966-68) i "Dudek" czy długoletnią współpracę z telewizyjnym Kabaretem Olgi Lipińskiej (1990-2005).

W latach 1993-94 grał jedną z głównych ról w serialu "Bank nie z tej ziemi", wystąpił w kontynuacji serialu "Czterdziestolatek. 20 lat później" (1993), serialu Janusza Majewskiego "Bar Atlantic"; grał też Edwarda Skorupę w komediowym serialu Jerzego Gruzy "Tygrysy Europy" (1999, 2003). Ma też na swoim koncie kilka gościnnych występów, m.in. w "Niani", "Miodowych latach", "Klinice samotnych serc" czy "Na dobre i na złe". W 2007 roku pojawił się kontynuacji serialu Barei, tym razem pod tytułem "Dylematu 5" w reżyserii Grzegorza Warchoła.

Swoją żonę Pokora poznał jeszcze w czasach szkolnych. Mają dwie córki i trzy wnuczki. Jedna z nich to aktorka, Agata Nizińska ("Wszystko przed nami"). Wojciech Pokora interesuje się literaturą, a jego ulubionym autorem jest brytyjski pisarz Ray Cooney. Na swoim koncie, jako reżyser teatralny, ma kilka z jego sztuk, przede wszystkim "Mayday" (1994), która do dzisiejszego dnia ciągle wystawiana jest w krakowskim Teatrze Bagatela.

Aktor ma na swoim koncie dwa odznaczenia:Odznakę 1000-lecia (1967) oraz Złoty Krzyż Zasługi (1978).