14-letni Ludwik XIV (BENOIT MAGIMEL) wie, że pewnego dnia obejmie rządy we Francji. Ale wie również, że wrogowie postarają się na wszelkie możliwe sposoby zagrodzić mu drogę do tronu. To go deprymuje. Jednakże poprzez taniec, w którym się wprawia, poprzez muzykę i choreografię, które tworzy dla niego Jean-Baptiste Lully (BORIS TERRAL), postać Ludwika nabiera blasku i powoli przeobraża się w Króla Słońce. W baletowym klasycznym tańcu Ludwik zdaje się pokonywać prawa natury i ograniczenia własnego ciała, staje się idealnym wcieleniem samego siebie: Bogiem na Ziemi. Konsekwencją wzmocnienia pozycji króla jest transformacja państwa - ze słabego, rozbitego wewnętrznie, nękanego korupcją i intrygami politycznymi, w silne, nienaruszalne, rządzone silną ręką władcy absolutnego.
Lully komponuje muzykę i układa choreografię, a Moliere (TCHEKY KARYO) pisze libretta baletowych popisów Ludwika XIV, zawsze stosownych do rozmiarów władzy, jaką w danym momencie dzierży monarcha. Lully kocha króla miłością platoniczną, ale zaborczą i irracjonalną, której w końcu daje się zaślepić. A to zaślepienie staje się przyczyną upadku kompozytora, nie pojmującego, że w pewnym momencie przestanie być potrzebny królowi. Lully zostaje wkrótce po Molierze wykluczony z kręgu zaufanych dworzan Ludwika XIV i uchodzi w ciemną noc.
W roku 1643 zmarł król Ludwik XIII. Jego syn, przyszły następca tronu, miał wtedy zaledwie 5 lat, toteż nie mógł samodzielnie dzierżyć władzy. W imieniu...
Powszechnie wiadomo, że wiek XVII był okresem wielkiego rozkwitu kultury francuskiej. Corneille, Moliere, La Fontaine i najwyżej ceniony z nich przez Ludwika...
