Pierwsza wersja Teksańskiej masakry piłą mechaniczną osiągnęła niesamowity sukces w roku 1974, kiedy to zaszokowała i zadziwiła widzów mrożącymi krew w żyłach, realistycznymi scenami. Przerażająca historia, nakręcona na podstawie serii prawdziwych zdarzeń, jest przez wielu uważana za najlepszy thriller w historii kina. Stała się także inspiracją dla niezliczonych filmów powstających w późniejszych latach. Choć budżet filmu wynosił mniej niż 150,000, dolarów, film przyniósł zyski przekraczające przeszło 100 milionów dolarów i szybko osiągnął miano kultowego.
Film jest najlepiej rozpoznawalny dzięki przerażającej postaci Skórzanej Twarzy. Postać ta jest jedną z najbardziej zauważalnych wśród klasycznych czarnych charakterów, a sam film stał się najlepszą miarą porównawczą dla współczesnych filmów tego samego gatunku.
“Pomysł na zrobienie filmu mieliśmy już przed założeniem firmy,” wyjaśnia producent Michael Bay. “Chciałem nakręcić Teksańską masakrę tylko ze względu na sam tytuł. Ma on, według mnie, znaczenie mityczne, bo był to pierwszy tego rodzaju film kiedykolwiek zrobiony .”
Producent wykonawczy Ted Field wspomina także: “kiedy Michael i ja zdecydowaliśmy się razem założyć business, szybko doszliśmy do wniosku, że Teksańska masakra będzie najlepszym tytułem na debiut Platinum Dunes. Jest historią – symbolem, który od razu określa Platinum Dunes w pewnych ramach.”
“Pomysł bardzo nam się podobał, ponieważ grupą docelowa filmu są młodzi mężczyźni poniżej 25 roku życia, którzy wszyscy o filmie słyszeli, ale aż 90% go nigdy nie widziało,” dodaje producent wykonawczy Andrew Form.
Aby ruszyć projekt i zainteresować nim potencjalnych dystrybutorów, Bay nakręcił teaser bez wizji, a tylko z dźwiękiem, w którym Skórzana Twarz goni młodą kobietę naookoło starego domu. Tylko w ostatnich 10 sekundach można dostrzec zęby piły. Rezultat przyćmił wszelkie oczekiwania.
Teaser wywołał burzę, co zaowocowało przejęciem dystrybucji w USA przez New Line Cinema, a na cały świat przez Focus Features.
Ted Field wyjaśnia, “byliśmy w końcu w stanie zdobyć wystarczającą ilość pieniędzy, aby wyprodukować ten film. Zazwyczaj widownia zagraniczna dobrze reaguje na thrillery, ale to, co się zaczęło dziać, przekroczyło nasze najśmielsze wyobrażenia”.
“Nikt z nas nie przypuszczał, że trailer zdobędzie aż taką popularność” - Brad Fuller wpsomina. “Chyba zaczął już grać wszystkim na nerwach i przekazał widzom takie emocje, jakie chcielibyśmy, aby odczuwali oglądając ten film.”
Istniała jednakże jedna potencjalna komplikacja: Radar Pictures i Platinum Dunes miały bardzo mało czasu, aby w pełni zrealizować projekt. “Byliśmy w stanie zabezpieczyć prawa do filmu tylko na okres 6 miesięcy” - wyjaśnia Field. W tym czasie musieliśmy zaprezentować nie tylko skończony projekt, ale i naszą wizję produkcyjną. To było prawdziwe wyzwanie.”
“Chcieliśmy znaleźć scenarzystę, który byłby w stanie zmieszać najlepsze elementy oryginału, ale wprowadzić też i nowe” - mówi Andrew Form.
W końcu dotarli do scenarzysty Scott’a Kosar’a, który jest autorem scenariusza do The Machinist. “Chcieliśmy, aby był to film o strachu bardziej psychicznym, niż takim dosłownym” - komentuje Brad Fuller. Filmowcy chcieli pokazać straszne momenty na tle realnych postaci, znajdujących się w się w realistycznej sytuacji. „Kiedy spotkaliśmy Scott’a Kosar’a, pokazał nam scenę otwierającą film, tą z autostopowiczem. Scena była tak szokująca, że przeważyła na całym klimacie filmu i było to dokładnie to, co zamierzaliśmy” - dodaje Andrew Form.
Kosar był fanem oryginalnego filmu, dlatego bardzo spodobał mu się pomysł odświeżenia całego tła. “Kiedy usłyszałem po raz pierwszy, że film będzie robiony na nowo, trochę byłem przestraszony pomysłem poprawiania, niejako, klasyki” - wyjaśnia Kosar. “Po pierwszym spotkaniu zauważyłem, że na całe szczęście, nie chcieli tu nic ulepszać, a pójść nieco w innym kierunku. Chcieli stworzyć jeszcze straszniejszą wersję opartą na strachu i niedomówieniach.”
Kiedy Kosar pisał pierwszą wersję scenariusza, producenci zaczęli poszukania reżysera - którym został uznany już wcześniej Marcus Nispel. Ted Field był zachwycony projektami Nispel’a. Pracował z nim wcześniej przy produkcjach teledysków dla Interscope Records (teledyski dla No Doubt, między innymi), ale nie tylko.
Choć wielu reżyserów było zainteresowanych filmem, Michael Bay natychmiast zaangażował Nispel’a. “Zawsze podobały mi się projekty Marcusa” - przyznaje. “Widząc jego prace, zawsze uważałem go za wybitnie utalentowanego faceta i chciałem z nim pracować. Ma wspaniałe wizje i robi bardzo dobre ujęcia.”
Nispel’owi, który dostał już chyba wszystkie możliwe nagrody w businessie artystycznym i reklamowym (nakręcił około 1000 teledysków i filmów reklamowych), również podobał się pomysł producentów, żeby nakręcić Masakrę nieco odmiennie od oryginału. “Podobają mi się filmy burzące stereotypy” - Nispel wyznaje. „Kiedy dostałem pierwszą wersję scenariusza, dosłownie nie mogłem jej wypuścić z rąk”. Nispel bardzo dobrze przygotował się na pierwsze spotkanie z producentami. „Przyniósł jakieś totalnie zakręcone fotografie i fotosy z gazet” - wspomina Bay. “I miał całe mnóstwo dobrych pomysłów.”
Pierwsza osobą, którą Nispel przyprowadził na plan był operator Daniel Pearl, z którym współpracował na planie wielu nagrodzonych reklam i teledysków. Daaniel również pracował już z Michael’em Bay’em. Niesamowitym zbiegiem okoliczności był fakt, że Pearl pracował jako operator obrazu w czasie kręcenia pierwszej Masakry w 1974 roku, a teraz miał niepowtarzalną okazję, aby spojrzeć na tę mrożącą krew w żyłach historię od nowa, a z drugiej strony być pierwszym operatorem, który będzie uczestniczyć w pierwszym remake’u filmu.
“Daniel dużo się wypowiadał na temat oryginalnej Masakry” - mówi Nispel. “ Podobało mi się jak zrobił oryginał i chciałem żeby było w nim dużo z oryginalnej wersji, ale również dać mu wolną rękę. Po namyśle powiedział mi coś niesamowitego: „Teksańska masakra piłą mechaniczną jest dla mnie wszystkim i gdybym teraz ją spieprzył byłbym nikim. Wiedziałem więc, że mogę na niego liczyć.”
Dla Pearl’a, był to również szczęśliwy zbieg okoliczności, bo powrócił do Austin w Teksasie, gdzie kończył szkołę i zaczynał karierę. “To był naprawdę dziwny zbieg okoliczności, bo przez ostanie parę lat cudownie mi się pracowało z Marcusem, z którym zrobiłem niektóre z moich najlepszych projektów” - mówi Pearl. “ Oryginalna Masakra trafiła do Museum of Modern Art, w Nowym Jorku więc tworzenie remake’a było dla mnie ogromnym wyzwaniem. Wiele z tego, kim jestem i co osiągnąłem zawdzięczam właśnie Teksańskiej masakrze piłą mechaniczną.”
Decyzja, żeby kręcić film w tych samych okolicach, co oryginał, była zamierzona. Chodziło o utrzymanie klimatu autentycznego Teksasu.
“Najlepszą rzeczą w Teksasie jest fakt, że jest on tak różnorodny” - mówi Michael Bay. “Jest tu wiele miejsc, w których po prostu zatrzymał się czas, no i jest niesamowicie fotogeniczny – wspaniałe niebo, krajobrazy, ale przed wszystkim wyjątkowe ekipy filmowe.”
Nispel uważa wręcz, że film wiele zawdzięcza właśnie znalezieniu odpowiedniej lokalizacji w Teksasie. “W Teksasie nic się nie marnuje” - uważa. “Potrzebowaliśmy aż 25 różnych lokalizacji, co było problemem, bo mieliśmy tylko 39 dni zdjęciowych. Ominęliśmy ten problem przez znalezienie 3 głównych lokalizacji, które były na tyle zróżnicowane, że spokojnie służyły za pozostałe.”
Po znalezieniu odpowiedniej lokalizacji, przyszła pora na dobranie odpowiednich aktorów, mających grać legendarnych już pięciu studentów podróżujących busem przez Teksas. “ Na początku castingu, musieliśmy dać wszystkim jasno do zrozumienia, że nie kręcimy jakiegoś krwawego horroru” - wyjaśnia producent wykonawczy Andrew Form. “W pierwszych 30 minutach oryginalnego filmu nie dzieje się nic strasznego. Widzimy dzieciaki w busie jadące na koncert swojego fana i staramy się ich poznać. Tu też chcieliśmy zrobić podobnie. Kiedy o produkcji zaczęło być głośno, na castingi zaczęli przychodzić coraz lepsi aktorzy.”
Najważniejszą rolą miała być postać Erin – zdecydowanej i upartej piękności, która jest na tyle silna i zdeterminowana, że jako jedynej udaje jej się uciec. Jest to również główna postać w filmie. Postać gra znana aktorka młodego pokolenia Jessica Biel.
“To bardzo trudna rola - taka żeńska odmiana bohatera” - mówi Michael Bay. “A Jessica gra Erin w sposób twardy, ale też sexowny. Jest na tyle wiarygodna, że ludzie naprawdę mogą się z nią identyfikować.”
“Zawsze podobały mi się thrillery” - mówi Jessica Biel. “Właściwie od kiedy pamiętam, już jako dziecko uwielbiałam się bać. Widziałam oryginalną Masakrę a nowy scenariusz uważam za naprawdę fantastyczny. Nie wątpiłam nawet przez minutę, że chcę zagrać Erin. Jest chyba najsilniejszą postacią w całym filmie. Kiedy zaczyna być naprawdę gorąco, tylko ona nie traci zimnej krwi. Desperacko stara się utrzymać wszystkich razem.”
W filmie to Erin jest sumieniem całej grupy. Kiedy jej chłopak, Kemper (grany przez Eric’a Balfour’a) potrąca pewną nastolatkę, błądzącą po opuszczonej autostradzie, to właśnie ona przekonuje całą grupę, że powinni wrócić i sprawdzić, czy na pewno nic jej nie jest. Kemper musi więc wybierać pomiędzy Erin, a decyzją całej grupy, żeby tego nie robić. To jest właśnie ta feralna decyzja, która zaważa na bezpieczeństwie całej grupy.
“Kemper chce zadowolić zarówno Erin jak i swoją paczkę” - wyjaśnia Eric Balfour, najbardziej znany z kreacji Gaba w kultowym serialu HBO “Six Feet Under. “
W miarę jak sytuacja się pogarsza, Kemper zachowuje zimna krew. “To on podejmuje decyzję, aby o całej sprawie powiadomić lokalnego szeryfa” - mówi reżyser Marcus Nispel. “Kocha Erin i wie, że ona oczekuje od niego właśnie takiej decyzji.”
Marcus Nispel chciał koniecznie zaangażować Balfura po obejrzeniu go w “Six Feet Under,” oraz po roli diabła w reklamówce samochodu. “Wiedziałem, że Eric najlepiej czuje się w roli postaci nie do końca pozytywnej…” - komentuje Nispel.
„Eric bardzo dobrze pasował do roli Kemper’a” - mówi producent wykonawczy Brad Fuller. “Jeśli jesz obiad z Eric’iem, możesz być pewny, że będzie opowiadać kawały i wybierać dania za wszystkich pozostałych. Taki jest właśnie Kemper - troszczy się o swoich przyjaciół i wszyscy mają nadzieję, że to jemu uda się ich uratować.”
Jonathan Tucker gra Morgan, zjadliwego studenta, który wydaje się być ekspertem na wszystkie tematy mało ważne lub trywialne. „Morgan jest największym pragmatykiem w całej grupie,” mówi Tucker. “ Jest inteligentny, sarkastyczny, dowcipny, choć czasami pretensjonalny. Stara się aby decyzje podejmowane przez grupę były jak najbardziej optymalne.”
Dla Tucker’a, rola w filmie to rezultat determinacji. “Pomimo, że Jonathan był najlepszym aktorem na castingu, nie posiadał wymaganego do tej roli wyglądu” - wyjaśnia Marcus Nispel. Ponieważ Tucker naciskał, Nispel opisał go jako „ trochę Johna Lennon’a, skrzyżowanego z Richard’em Dreyfuss’em w Szczękac’”. Zdeterminowany Tucker zatrudnił wizażystę, który dorobił mu bokobrody, wąsy i okulary w cienkich oprawkach i znowu poszedł na casting. “Po zobaczeniu zmiany zatrudniłem go” - Nispel wspomina ze śmiechem.
Każdy zna kogoś, kto mówi rzeczy w najbardziej nieodpowiednim momencie. Wśród przyjaciół to zaszczytne miejsce zajmuje Andy i jego niewyparzony język, grany przez Mike’a Vogel’a. Jest najlepszym przyjacielem Kemper’a. Jego wygląd chłopaka z sąsiedztwa nie idzie w parze z zachowaniem. “Andy chce dobrze, ale mówi zawsze nieodpowiednie rzeczy, - mówi Vogel. „Nie chce nikogo obrazić, ale nieświadomie tak właśnie robi. Andy potrafi jednak rozładować napięcie swoimi śmiesznymi uwagami. Zawsze musi powiedzieć coś takiego, co sprawia, że ludzie nie mogą uwierzyć, że naprawdę tak powiedział, ale później sami zaczynają się z tego śmiać.”
Na początku filmu, grupa zabiera autostopowiczkę – piękną i nieokiełznaną Pepper (Erica Leerhsen), która od razu wpada w oko Andiemu. „Erica była pierwszą osobą, jaką zaangażowaliśmy do filmu” - wyjaśnia Andrew Form. “Najbardziej zapamiętałem jej mrożące krew w życiach krzyki przerażenia.” Dodaje Brad Fuller, “Erica krzyczy chyba najlepiej ze wszystkich znanych mi aktorów.”
“Pepper to hippis”- mówi Leerhsen. “Chce się po prostu dobrze zabawić a Andy też jej się od raz spodobał.”
W filmie, Erin przekonuje Kempera, żeby powrócić i pomóc potrąconej dziewczynie (Lauren German), którą postanawiają zawieść do lokalnego szeryfa, granego przez znanego aktora charakterystycznego R. Lee Ermey’a, którego Marcus Nispel nazywa swoją tajemna bronią.
„Kiedy szukaliśmy aktorów do roli Szeryfa Hoyt’a, R. Lee był facetem, o którym marzyliśmy, ale nie wiedzieliśmy czy będzie nas na niego stać” - komentuje Nispel. „Ma tę zdolność do dodawania elementu komicznego do swojej roli, co Michael Bay uważał za nieodzowne. Żaden inny aktor nie brzmiałby wiarygodnie, ale R. Lee, ma tę zdolność, że jego wypowiedzi są jednocześnie śmieszne i intrygujące w tym samym czasie.”
Najtrudniejszym zadaniem, przed\ którym stanęła cała ekipa było odnalezienie aktora, który zagrałby rolę Thomas’a Hewitt’a – aka Skórzana Twarz – rolę, która wymaga od aktora nie tylko dużej sprawności fizycznej, ale tez wytrzymałości na bieganie w Teksańskim słońcu z maską na twarzy i w ciężkim przebraniu.
„To, co jest najstraszniejsze w postaci Thomasa Hewitt’a to fakt, że nie popełnia tych zbrodni z premedytacją, a jest po prostu maszyną do zabijania” - wyjaśnia Brad Fuller. „Jest to postać całkowicie pozbawiona sumienia. Nic nie może go powstrzymać, bo praktycznie robi, co chce.” Producent wykonawczy uważa, że najstraszniejszą zagadką tych morderstw jest znalezienie motywu. „Chcemy, żeby ludzie sami odpowiedzieli sobie, dlaczego Skórzana Twarz stał się mordercą” - Fuller podkreśla.
Filmowców dużo kosztowało utrzymanie w tajemnicy nazwiska aktora grającego Skórzaną Twarz, a jest nim Andrew Bryniarski. David Dorfman (Krąg) gra młodego teksańskiego chlopca Jedidiah, Terrence Evans jest poruszającym się na wózku starym Mont’im, Heather Kafka gra Henriettę, a Marietta Marich - Luddę May.
„Po pierwszych castingacjh zrobiliśmy listę aktorów, których bardzo chcieliśmy mieć w ekipie - w końcu dostaliśmy wszystkich” - mówi Marcus Nispel. „Jest chyba stereotypem to, co mówię, ale to naprawdę szczera prawda. Każda osoba, której zaproponowaliśmy rolę, odnosiła się do niej z takim samym jak my entuzjazmem.”
Producent wykonawczy, Andrew Form zgadza się całkowicie - „Kiedy okazało się, że Teksańska masakra piłą mechaniczną będzie pierwszym filmem wyprodukowanym przez Platinum Dunes, chcieliśmy zrobić ją naprawdę dobrze. Częścią tego planu był wspaniały scenariusz Scott’a Kosar’a, oraz osoba tak wyśmienitego reżysera jakim jest Marcus Nispel. Następną częścią tej układanki było skompletowanie odpowiedniej obsady.”
Po zakończeniu kompletowania obsady, filmowcy zaczęli się przygotowywać do 39 dniowego planu zdjęciowego, który mieli robić naokoło miasteczka Austin w Teksasie. Postanowili kręcić go w porządku scen ze scenariusza. “Starałem się przekazać Marcusowi wszystko, co sam wiem z moich własnych błędów” - mówi producent Michael Bay. “Jeśli uda się kręcić według scen, należy to zrobić. Każdy reżyser, który może tak zrobić, powinien wykorzystać tę szansę, zapewnia to ciągłość akcji oraz pomaga zbudować portrety psychologiczne bohaterów.”
Jednym z wyzwań jest przygotowanie aktorów na najbardziej straszne momenty. „Takie przygotowanie bardzo pomogło Jessice” - mówi Andrew Form.
Następną zaletą był fakt, że można było kręcić w sekwencji dzień-noc, co było wyjątkowo wygodne dla wszystkich. “Rzadko kiedy filmy są kręcone w takiej kolejności, ale miało to sens, bo sceny zaczynają się około 15 a kończą o 6 z rana” - dodaje Andrew Form.
Jednym z większych wyzwań było nakręcenie wszystkich scen dialogowych w busie, w czasie pierwszego tygodnia. To spowodowało, że wszyscy aktorzy musieli się do siebie bardzo szybko dostosować, tak aby jak najlepiej pokazać widzom swoją zażyłość.
Mówi Brad Fuller: “Jak już uda się osiągnąć ten rodzaj zaangażowania aktorów, naprawdę podnosi to temperaturę w drugim i trzecim akcie. Postanowiliśmy więc, dać im trochę czasu, aby lepiej się poznali.”
Zaproponowali im przyjazd do Teksasu na dwa tygodnie przed rozpoczęciem zdjęć. “W ciągu dnia ćwiczyli role, a wieczorem zbieraliśmy ich do miasta”- Fuller wspomina. “Po tygodniu naprawdę identyfikowali się z postaciami z filmu. Ich przyjaźń rozwinęła się spontanicznie i naprawdę się polubili.”
Jessica Biel zgadza się całkowicie: „Było to naprawdę bardzo nam wszystkim pomocne, że mogliśmy przyjechać do Austin na 2 tygodnie przed rozpoczęciem zdjęć i poznać się lepiej. Wszyscy szybko się zaprzyjaźniliśmy. Wszyscy jesteśmy też w tym samym wieku; chcieliśmy dobrze się bawić i być jak najbardziej autentyczni.”
Lato w Teksasie jest naprawdę upalne, temperatura dochodzi do prawie 40 stopniu, a pierwsze zdjęcia miały być robione w busie z lat 70, w środku którego była naturalnie znacznie wyższa. Ale te trudne warunki pomagały jedynie w budowaniu odpowiedniej atmosfery.
“Wiedziałem, że lato w Teksasie jest upalne, ale nic nie przygotowało mnie na dosłowne zapuszkowanie z pięcioma innymi aktorami, reżyserem i operatorem kamery,” śmieje się Eric Balfour. “Czasami naprawdę było ciężko, ale sprawiło, że sceny były wyjątkowo intensywne, czego nie można by osiągnąć realny innych warunkach.”
“Ten pierwszy tydzień był naprawdę wyczerpujący” - wspomina Marcus Nispel. “ To był najgorętszy tydzień w czasie wszystkich zdjęć. W takich warunkach film i kręcenie filmu stają się jednym. Aktorzy zapominają, że kręcąc film są po prostu postaciami z filmu, a to dodaje filmowi autentyczności.”
Po pierwszych dramatycznych ujęciach, Erin przekonuje Kempera aby się zatrzymać i znaleźć szeryfa, co doprowadza ich do farmy Hewitt’a.
Farma została wybudowana w 1854 na terenie uniwersytetu w Teksasie i przewieziona na to miejsce w 1930 roku. Sześcio pokojowy dom oraz jego okolice, ku uciesze filmowców, mogły posłużyć do nakręcenia większej niż tylko jedna sekwencji zdjęć.
“Farma Hewitt’a ma przeszło 150 lat i jest to chyba jeden z bardziej przerażających domów, jakie widziałem,” mówi producent wykonawczy Brad Fuller. “Jest koszmarny,” Michael Bay dodaje. “Były tam czeki i rachunki z lat 20tych. “ Naprawdę było tam strasznie i jeśli udało nam się uchwycić tę atmosferę, widzowie też na pewno to poczują,” mówi Fuller.
Reżyser Marcus Nispel zauważa, że zarówno warunki pogodowe jak i ciągłe bycie w akcji były takim wyzwaniem dla aktorów, o które właśnie mu chodziło.
“Było bardzo gorąco, co wykańczało ich psychicznie, tak samo jak zdjęcia w nocnym deszczu” - wyjaśnia. “ Ale czy graliśmy po kostki w błocie, czy w deszczu w środku nocy, warunki te wpływały bardzo pozytywnie na grę aktorów. Na zakończenie zdjęć, Jessica straciła głos i miała oczy czerwone jak królik od płaczu i infekcji, jakiej się nabawiła. A kiedy wszystko to połączy się w jedno, sprawia, że film nabiera jeszcze większej autentyczności - publiczność czuje się jakby naprawdę była w miejscu wydarzeń.”
Aby uchwycić wyjątkową atmosferę filmu, Nispel i Pearl musieli czasami działać bardzo szybko. “Lubię filmować przez otwory - drzwi, okna, dziury w dachu – bo to daje reżyserowi możliwość poruszania się w przestrzeni” - wyjaśnia Pearl. “Atmosfera filmu została wykreowana poprzez użycie różnych kamer, filmowania z różnych kątów i poprzez odpowiednie światło. Używaliśmy przede wszystkim soczewek 14mm i 17mm, głównie z jednym źródłem światła sparowanym z tylnim lub bocznym oświetleniem.”
Pomimo, że Teksańska masakra piłą mechaniczna dzieje się w ciągu jednego dnia, do filmu można było wykonać wiele różnorodnych kostiumów. Tak jak i w przypadku scenografii, rzeczy miały mieć bury kolor, być ziemiste i zniszczone, ale w stylu vintage z lat 70-tych”. Mówi Kathy Kiatta odpowiedzialna za kostiumy:” dobrze by było mieć prawdziwe ciuchy z lat 70-tych, ale potrzebowaliśmy czasami i czterech kompletów takich samych rzeczy, musieliśmy więc kupować nowe i postarzać je albo wręcz brudzić.”
Kiedy wyczerpujące dni zdjęciowe dobiegały końca, aktorzy i cała ekipa jeszcze bardziej się ze sobą zżyli, tak jak pięcioro przyjaciół w filmie. “Nie bardzo myślałem przedtem jak będzie wyglądała ostateczna wersja Masakry”, przyznaje Marcus Nispel. “Po prostu chciałem, aby była jak najbardziej autentyczna, zarówno pod względem gry aktorów, jak i treści. Ale oczywistym jest, ze najważniejsza jest tu grupa pięciu przyjaciół. Nie mogą być oni jednak traktowani tylko w kategorii mięsa armatniego dla Skórzanej Twarzy. Są po prostu ludźmi, którzy znaleźli się w nietypowym aczkolwiek możliwych okolicznościach. Miejmy nadzieję, że publiczność będzie mogła się z nimi identyfikować.”
“Wszystko co dotyczy tego filmu przeszło nasze najśmielsze oczekiwania”- mówi Jessica Biel. “Było to zarówno obciążenie psychiczne, jak i fizyczne ale też wszyscy dobrze się przy okazji bawiliśmy, co sprawia, że Teksańska masakra piłą mechaniczną jest naprawdę dobrze dopracowanym filmem. Mam nadzieję, ze wszyscy, którzy obejrzą film nie będę tylko przerażeni, ale też zauważą, że super spędziliśmy razem czas.”
“Było to naprawdę emocjonujące przeżycie oraz nietypowe przedsięwzięcie” - mówi Michael Bay. “Chcieliśmy zrobić film o najgorszym możliwym koszmarze, takim jak wszystkie te thrillery, które oglądałem będąc małym chłopcem, kiedy całe zło wydawało się być tak realne.”
“Widzowie będą zdewastowani tym, co się dzieje w filmie,” przepowiada Andrew Form. “Teksańska masakra piłą mechaniczną jest czystą emocja i terrorem i nie przypominam sobie innego filmu, może poza Egzorcystą i Milczeniem owiec, gdzie strach i przerażenie byłyby bardziej namacalne niż tu. To nie jest film o odciętych nogach czy rękach, ani o potokach krwi, ale o decyzjach, które każdy oglądający musiałby podjąć w podobnych okolicznościach.”
