Karierę zaczynał jako aktor. Występował w sztukach teatralnych i filmach telewizyjnych. Na dużym ekranie zagrał w 9 filmach. Między innymi w trzech filmach Mohsena Makhmalbafa: Do Cheshman Beesu (Dwoje ślepych oczu, 1983), Este’aze (Szukacjąc świętości, 1984), Boycott (1985). W końcu postanowił zrobić własny film.
Zadebiutował jako reżyser w 1991 roku filmem Baduk. Opowiada on o żyjących
w przygranicznych miastach irańskiego regionu Baluchistan dzieciach zajmujących się przemytem z Iranu do Pakistanu. Głównymi bohaterami tego odważnego filmu było porwane i sprzedane w niewolę kupcom nastoletnie rodzeństwo. Bezkompromisowy opis barbarzyńskiego traktowania dzieci nie spodobał się cenzurze i w konsekwencji film nie był szeroko rozpowszechniany ani w kraju, ani poza granicami. Pokazano go m.in. w 1992 roku w Cannes podczas „Nocy reżyserów”.
Drugi film fabularny nakręcił Majidi po 4 latach. Bohaterem Pedar (Ojciec, 1995) jest uparty i zawzięty 14-latek, który nieszczęśliwy jest z powodu kolejnego zamążpójścia matki. Toczy konsekwentną wojnę przeciwko równie nieustępliwemu ojczymowi. Film zwyciężył na 14 Fajr Film Festival, corocznym festiwalu filmów irańskich
w Teheranie. Zdobył również nagrody na festiwalach w San Sebastian, Sao Paulo
i Turynie.
W tym samym roku Majidi zrealizował Khoda Miad (Bóg przyjdzie). Film o chorej kobiecie która pisze listy do Boga szukając pomocy.
Dzieci niebios opowiadają o kolejnym silnym chłopcu, o zwycięstwie szczerego serca przepełnionego silną wolą nad ubóstwem. Po ponownym zdobyciu głównej nagrody na Fajr Film Festival, film zdobył Grand Prize na festiwalu w Montrealu w 1997 roku. W 1999 roku Dzieci niebios były pierwszym w historii filmem irańskim nominowanym do Oscara za najlepszy film obcojęzyczny.
Kolory raju, czwarty film Majidiego powtórzył sukces poprzednich i zdobył główne nagrody w Teheranie w 1999 roku. Bił również rekordy kasowe na świecie i został najlepiej sprzedającym się irańskim filmem w Stanach. Bohaterem filmu jest niewidomy chłopiec, który nie dostaje od ojca tyle uwagi i miłości ile potrzebuje.
W lutym 2000 Deszcz zostaje czwartym filmem Majida Majidi nagrodzonym głównymi nagrodami na Fajr Film Festival. Znów zdobywa Grand Prize w Montrealu w 2001. Pokazywano go m.in. w 2001 roku na New York Film Festival, gdzie zdobył przychylne głosy krytyki. Film wszedł do dystrybucji w Stanach.
