Zima. Obrzeża dwupasmówki, po której pędzą tiry, zakamarki małego przygranicznego miasteczka, wymarłe torowiska po zamkniętej trakcji kolejowej - to trasa odbywanych dzień po dniu wędrówek matki (Katarzyna Figura) i córki (Natalia Rybicka). Mieszkają w małym kolejarskim domku przy torach i doglądają dziecka, które córka - piętnastoletnia dziewczyna urodziła przed kilkoma miesiącami. Matka próbując ją zmusić do wyznania uparcie strzeżonej tajemnicy - kto jest ojcem - złożyła przy niej uroczystą przysięgę na grobie męża: ochrzci dziecko w święta, ale przedtem odnajdą ojca, aby nadać małemu jego imię. Zdeterminowana i „nierozgarnięta” córka kluczy naiwnie, wciągając matkę w coraz to nowe i coraz bardziej niebezpieczne poszukiwania, aż po zaskakujący finał.
Obsesyjne wędrówki „po tajemnicę”, pełne drastycznych zdarzeń uświadamiają matce jej własne mroczne sekrety i skrywane lęki, córce zaś dają nadzieję i oczyszczenie.
Dlaczego wybrał Pan opowiadanie Olgi Tokarczuk na scenariusz swego drugiego filmu?
Ryszard Brylski: To przypadek. Tadeusz Nyczek, późniejszy producent...
