Pinokio

Któż nie zna baśni Carla Collodiego o Pinokiu? Takie imię otrzymał chłopiec wyciosany przez lalkarza Geppetto z drewna, który bardzo pragnął stać się chłopcem prawdziwym - z krwi i kości. Ta baśń od ponad stu lat wzrusza i bawi przygodami drewnianego pajacyka w nie zawsze przyjaznym mu, częściowo rzeczywistym, częściowo fantastycznym świecie. Najmłodszych czytelników utwierdza w przekonaniu, że osobom starszym należy się szacunek, kłamstwo nie popłaca a miłość czyni cuda. Problem polega na tym, że baśń, jaką znamy z lektury jej licznych wydań i przekładów oraz z adaptacji Walta Disneya, który w 1940 r. przerobił ją na rysunkowy film “Pinokio”, różni się zasadniczo od powieściowego oryginału Collodiego. Film Steve’a Barrona przedstawia tę historię w kształcie zamierzonym przez pisarza. Zarazem jednak zaspakaja oczekiwania dzisiejszej dziecięcej publiczności, oferując jej całą gamę najnowocześniejszych efektów specjalnych oraz ścieżkę dźwiękową z utworami skomponowanymi i wykonywanymi przez gwiazdy muzyki pop - Steve Wondera i Briana Maya (z grupy “Queen”). Reżyser Steve Barron zdobył rozgłos dzięki przygodowej komedii “Wojownicze żółwie Ninja”, która była wielkim przebojem 1990 r. Od strony realizacyjnej jego “Pinokio” jest tzw filmem kombinowanym - łączy grę aktorów z animacją kukiełki wyobrażającej Pinokia i grafiką komputerową. Kukiełka powstała w sławnej wytwórni efektów specjalnych Jim Henson’s Creature Shop, znanej telewidzom od czasów “Ulicy Sezamkowej” i “Muppetów”. Z jej usług korzystano także przy realizacji filmów kinowych, takich jak “The Dark Crystal”, “Labirynt”, “Wiedźmy”, “The Flinstones”, Babe - świnka z klasą”, czy wspomniane już “Wojownicze żółwie Ninja”. W 1992 r., a więc w trzy lata po przedwczesnej śmierci Jima Hensona, założona przez niego wytwórnia została wyróżniona Oscarem za komputerowe urządzenie do animacji, znane pod nazwą Henson Control System. W “Pinokiu” tytułowy bohater porusza się dzięki zaawansowanej technologii zwanej animatroniką. Polega ona na wyposażeniu kukiełki w wewnętrzny, elektroniczny mechanizm ruchowy, zdalnie sterowany za pomocą bądź fal radiowych, bądź sygnałów elektrycznych, bądź komputera. Animatronika zapewnia precyzję, płynność i powtarzalność nie tylko ruchów, ale i mimiki kukiełek, która w razie potrzeby może być dodatkowo wzbogacona grafiką komputerową. A co najistotniejsze - pozwala na filmowanie z jednoczesnym udziałem kukiełek i aktorów. Dzięki temu emocjonalne reakcje aktorów są o wiele prawdziwsze niż w przypadku ich “współpracy” z postaciami osobno generowanymi wyłącznie przez komputer. Cuda animatroniki możemy podziwiać w “Pinokiu”: drewniana lalka wygląda... jak żywa. Odtwórca roli Geppetto, Martin Landau - laureat Oscara za drugoplanową rolę w filmie Tima Burtona “Ed Wood” - powiedział żartobliwie: “Grywałem już z bardziej drewnianymi aktorami od Pinokia”. W międzynarodowej obsadzie filmu Barrona Amerykanin Martin Landau partneruje innym sławom ekranu, takim jak jak Niemiec Udo Kier (“Moje prywatne Idaho”, “Przełamując fale”), czy pochodząca z francuskiej części Kanady Genevieve Bujold. (“Anna tysiąca dni”, “Coma”). Uczłowieczonego Pinokia gra cudowne dziecko Hollywood - Jonathan Taylor-Thomas, który ponadto - w oryginalnej wersji dźwiękowej - użycza swego głosu kukiełkowemu wcieleniu tytułowego bohatera.