Scenariusz „Nigdy w życiu” autorstwa Ilony Łepkowskiej powstał na podstawie powieści Katarzyny Grocholi pod tym samym tytułem. To historia dojrzałej kobiety, która po niepowodzeniach w pierwszym związku i rozstaniu z mężem nie traci ducha. Pokonuje przeciwności i znajduje dla siebie i swojej córki nowy, lepszy pomysł na życie.
Judyta, bohaterka filmu, mieszka w Warszawie, jest mężatką, ma 16-letnią córkę, Tosię. Większość czasu spędza w domu gotując, sprzątając i wychowując dziecko. Stara się być dobrą żoną i matką, choć dorastająca Tosia, która weszła właśnie w okres „burzy i naporu”, dostarcza matce nieco problemów. Mąż – biznesmen jest zawsze bardzo zajęty. Judyta dorabia odpisując na listy czytelnikom popularnego pisma kobiecego. Udziela porad zarówno z dziedziny gospodarstwa domowego, jak i pomaga rozwiązywać poważne problemy. Jest więc dla czytelników pisma spowiednikiem, adwokatem, psychologiem i przyjaciółką w jednej osobie.
Judytę poznajemy w przełomowym momencie jej życia. Mąż, Tomasz informuje ją nagle, że będzie miał dziecko z inną kobietą. Po rozwodzie obiecuje zostawić mieszkanie Judycie i Tosi. Jednak tuż po sprawie zmienia zdanie – mieszkanie zatrzyma on, gdyż odziedziczył je po swoich dziadkach. Byłej żonie proponuje przeprowadzkę do obskurnej kawalerki. Judyta jest załamana, nie wyobraża sobie życia w takich warunkach. Na pomoc rodziców też nie może liczyć. Po czterdziestu latach wspólnego życia postanowili się rozwieść! Zamiast wspierać córkę krytycznie komentują wszystkie jej decyzje. Judyta pod wpływem przyjaciółki Uli podejmuje desperacką decyzję – zamiast kawalerki bierze od byłego męża pieniądze i kupuje kawałek ziemi pod Warszawą. Instynktownie czuje bowiem, że jest to „jej miejsce na ziemi”. Zamierza wybudować dom. Oczywiście, w trakcie budowy braknie jej pieniędzy, musi wyprowadzić się z „małżeńskiego” lokum, pomieszkuje kątem u Uli, ale z wysiłkiem, powoli pokonuje kolejne kłopoty. Pomagają jej w tym przyjaciele oraz w końcu również i Rodzice.
Jednocześnie z budową domu Judyta cały czas odpisuje na listy czytelników. Tą drogą nawiązuje korespondencję z Leonem Zakrzewskim, który poprosił redakcję o poradę i wsparcie. Rzuciła go żona, a on sam nie umie sobie z tym poradzić. Powoli korespondencja ze „służbowej” zaczyna przeradzać się w całkiem prywatną i Leon proponuje Judycie spotkanie. Wygląda na to, że kroi się flirt. Jednak Judyta zamiast iść na randkę, organizuje ognisko dla przyjaciół i znajomych. Na ognisku pojawia się Adam, współpracujący z redakcją socjolog. Judyta oczywiście zastrzega się – „żadnych facetów więcej, nigdy w życiu!”, ale znajomość z Adamem zaczyna się coraz bardziej zacieśniać… Zakochuje się z wzajemnością. Kiedy Adam postanawia zamieszkać z nimi, w nowym domu Judyty zjawia się skruszony Tomasz. Dziecko, które było przyczyna rozwodu okazało się nie jego. Tomasz jest kompletnie zaskoczony tym, jak Judyta sobie poradziła po rozwodzie. Chce wrócić, ale przy boku Judyty jest już Adam.
Wszystko wydaje się zmierzać do szczęśliwego końca. Jednak Judyta odkrywa, że Adam jest wobec niej nielojalny – mimo wcześniejszych ustaleń, że nigdy tego nie uczyni, musiał zajrzeć do jej komputera. Znał bowiem szczegóły korespondencji z Leonem. Judyta, urażona do żywego zrywa z Adamem. Teraz postanawia już nieodwołalnie – żadnych facetów, nigdy w życiu!
