Koyaanisqatsi

"Jeśli będziemy wykopywać z ziemi jej skarby, sprowadzimy katastrofę. Blisko Dnia Oczyszczenia niebo zasnują pajęczyny. Pewnego dnia z nieba może zostać rzucony pojemnik popiołu, który spali ziemię, a oceany doprowadzi do wrzenia." Tekst śpiewanych w filmie "Koyaanisqatsi" przepowiedni Indian Hopi "Koyaanisqatsi" to jeden z najgłośniejszych filmów dokumentalnych ostatnich lat. Można go określić jako precyzyjnie skonstruowaną wizualną impresję, o budowie zbliżonej do medytacyjnej kompozycji muzycznej. Obraz w sposób doskonały został tu zespolony z warstwą dźwiękową, pozbawioną całkowicie komentarza słownego. Dzięki temu powstał wyjątkowy ekranowy balet, oparty na znakomitych efektach wizualnych i akustycznych. Film jest poetycką próbą sportretowania świata, ze wszystkimi jego wynaturzeniami i problemami. W pojawiających się w przyspieszonym tempie pięknych i fascynujących ujęciach cywilizacja ukazana została jako konkurentka natury. Nieludzkie oko kamery pokazuje obrazy niszczenia i destrukcji, zmuszające do refleksji na temat zagrożeń współczesnego świata. "Koyaanisqatsi" to także filmowa medytacja nad zależnością natury od nowoczesnej cywilizacji przemysłowej. Tytuł filmu oraz słowa nastrojowych pieśni, które towarzyszą obrazom, pochodzą z języka Indian Hopi - powoli ginącego plemienia grupy Pueblo, zamieszkującego Arizonę. Słowo "koyaanisqatsi" ma w ich języku wiele znaczeń. Może oznaczać: życie szalone, życie w podnieceniu i zgiełku lub życie pozbawione równowagi. Praca nad "Koyaanisqatsi" trwała 7 lat. Zdjęcia kręcono w 14 stanach USA. Współproducentem filmu jest Francis Ford Coppola, a na skomponowanie muzyki Philip Glass poświęcił trzy lata. Pomagał mu Dawid Mongoye, stuletni Indianin, jeden z wielkich strażników tradycji plemienia Hopi.