Kochanek Lady Chatterley

Życie Konstancji Chatterley płynie monotonnie. Do dnia, w którym spotyka młodego, przystojnego leśniczego. Pierwsza wizyta w jego domu była dziełem przypadku - na następne kobieta zdecyduje się świadomie. Lady Chatterley, nie bacząc na swój społeczny status, ulega przystojnemu mężczyźnie. "Cały czas pracuję nad tym samym: chcę pokazać związek erotyczny jako coś cennego i autentycznego, a nie haniebnego. W tej powieści idę najdalej. Według mnie miłość fizyczna jest piękna i delikatna, niczym ja sam, gdy jestem nagi". List D.H. Lawrence'a do Nancy Pearn, 12 kwietnia 1927. "Kochanek Lady Chatterley" w reżyserii Pascale Ferran to kolejna, po realizacjach Kena Russela, Justa Jaeckina, Alana Roberta i Marca Allegerta ekranizacja powieści Davida H. Lawrence'a.  "W ,Kochanku Lady Chatterley' bohaterowie nie analizują zdarzeń, oni ich doświadczają. Ich świat przenika natura. Przyroda pełni tu nie tylko funkcję metafory dla sił życiowych, które przyciągają bohaterów do siebie, ale towarzyszy im trakcie ich przemiany. Według mnie najpiękniejsze w tej historii jest to, że opowiada o miłości, która rozwija się dzięki przemianie bohaterów." Pascall Ferran (reżyser) "Uważam, że sztuka powinna ukazywać chwilę w momencie, gdy ta jeszcze pulsuje". List D.H. Lawrence'a do Aldousa Huxley'a, 28 października 1928 "Być zdolnym do miłości bez wspominania, wyobrażania, interpretowania i podsumowywania. Jakby się było jedynie rzeką, która raz to wysycha, to zamarza, to wylewa z brzegów, by innym razem się łączyć lub rozdzielać. Mężczyzna i kobieta to rzeki. U ujścia rzeki jest tylko jedno - eksperyment życia. Nie ma więcej wyobrażeń, a jedynie program życiowy, stale się zmieniający w podobny sposób, jak rzeki, które drążą brzegi, czy kanały, które gdzieś w końcu się łączą w jedną wodę". Gilles Deleuze i Claire Parnet, "Dialogi"