Zmarł wybitny reżyser Eric Rohmer
Eric Rohmer - francuski reżyser filmowy, scenarzysta i krytyk filmowy, należący do najwybitniejszych twórców kina francuskiego i kina współczesnego - zmarł w poniedziałek rano, 11 stycznia 2010 roku, w Paryżu w wieku 89 lat.
O jego śmierci poinformowała Margaret Menegoz, producentka filmów z wytwórni Films du Losange, której Rohmer był współzałożycielem.
Reżysera hospitalizowano tydzień temu - poinformowali jego bliscy, nie podając szczegółów.
Ostatni film nakręcony przez Rohmera to czwarta z dokonanych przez niego adaptacji dzieł literackich - "Miłość Astrei i Celadona", na podstawie pasterskiej sielanki Honore d'Urfe z XVII wieku powstała w 2007 roku. Po pokazaniu filmu w Wenecji reżyser powiedział, że zamierza udać się na emeryturę.
W ciągu 50 lat nakręcił 24 filmy długometrażowe, wśród których najsłynniejszy to "Moja noc u Maud" z 1969 roku, nominowana do Złotej Palmy w Cannes i do Oscara za najlepszy scenariusz.
"W opowieściach Rohmera uderza zacięcie autora do tworzenia metafor, uniwersalizacji codziennych sytuacji życiowych, do przedstawiania zwykłych historii ludzi w kategoriach ponadczasowych. Jest to uderzające, zwłaszcza zważywszy na pietyzm, z jakim podchodzi on do szczegółów obyczajowo-historycznych. Przecież jego filmy to także kronika życia we Francji w latach 60., 70., 80. i 90. Kronika żywa i barwna, kronika strojów, mód, wyglądu ulic, domów, knajp i samochodów" - powiedziała niegdyś o reżyserze producentka Françoise Etchegaray.
"Rohmer chciałby się widzieć w podobnej roli jak Balzac, ale kino jest dużo bardziej skomplikowane niż powieść. (...) Rohmer to filozof i wybitny intelektualista" - dodała.
Rohmer urodził się 4 kwietnia 1920 roku w Nancy jako Jean-Marie Maurice Scherer. W latach 50. XX wieku zajął się krytyką filmową; został redaktorem naczelnym wpływowego pisma "Cahiers du Cinema", wylęgarni talentów Nowej Fali. Reżyserował także telewizyjne filmy edukacyjne.
Oszczędne w wyrazie, skupione na wewnętrznych dylematach bohaterów, bardzo autorskie i artystycznie bezkompromisowe, filmy Rohmera, pełne skrytego napięcia, o intensywnym nastroju, określono mianem "mistyki dnia powszedniego".
Dzieła reżysera zamykają się w większych cyklach: "Sześć opowieści moralnych" z lat 1962-1972, "Komedie i przysłowia" z lat 1980-87 i ostatni, "Opowieści czterech pór roku" z lat 90. XX wieku - ostatnią jego częścią jest "Jesienna opowieść".
Oprócz nich zrealizował kilka obrazów historycznych, m.in. "Markizę O." (1976, Wielka Nagroda Jury w Cannes, nominacja do Złotej Palmy), stylizowaną na romantyzm, czy "Percevala z Galii" (1978).
Wiele z filmów Rohmera nagradzano na festiwalach filmowych - w Cannes, Berlinie i Wenecji. W 2001 roku reżyser otrzymał Złotego Lwa za całokształt twórczości.
Czytaj również:
