"Szczęście świata" nagrodzone w USA
Znakomicie przyjęty przez krytyków i publiczność film Michała Rosy "Szczęście świata" odniósł kolejne międzynarodowe sukcesy. Film otrzymał wyróżnienia na dwóch prestiżowych festiwalach filmowych w USA: Grand Prix - Główną Nagrodę im. Krzysztofa Kieślowskiego na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Denver oraz Grand Prix - Główną Nagrodę Golden Teeth of Camera na 29. Festiwalu Filmu Polskiego w Ameryce w Chicago.
"Szczęście świata" w reżyserii Michała Rosy, twórcy wielokrotnie nagradzanych obrazów: "Co słonko widziało", "Cisza" i "Rysa". To pełna magii, humoru i wzruszeń historia mieszkańców niezwykłej kamienicy na Śląsku - pięknej Róży, zauroczonych nią mężczyzn i kobiet, zazdrosnych o jej wdzięki. W obsadzie produkcji, przywodzącej na myśl światowe hity "Amelia" i "Grand Budapest Hotel", czołowe nazwiska polskiej kinematografii, m.in.: Karolina Gruszka, Agata Kulesza i Krzysztof Stroiński.
Warszawski dziennikarz i bon vivant Sobański (Tomasz Borkowski) opuszcza stolicę, by odszukać i przeprowadzić wywiad z autorem bestsellerowych przewodników, bijących rekordy sprzedaży. Choć sam pisarz skrzętnie ukrywa tożsamość, nieliczne tropy prowadzą do kamienicy na Śląsku, miejsca pełnego ludzi oryginalnych i wyjątkowych. Wśród nich są piękna Róża (Karolina Gruszka) - obiekt męskich westchnień i damskiej zazdrości oraz ulegający jej urokom mężczyźni - ekscentryczny pasjonat botaniki Tomasz (Krzysztof Stroiński), "przyjaciel domu" Jan (Przemysław Bluszcz), matematyczny geniusz na posadzie windziarza - Rufin (Dariusz Chojnacki), a także próbujący wyrwać się spod wpływów zaborczej matki (Agata Kulesza) nastolatek Harald.
Chwile spędzone przez nich z piękną sąsiadką kuszą lekkością i swobodą, objawiając świat, do którego nie mieli dotąd dostępu. Jednak dziewczyna darzy uczuciem tylko jednego. Pewnego dnia Róża znika z życia kamienicy, pozostawiając w sercach adoratorów ślad - puste miejsce, tęsknotę oraz uczucia, które w przyszłości odmienią losy każdego z mężczyzn.
- W tej przesyconej realizmem magicznym zmysłowej historii mieszkańców pewnej śląskiej kamienicy (ukłony w stronę Jean-Pierre’a Jeuneta) centralną rolę odgrywa tytułowa Róża. Na wzór studenckich anegdot o profesorach nakazujących kandydatom do szkoły aktorskiej zagranie np. drzewa, Michał Rosa mógł Karolinie Gruszce dać tylko jedną uwagę: zagraj seksapil! - pisał po gdyńskiej premierze filmu Tomasz Bielenia.
- Gruszka nie robi na ekranie nic poza ucieleśnianiem męskich marzeń (musi jeszcze mówić po niemiecku i w jidysz). Jako samotna, nudząca się Żydówka - akcja filmu Rosy rozgrywa się w trakcie II wojny światowej "niedaleko Chorzowa" - jest uosobieniem zmysłowości. Już pierwsze ujęcie z jej udziałem nie pozostawia wątpliwości: operator Marcin Koszałka nie żałuje miękkiego światła, by pokazać w pełnej krasie nagą aktorkę. Przez resztę filmu rudowłosa Gruszka jest powabem, zapachem, kolorem, chaosem - wystarcza, by omamić całą męską populację kamienicy - dodawał recenzent Interii.
To bardzo zmysłowy film- Karolina Gruszka mówiła w rozmowie z dziennikarką RMF FM, Katarzyną Sobiechowską-Szuchtą.
- Michał [Rosa] na pierwszym naszym spotkaniu powiedział, że w tej sferze duża odpowiedzialność spoczywa na mnie. Róża ma być nośnikiem tej zmysłowości kobiecej, ale w ogóle takiej jakiejś wewnętrznej wrażliwości wyjątkowej. Myślę, że ona pod tym względem jest rzeczywiście unikalna i ma jakiś ogromny potencjał, który chyba też nie jest do końca wykorzystany. W swoim życiu trafia na takiego partnera, który pozwoliłby to jeszcze bardziej rozwinąć -przyznała Gruszka.
