Steven Spielberg w zamku Camelot
Po sukcesie mini-serii "Kompania braci" Steven Spielberg postanowił po raz kolejny połączyć swe siły ze stacją HBO i przygotowuje się do realizacji telewizyjnej wysokobudżetowej opowieści o królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu. Seria ma się składać z ośmiu odcinków.
Nad produkcją czuwać będzie Steven Spielberg oraz Tony To, który także przyczynił się do sukcesu "Kompanii braci".
Negocjacje w sprawie opracowania scenariuszy kilku odcinków historii, w tym pierwszego, otwierającego serię, prowadzi scenarzysta i reżyser David Leland ("Mona Lisa", jeden odcinek serii "Kompania braci"). Autor ma także zasiąść na fotelu reżysera kilku odcinków serialu "Arthur".
Na pomysł realizacji telewizyjnej opowieści o królu Arturze wpadł Steven Spielberg, który zamierza powrócić do legendarnej historii i zrewidować mity i fakty narosłe wokół niej. Realizatorzy chcą, by w ich serii baśniowe przekazy łączyły się z zachowanymi relacjami z tamtych czasów, i w ten sposób zamierzają ukazać twarze osób, które posłużyły za wzorce legendarnych postaci. Król Artur stał się bohaterem tak wielu podań i legend arturiańskich, że ich ogromna ilość utrudnia weryfikację jego autentyczności.
Kilka miesięcy temu pojawiły się informacje, iż na zlecenie studia Warner Bros. scenarzysta i reżyser Kenneth Lonergan rozpoczął prace nad scenariuszem filmu opowiadającego o królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu. Historia miała powstać w oparciu o cykl "The Once And Future King" autorstwa T.H. White'a, który składa się z czterech książek. Nie wiadomo, jakie są obecnie losy tego projektu.
Artur, legendarny król Brytów panował na przełomie V i VI wieku w południowo-zachodniej Brytanii, walczył przeciwko najeźdźcom anglosaskim. W literaturze angielskiej, jako bohater walk z Sasami, Artur pojawia się po raz pierwszy w anonimowym dziele "Historia Britonum", być może już w wersji powstałej przed 802 rokiem. Postaci tej nie znają źródła wcześniejsze, opisujące upadek rzymskiej Brytanii, między innymi kroniki Gildasa (VI wiek) czy Bedy Czcigodnego. Mianem króla Brytów Artur określony został po raz pierwszy w, powstałym po 1135 roku, dziele Hermana z Tournai "Miracula Sanctae Mariae Laudunensis". Dojrzała wersja legendy o Arturze pojawia się w dziele Geoffreya of Monmouth "Historia regum Britanniae" (1135-1139). Walijskie opowieści o Arturze przedstawia cykl "Mobinogion" (zbiór spisano na przełomie XIII i XIV wieku gromadzi on jednak starsze, ustne przekazy). Stopniowo postać Artura i obraz jego dworu podlegają ewolucji, na znaczeniu tracą wątki chrześcijańskie, pojawiają się natomiast nowe postaci, zaczerpnięte z legend celtyckich. Najpełniejszą francuską wersję legendy o królu Arturze storzył Chrétien de Troyes (druga połowa XII wieku). Dzięki oddziaływaniom francuskim legenda o rycerzach króla Artura, zasiadających przy Okrągłym Stole na kornwalijskim zamku Camelot, rozprzestrzeniła się po całej niemal Europie, a imiona członków arturiańskiej drużyny jak: Lancelot, Parsifal, Tristan, Gawaine czy Galahad, a także żony króla Ginewry, jego siostry Morgany i czarownika Merlina weszły do ogólnoeuropejskiej tradycji literackiej. Chrétien de Troyes wprowadził ponadto do legendy o królu Arturze motyw poszukiwań św. Graala, kielicha Ostatniej Wieczerzy.
