Molokai: Historia ojca Damiana

Hawaje, rok 1872. Piękny, wulkaniczny archipelag, po zachodniej stronie wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Nadal królestwo, mimo rosnących politycznych wpływów Brytyjczyków i Amerykanów. Kościół Protestancki, Katolicki i ich gorliwi kapłani konkurują o dusze mieszkańców i część władzy. Flamandzki misjonarz Damian, krzepki trzydziestodwulatek, kładzie podwaliny pod kościół na wyspie Oahu, kiedy zwraca się do niego o pomoc Maulani, piękna, młoda czarnoskóra dziewczyna. Ucieka przed płatnymi łapaczami, którzy polują na trędowatych na wyspach. Wszyscy, którzy po prymitywnym badaniu w szpitalu w Honolulu, wykazują jakiekolwiek symptomy choroby, są łodziami odsyłani na wygnanie na wyspę Molokai. Trędowaci zajmują część wyspy, ogrodzoną dzikim morzem z jednej strony i wysokimi i stromymi skalnymi wzgórzami Pall, z drugiej strony. Biali i czarni, wysocy i niscy, umierający i będący jeszcze w dobrej kondycji przywożeni są na tę wyspę, po to by jej już nigdy więcej nie opuścić. Mieszkają w żałosnych warunkach, porzuceni swemu losowi przez rząd, który jedynie zrzuca na plażę mniej więcej co miesiąc transporty jedzenia i innych produktów. Meyer, wysoki rangą, cyniczny administrator wyspy mieszka na płaskowyżu na szczycie Pall i stara się mieć jak najmniej do czynienia z grupą trędowatych. Na wyspie panuje niepokój, chaos i bezprawie. Najsilniejsi i najbardziej zuchwali mieszkańcy wyspy zjednoczyli się w swoim zamiłowaniu do alkoholu, kobiet i małych chłopców. Wszystkie normy odeszły na bok, bo i tak, przecież nikt nie wydostanie się z tej przeklętej wyspy. Gibson, premier archipelagu, chce przywrócić spokój na Molokai, zaś anglikański biskup Donaldson nie chce poświęcić żadnego ze swych duchownych. Zwracają się więc do Kościoła Katolickiego o interwencję i pomoc w ulżeniu losowi trędowatych. Ojciec Damian zostaje wysłany, początkowo na miesiąc do kolonii trędowatych przez biskupa Maigreta, słabą postać, całkowicie zdominowaną przez ojca Leonora Fouesnela. Damiana wita pełen podziwu Meyer, który wprowadza go w życie wyspy i jej mieszkańców. Ojciec odkrywa popadły w ruinę Kościół i spotyka Williamsona, białego mężczyznę, cierpiącego na chorobę w bardzo zaawansowanym stadium, który kiedyś pracował jako pielęgniarz w szpitalu w Honolulu. Ten człowiek jest pierwszym kontaktem Damiana z prawdziwymi mieszkańcami wyspy. W trakcie, gdy Damian odprawia mszę świętą, do środka powoli zaglądają trędowaci. Słuchają pełnego nadziei kazania, a pod koniec mały chłopczyk oferuje swoją pomoc jako ministrant. Damian nazywa go „małym biskupem”. Kobieta w podeszłym wieku prosi o pomoc w ratowaniu jej córki, która wpadła w sidła bandy mieszkającej w tak zwanym Domu Szalonych; podłużnym budynku, który kiedyś służył jako szpital. Dochodzi do gwałtownej konfrontacji pomiędzy Damianem i przywódcą bandy, wielkim, czarnoskórym Amonem. Damian popada w taką złość, że niszczy wszystkie butelki z piwem. Pisze list do Leonora, swojego opata i do biskupa Maigreta prosząc ich o pozwolenie na pozostanie w tym miejscu i przekazując, że potrzebuje materiałów na odbudowę kościoła i do budowy domów. Prosi także o pomoc medyczną i przybycie zakonnic do pomocy. Leonor z uporem opiera się prośbie, jednak Maigeret przesyła część środków, o które prosił Damian, ku wielkiemu zdziwieniu Meyera. Damianowi stopniowo zaczynają przychodzić z pomocą sami trędowaci. Upa zostaje jego prawą ręką, sadzą razem drzewa i warzywa, powoli kolonia zaczyna odżywać. Damian bez końca pisze listy do swoich zwierzchników i swojej rodziny prosząc ich o wsparcie i pomoc. Jego aktywność zaczyna odbijać się echem na świecie i kiedy powraca, by się wyspowiadać do Honolulu, zostaje powitany przez reporterów. Specjalny wysłannik królewski słyszał o jego pracy i pełen podziwu zdał relację rodzinie królewskiej, oczekują wiec go również doktor Arning i księżniczka Liliukalani. To wszystko budzi jeszcze większą niechęć Gibsona i katolickich zwierzchników. Nie podoba im się skromny Ojciec, który poprzez swą pracę i zwykłe zachowanie wkracza do ich świata polityki i władzy. Gibson sprzeciwia się, by departament zdrowia częściowo dofinansowywał działalność Ojca Damiana. Konfrontacja jest bardzo nieprzyjazna. W tym samym czasie, nie wszystkim na Molokai podoba się to, co robi Ojciec Damian. Banda Amona dokłada starań, by uczynić życie Damiana i jego podopiecznych piekłem na ziemi. A konflikt sięga zenitu, gdy „mały biskup” o mało co nie pada ich ofiarą. Damian jednak się nie poddaje i wraz z Upą i Masanem odnoszą sukces w przywróceniu spokoju na wyspie, budują także całą serię drewnianych chat. Ukończono odnowę kościoła. Umiera Williamson i Damian zdaje sobie sprawę, że teraz może polegać tylko na sobie jeśli chodzi o opiekę medyczną. Na statku załadowanym kolejnymi chorymi przybywa, jednak, doktor Arning. Statek ten przywiózł także Strawna, potężnego, białego mężczyznę, który od razu zdobywa sobie miejsce i władzę wśród części mieszkańców wyspy. Przyjazd lekarza budzi pewne nadzieje. Mayer wita ich w swój cyniczny sposób i zaprasza doktora i Damiana do siebie na drinka. Ojciec Damian jest bardzo zadowolony, gdy orientuje się, że doktor Arning zna się bardzo dobrze na tej chorobie. Zabiera go na spacer wokół półwyspu. Niestety ku wielkiemu rozczarowaniu Ojca Damiana, okazuje się, że doktor Arning nie ma zamiaru pozostać na stałe na wyspie. Damianowi zabroniono opuszczać wyspę, więc biskup Maigret spowiada go na łodzi. Rysunki przedstawiające tę scenę zostały opublikowane w gazetach, a księżniczka Liliukkalani decyduje się odwiedzić wyspę w towarzystwie dużej świty. Zostają powitani przez Mayera i Strawna, który został jego prawą ręką po śmierci Kaho’ohuli. Razem z Ojcem Damianem oprowadzają gości po kolonii trędowatych. Księżniczka nie kryje swojego podziwu. Damian skromnie prosi o pomoc. Osada się rozrasta i kolonia jest odwiedzana przez trzech lekarzy, między innymi doktora Arninga. Bada on Damiana i odkrywa, że ma on pierwsze symptomy trądu. Pozwala mu jednak wierzyć, że jest to świerzb. Ponad to Damian musi wciąż radzić sobie z coraz bardziej rosnącą arogancją Strawna, który panoszy się i bezprawnie przywłaszczył sobie bydło przeznaczone dla całej kolonii. Lecz nawet arogancja Strawna i banda Amona nie potrafią pohamować zapału i energii Damiana. Na wyspach wzrastają niepokoje. Rdzenna ludność gwałtownie opiera się praktykom polowania na chorych na trąd. Teraz bardziej niż kiedykolwiek, pomoc dla leprozorium wydaje się nie możliwa. Do dnia, gdy na wyspie stawia swoją stopę pogodny i radosny brat Dutton. Damian nie wyciąga do niego ręki na powitanie, gdyż już wie, że jest chory. Dutton, mimo wszystko bierze jego dłoń w swoje ręce. Zaczyna się nowa era. Szpital zostaje powiększony, a Damian dyktuje listy do swoich przełożonych, prosząc ich o stałą pomoc. Na Hawaje przybywają zakonnice, które słyszały o pracy Damiana. Przewodzi im pełna godności siostra Marianna. Zostają odeskortowane przez Gibsona do miejscowego, ślicznego, małego szpitala, gdzie mają pozostać i pracować. Leonor i biskup Maigret kłócą się o pomoc, o którą Damian ponownie prosi. Maigret poddaje się egoistycznemu Leonorowi, któremu nie podoba się dalsza międzynarodowa pomoc dla zwykłego duchownego, jakim jest Damian. Zakonnice zostają pouczone, że nie wolno im się udać na Molokai. Kiedy Damian przybywa, z krótką wizytą do Honolulu, jest witany jak bohater. Przed spotkaniem z Leonorem i biskupem zajmują się nim siostry. Zostaje poddany upokarzającemu badaniu na domniemaną chorobę weneryczną. Ku zdziwieniu Gibsona, do szpitala przychodzi sam król, by odwiedzić Ojca Damiana. Damian prosi Leonora by przysłał księdza na wyspę, tak aby mógł spowiadać się częściej. Mimo znacznych postępów choroby, Ojciec Damian powraca na Molokai, na statku załadowanym idealistycznymi obietnicami dotyczącymi pomocy medycznej i technicznej. Silny sztorm powoduje znaczne zniszczenia na Molokai, lecz poczucie solidarności pośród mieszkańców, niesłabnąca energia i troska Damiana, nadal dają mieszkańcom nadzieję na lepsze życie. Damian błogosławi małżeństwo Maulani i Masana. Nawet Strawn zwraca się do niego z prośbą o udzielenie ślubu jemu i Celii. Dutton poucza Damian, aby nie brał na siebie tylu obowiązków i by bardziej zaczął dbać o swoje zdrowie. Przybywa nowy ksiądz Conrady, w którym Damian od razu znajduje bratnia duszę. Przejmuje on wiele obowiązków Damiana, który może się teraz częściej spowiadać. Pewnego dnia zauważono Damiana na dachu kościoła, który próbował go reperować. Musieli użyć siły, by go z powrotem położyć do łóżka. Zakonnice, prowadzone przez Siostrę Mariannę przybyły na wyspę i prowadzą szpital. Pełen nadziei spokój nastał na wyspie śmierci. Niestety nadeszła ostatnia godzina Damiana. Kiedy nagle upada podczas odprawiania nabożeństwa, zostaje zabrany do swojego własnego szpitala, gdzie umiera. Masan, Maulani, Upa, nawet Strawn i wszyscy inni trędowaci zebrali się pod wejściem w oczekiwaniu na smutną i nieuniknioną wiadomość...