Elizabeth Taylor

Elizabeth Taylor znana z licznych rozwodów, problemu alkoholowego i walki z HIV była niewątpliwie wielką aktorką i jedyną Divą w swoim rodzaju. Na świat przyszła w amerykańskiej rodzinie, która mieszkała w Londynie. Jej ojciec był handlarzem sztuki a matka aktorką. W wieku siedmiu lat, wróciła z rodzicami do Stanów Zjednoczonych.

Na dużym ekranie zadebiutowała już w wieku 10 lat w filmie "Ktoś rodzi się co minutę" w 1942 roku. Rok później pojawiła się w "Lessie wróć", która zapewniła jej mniejsze role filmowe w "The white cliffs of Dover" i "Dziwne losy Jane Eyre".

W 1944 roku zagrała główną rolę w "Wielkiej nagrodzie", która okazała się hitem, sprawiając, że Liv Taylor stała się największą dziecięcą gwiazdą.

W 1947 roku, mając 15 lat, Liv zagrała w "Życie z ojcem" u boku takich wielkich nazwisk jak William Powell, Irene Dunne i Zasu Pitts. Mając 22 lata była uznawana za jedną z największych światowych piękności. W 1955 roku pojawiła się w przeboju "Olbrzym", w którym po raz ostatni zagrał James Dean.

W 1958 roku mimo złych recenzji filmowych "Poszukiwanie deszczowego drzewa", Elizabeth, mając dwadzieścia sześć lat, otrzymała nominację do Oscara za rolę pierwszoplanową. Przez dwa kolejne lata otrzymywała nominacje do Oscara za filmy: "Kotka na gorącym, blaszanym dachu" i "Nagle, ostatniego lata", wygrywając w końcu statuetkę w 1961 roku za film "Butterfield 8" wcielając się w Glorię Wandrous, związanej z żonatym mężczyzną. Niektórzy krytycy nie zostawili suchej nitki na filmie, ale nie można było zignorować wspaniałego wystąpienia Taylor.

W 1963 roku zagrała w jednym z najdroższych produkcji filmowych tamtego okresu, w filmie "Kleopatra" otrzymała milion dolarów. Podczas zdjęć do filmu, poznała swojego piątego męża Richarda Burtona (wcześniej była związana z Conradem Hiltonem, Michaelem Wildingiem, Michaelem Toddem, który zginął w katarofie lotniczej i z Eddim Fisherem).

Kolejne filmy z jej udziałem nie były już takie dobre. Próbując powrócić do formy, w 1967 roku zagrała swoją najlepszą rolę w "Kto się boi Virginii Woolf" otrzymując zasłużoną nagrodę w postaci Oscara.

Jej późniejsze pojawianie się na dużym ekranie już niebyły tak intensywne. Od tamtej pory pojawiała się w kilku filmach, w przedstawieniach teatralnych i programach telewizyjnych.

Po raz ostatni wcieliła się w starzejącą aktorkę w filmie "Wieczny blask gwiazd" z 2001 roku. Pod koniec życia zmagała się z guzem mózgu i rakiem skóry. Zmarła 23 marca 2011 roku, w wieku 79 lat na niewydolność serca.