NICOLE KIDMAN
Joanna Eberhart chce zapomnieć o stresie związanym z pracą i wraz z rodziną przeprowadza się do Stepford w stanie Connecticut.
Za swą świetną kreację Virginii Woolf w “Godzinach” (The Hours) Nicole Kidman otrzymała w roku 2003 Nagrodę Akademii® dla najlepszej aktorki, a także Złoty Glob dla najlepszej aktorki w dramacie, nagrodę BAFTA dla najlepszej aktorki oraz Srebrnego Niedźwiedzia na Festiwalu Filmowym w Berlinie w tej samej kategorii.
Repertuar i wszechstronność Kidman udowadniają, że artystka nie boi się odważnych występów. W zeszłym roku zagrała wraz z Jude’m Law oraz Renee Zellweger we “Wzgórzu Nadziei” (Cold Mountain) Anthony’ego Minghelli. Za ten obraz Kidman otrzymała nominacje do Złotego Globu i Nagrody Critics Choice w kategorii: najlepsza aktorka. W roku 2002, role w musicalu Baza Luhrmanna “Moulin Rouge” oraz thrillerze Alejandro Amenabara “Inni” (The Others), dwóch skrajnie różnych filmach, przyniosły jej dwie nominacje do Złotego Globu - dla najlepszej aktorki w musicalu oraz najlepszej aktorki w dramacie. Za kreację w “Moulin Rouge” otrzymała Złoty Glob, nominację do Nagrody Akademii® i wyróżnienie przyznane przez krytyków londyńskich – London Critics Circle Film Award.
Urodzona na Hawajach i wychowana w Australii Kidman, jako dziecko uczyła się tańca baletowego, a w wieku lat dziesięciu rozpoczęła naukę aktorstwa. W wieku 14 lat zadebiutowała w australijskim filmie “Bush Christmas”, ale dopiero trzy lata później rola w miniserialu “Vietnam” z dnia na dzień uczyniła ją gwiazdą w Australii. Kolejna kreacja, tym razem rola terroryzowanej żony w psychologicznym thrillerze Phillipa Noyce’a “Martwa Cisza” (Dead Calm) przyniosła aktorce uznanie poza granicami kraju.
Prawdziwym przełomem w karierze Kidman była rola Suzanne Stone, kobiety, która za wszelką cenę chce zrobić karierę w telewizji, w dobrze ocenionej przez krytyków czarnej komedii Gusa Van Santa “Za Wszelką Cenę” (To Die For). Za ten występ w 1995 roku artystka zdobyła pierwszy Złoty Glob w kategorii: najlepsza aktorka. Rok później Kidman wystąpiła w adaptacji powieści Henry’ego Jamesa “Portret Damy” (The Portrait of a Lady) w reżyserii Jane Campion.
Filmografię aktorki uzupełniają: “Oczy Szeroko Zamknięte” (Eyes Wide Shut) w reżyserii Stanley’a Kubricka, czarna komedia Jeza Butterwortha “Dziewczyna na Urodziny” (Birthday Girl), filmowa adaptacja “Piętna” (The Human Stain) Philipa Rotha, wyreżyserowana przez Roberta Bentona , “The Peacemaker”, “Totalna Magia” (Practical Magic), “Szybki Jak Błyskawica” (Days of Thunder), “Billy Bathgate”, “Malice”, “Gra o Życie” (My Life), “Za Horyzontem” (Far and Away) oraz “Batman Forever”. W 1998 wysoko oceniony został debiut Nicole Kidman w sztuce Davida Hare’a “The Blue Room”. Aktorka na pewien czas zamieszkała w Nowym Jorku, by móc grać w przedstawieniu, które utrzymywało się na afiszu przez pięć miesięcy i na które wyprzedano wszystkie bilety. W roku 2003 była laureatką nagrody American Cinemathique Award za osiągnięcia filmowe.
W ubiegłym roku aktorka ponownie podjęła twórczą współpracę z Jane Campion, tym razem jako producent filmu reżyserki “Tatuaż” (In the Cut), w którym wystąpiła Meg Ryan. Ostatnio można było oglądać Kidman w kontrowersyjnym obrazie Larsa Von Triera “Dogville”. Następnie wystąpi w filmie “Birth” w reżyserii Jonathana Glazera, w obsadzie którego znaleźli się m. in. Lauren Bacall oraz Paul Bettany. Ponadto rozpoczęła zdjęcia do reżyserowanego i produkowanego przez Sidney’a Pollacka obrazu “The Interpreter”, gdzie występuje także Sean Penn.
MATTHEW BRODERICK
Wciela się w rolę Waltera Kresby, oddanego męża Joanny, który podejmuje desperackie kroki, aby uratować swe małżeństwo.
Broderick to imponująco wszechstronny aktor, dwukrotny zdobywca teatralnej nagrody Tony. Jego kariera to nie tylko teatr, odnosi także sukcesy w filmie i w telewizji. Na premierę czekają kolejne obrazy z jego udziałem: “The Last Shot” w reżyserii Jeffa Nathansona oraz “Marie and Bruce”, gdzie aktorowi partneruje Julianne Moore.
Pochodzący z Nowego Jorku Broderick zadebiutował na scenie w wieku lat 17 u boku swego ojca, Jamesa Brodericka, w inscenizacji “On Valentine’s Day”. Po występie w “Trylogii Miłosnej” (Torch Song Trilogy) Harvey’a Fiersteina, Matthew Broderick otrzymał pierwszą nagrodę Tony za “Brighton Beach Memoirs” Neila Simona. Później wystąpił w sequelu sztuki, zatytułowanym “Biloxi Blues”. Swą drugą nagrodę Tony zdobył za rolę J. Pierreponta Fincha w broadwayowskim wznowieniu sztuki “How to Succeed in Business Without Really Trying”. Niedawno Broderick wystąpił z Nathanem Lane w cieszącej się ogromnym powodzeniem inscenizacji “The Producers”, za którą był nominowany do nagrody Tony w kategorii: najlepszy aktor w musicalu.
Broderick zagrał w wysoko ocenionym przez krytyków filmie “Możesz na Mnie Liczyć” (You Can Count on Me) z Laurą Linney i zdobył duże uznanie za rolę w nagrodzonej Independent Spirit Award politycznej satyrze “Wybory” (Election), u boku Reese Witherspoon. Ponadto można było go zobaczyć w filmach: “Godzilla”, “Addicted to Love” (Miłośc jak Narkotyk), “Telemaniak” (The Cable Guy), “Inspektor Gadżet” (Inspector Gadget), “Wolny Dzień Ferrisa Buellera” (Ferris Bueller’s Day Off), “Gry Wojenne” (War Games). Użyczył także głosu dorosłemu Simbie w “Królu Lwie” (The Lion King). Filmografię Brodericka uzupełniają obrazy: “Pani Parker i Jej Krąg Przyjaciół” (Mrs. Parker and the Vicious Circle), “Biloxi Blues”, “Powrót Maxa Dugana” (Max Dugan Returns), “Project X”, “Trylogia Miłosna” (Torch Song Trilogy), “Rodzinny Interes” (Family Business), “Nowicjusz” (The Freshman) oraz “Spotkanie, Którego Nie Było” (The Night We Never Met).
Poza występami na scenie, na ekranie i na Broadway’u, Broderick zagrał w nowym musicalu telewizji ABC, “The Music Man”. Pojawił się także w filmie Showtime “Master Harold and the Boys” i otrzymał nominację do nagrody Emmy za produkcję TNT “A Life in the Theater” Davida Mameta, gdzie wystąpił wraz z Jackiem Lemmonem.
BETTE MIDLER
Wcielająca się w rolę Bobbie Markowitz, rozpoczęła karierę jako statystka w filmie “Hawaii”, po występie w którym w 1965 roku przeprowadziła się z rodzinnego Honolulu do Nowego Jorku. W ciągu kilku miesięcy zadebiutowała na scenie w “Miss Nefertiti Regrets”, po czym przyjęła rolę Tzeizel w przebojowym musicalu broadwayowskim “Skrzypek na Dachu” (Fiddler on the Roof).
Po otrzymaniu angażu piosenkarskiego w kilku kabaretach Nowego Jorku, Midler otworzyła rekordowy sezon w Continental Baths. Dzięki temu zdobyła kontrakt płytowy, a w roku 1973 za swój platynowy album “The Divine Miss M.” otrzymała nagrodę Grammy. Później uhonorowano ją nagrodami Grammy za tytułową piosenkę z “Róży” (The Rose), “Blueberry Pie” i ścieżkę dźwiękową z “Wariatek” (The Beaches), na której znalazł się utwór “Wind Beneath My Wings”. Występy na Broadway’u w Palace Theatre przyniosły artystce nagrodę Grammy, a jej trasa koncertowa z roku 1993 Experience the Divine pobiła kasowy rekord.
Kreacja w filmie “Róża” (The Rose) przyniosła aktorce nominację do Oscara® i dwa Złote Globy. W dorobku Bette MIdler znalazły się też główne role w obrazach: “Włóczęga z Beverly Hills” (Down and Out in Beverly Hills), “Bezlitośni Ludzie” (Ruthless People), “Outrageous Fortune”, “Big Business”, “Wariatki” (Beaches), “Stella”, “Scenes from a Mall”, ”For the Boys” (Złoty Glob oraz nominacja do Oscara® za najlepszą rolę pierwszoplanową), “Hocus Pocus”, “Dorwać Małego” (Get Shorty), “Zmowa Pierwszych Żon” (The First Wives Club), “Wspaniała Susan” (Isn’t She Great) i w wielu innych.
Aktorka odnosi sukcesy także na małym ekranie. Za swój debiut serialowy – rolę w komedii “Bette” – otrzymała nagrody People’s Choice oraz TV Guide Award. Była gwiazdą specjalnych programów telewizji HBO, nagrodzonego nagrodą Emmy programu CBS “Ol’ Red Hair is Back” oraz zorganizowanego przez HBO koncertu “Diva Las Vegas”, który przyniósł jej nagrodę Emmy i otrzymał rekordową liczbę 10 nominacji do Emmy. Midler otrzymała nagrodę Emmy za wzruszający występ w ostatnim odcinku “Tonight Show” Johnny’ego Carsona, a także Złoty Glob oraz wyróżnienie National Board of Review za swą kreację w telewizyjnej adaptacji musicalu “Gypsy” z 1992 roku.
Midler właśnie zakończyła wyprzedaną do ostatniego miejsca trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych, Kiss My Brass. W 2003 wydała płytę Bette Midler Sings the Rosemary Clooney Songbook, za którą otrzymała nominację do nagrody Grammy.
Aktorka jest założycielką i aktywną członkinią organizacji New York Restoration Project, którą utworzyła w roku 1997. Zadaniem organizacji jest odnajdywanie, rekultywacja oraz porządkowanie zaniedbanych terenów publicznych, częściowo przy współpracy z rządem, ale głównie dzięki wsparciu lokalnych społeczności i rozbudzaniu w nich dumy obywatelskiej. New York Restoration Project przywraca zaniedbane tereny do porządku, oddaje je z powrotem do użytku ogólnego, a także zabezpiecza środki na funkcjonowanie organizacji.
Midler jest żoną Martina Von Haselberga i ma córkę Sophie.
CHRISTOPHER WALKEN
Ggrający rolę Mike’a Wellingtona, w 1978 roku otrzymał Oscara® dla najlepszego aktora drugoplanowego za niezwykłą kreację w “Łowcy Jeleni” (The Deer Hunter) Michaela Cimino. Rola ta przyniosła mu też nagrodę krytyków New York Film Critics Circle Award i nominację do Złotego Globu. W roku 2002 Walken zdobył także nominację do Nagrody Akademii® dla najlepszego aktora w roli drugoplanowej oraz nagrody BAFTA i SAG za rolę u boku Leonarda DiCaprio i Toma Hanksa w “Złap Mnie, Jeśli Potrafisz” (Catch Me If You Can), filmie wyprodukowanym przez DreamWorks.
Filmowa kariera Christophera Walkena nabrała rozpędu po jego niezapomnianej roli Duane Halla, brata tytułowej bohaterki Diane Keaton w nagrodzonym Oscarem® za najlepszy film obrazie Woody’ego Allena “Annie Hall”. Od tamtej pory Walken zagrał w ponad 50 filmach, m. in. w nominowanym do Oscara® “Pennies From Heaven” Herberta Rossa, wyreżyserowanej przez Davida Cronenberga adaptacji “Strefy Śmierci” (The Dead Zone) Stephena Kinga, “W Swoim Kręgu” (At Close Range) z Seanem Pennem, “Biloxi Blues” Mike’a Nicholsa, opartym na sztuce Neila Simona, dramacie kryminalnym Abla Ferrary “Król Nowego Jorku” (King of New York), komedii Joe Rotha “Ulubieńcy Ameryki” (America’s Sweethearts), gdzie wystąpili też Julia Roberts, Billy Crystal i John Cusack, oraz w “Witajcie w Dżungli” (The Rundown) Petera Berga.
Walken stworzył kilka niezapomnianych kreacji w historii kina. Pojawił się w wielu rolach drugoplanowych i epizodycznych, np. jako Vincent Coccotti w “Prawdziwym Romansie” (True Romance) Tony’ego Scotta, jako Kapitan Koons w “Pulp Fiction”, w “Suicide Kings” zagrał Carlo Bartolucciego, był Jeźdźcem w “Jeźdźcu Bez Głowy” (Sleepy Hollow) Tima Burtona, a w “Powrocie Batmana” (Batman Returns) Burtona wcielił się w nieuczciwego biznesmana Maxa Schrecka.
Walken rozpoczął naukę aktorstwa i tańca w wieku lat 10. Tańca uczył się w szkole dla dzieci na Manhattanie, po czym wystąpił w licznych sztukach teatralnych i musicalach. Za rolę w broadwayowskim przedstawieniu “Lew w Zimie” (The Lion in Winter) otrzymał nagrodę Clarence Derwent Award, za rolę w “Mewie” uhonorowano go wyróżnieniem Obie Award. “Tatuowana Róża” (The Rose Tattoo) przyniosła aktorowi nagrodę Theatre World Award, a w roku 1997 za pracę z Teatrem Josepha Pappa Walken otrzymał wyróżnienie Susan Stein Shiva Award. Jesienią roku 1999 artysta wystąpił w scenicznej adaptacji “The Dead” Jamesa Joyce’a. Latem roku 2001, Walken ponownie pojawił się w nowej inscenizacji “Mewy” na festiwalu New York Shakespeare Festival. Sztukę, w której zagrała też Meryl Streep, wyreżyserował Mike Nichols.
Na małym ekranie Walken zabawnie i w niezapomniany sposób prowadził “Saturday Night Live”, w sumie 6 razy od 1990 roku, ponadto oczarował widzów swym tańcem w teledysku do piosenki Fatboy’a Slima Weapon of Choice, którego reżyserem był Spike Jonze.
Ostatnio mogliśmy oglądać Walkena w obrazach: “Envy”, gdzie wystąpili też Ben Stiller i Jack Black oraz “Człowiek w Ogniu” (Man on Fire) Tony’ego Scotta z Denzelem Washingtonem. Wkrótce zobaczymy go także w “Around the Bend”, gdzie partneruje mu Michael Caine. Walken rozpoczął zdjęcia do “Wedding Crashers” z Owenem Wilsonem i do filmu “Romance & Cigarettes”, który reżyseruje John Turturro.
ROGER BART
Odtwarza postać Rogera Bannistera, charyzmatycznego architekta z Nowego Jorku, który przeprowadza się do Stepford wraz ze swym konserwatywnym partnerem, Jerry’m.
Bart, którego nominowano do nagrody Tony za pamiętną rolę jako Carmen Ghia w nagrodzonym musicalu “The Producers”, następnie wcielił się w główną rolę Leo Blooma. W roku 1999 zdobył nagrody Tony oraz Drama Desk Award dla najlepszego aktora w musicalu za swą kreację Snoopy’ego w broadwayowskiej inscenizacji sztuki “You’re a Good Man, Charlie Brown”.
Na scenie Broadway’u oraz w innych teatrach amerykańskich wystąpił w przedstawieniach: “Triumf Miłości” (Triumph of Love), “Król David” (King David), How to Succeed in Business Without Really Trying”, “The Secret Garden”, “Big River” i “Tommy” grupy The Who. Ponadto Bart użyczył głosu Herkulesowi w animowanym musicalu Disney’a “Herkules” (Hercules). Jego głosem śpiewa także Scamp z filmu Disney’a “Lady and the Tramp II: Scamp’s Adventure”.
Regularnie występował w sitcomie telewizji CBS “Bram and Alice”, ponadto można go było zobaczyć w serialach: ”Law & Order”, “Law & Order: Special Victims Unit” oraz “The Gerge Carlin Show”.
FAITH HILL
Piosenkarka debiutuje w filmie jako Sarah Sunderson, piękna żona ze Stepford z pewnymi wadami mechanicznymi.
Trwająca od dziesięciu lat kariera Hill, nagradzanej Grammy wokalistki to przykład jednego z największych sukcesów w przemyśle muzycznym. Płyty Hill sprzedały się na całym świecie w ponad 30 milionach egzemplarzy, a 13 jej piosenek znalazło się na pierwszych miejscach list przebojów. Dwa z jej albumów, Breathe z roku 1999 oraz Cry z roku 2002, zadebiutowały na pierwszym miejscu listy Billboardu oraz Country Chart. Obie płyty sprzedały się w łącznym nakładzie 13 milionów egzemplarzy.
Hill otrzymała niezliczone nominacje i statuetki Grammy, People’s Choice Awards, American Music Awards, ponadto nagrody CMA i ACM. Zaśpiewała nominowaną do Oscara® piosenkę “There You’ll Be” z filmu “Pearl Harbor” i wystąpiła podczas ceremonii wręczenia Oscarów® (dwukrotnie), rozdania nagród Grammy, koncertach VH1 Divas w roku 1999 i 2000, oraz na niezliczonej ilości innych koncertów.
Wychowana w Star w stanie Mississsippi, Faith w wieku lat 19 przeprowadziła się do Nashville. W roku 1993 jej debiutancki utwór “Wild One” przez cztery tygodnie utrzymywał się na pierwszym miejscu list przebojów. Takie sukcesy piosenkarka odnosi nieprzerwanie do dziś.
GLENN CLOSE
Wciela się w rolę Claire Wellington, przywódczyni żon ze Stepford, która bierze Joannę Eberhart pod swe skrzydła. Close jest wybitną aktorką, docenianą zarówno przez krytyków, jak i przez publiczność za swą pracę na scenie, w filmie i w telewizji. Artystka zadebiutowała na Broadway’u w “Love for Love” w roku 1974. W 1980, za rolę w broadwayowskim musicalu “Barnum” była nominowana do nagrody Tony, a trzy statuetki zdobyła za występy w: “The Real Thing”, “Śmierć i Dziewczyna” (Death and the Maiden) oraz “Sunset Boulevard”. Świetne role teatralne zagrała też w sztukach: “The Singular Life of Albert Nobbs”, “Niezwykłe Kobiety i Inni” (Uncommon Women and Others), “Wujaszek Wania” (Uncle Vanya), “Rules of the Game”, “Król Lear” (King Lear) oraz “Tatuowana Róża” (The Rose Tattoo), a także w wielu innych. W roku 2002 można było podziwiać ją jako Blanche DuBois w przygotowanej przez Trevora Nunna inscenizacji “Tramwaju Zwanego Pożądaniem” (A Streetcar Named Desire) w londyńskim National Theater.
Close może się pochwalić pięcioma nominacjami do Nagrody Akademii®: dla najlepszej aktorki drugoplanowej w “Świecie Według Garpa” (The World According to Garp), “Wielkim Chłodzie” (The Big Chill) oraz w “The Natural”; i dla najlepszej aktorki w roli głównej za “Fatalne Zauroczenie” (Fatal Attraction) i “Niebezpieczne Związki” (Dangerous Liaisons).
Wśród licznych filmów, w których wystąpiła Close, znalazły się: “Druga Prawda” (Reversal of Fortune), “Dom Dusz” (The House of the Spirits), “Zawód: Dziennikarz” (The Paper), “Marsjanie Atakują” (Mars Attacks!), “Air Force One”, “Kto Zabił Ciotkę Cookie” (Cookie’s Fortune), “Rodzina Zastępcza” (Immediate Family), “Witamy w Naszej Dzielnicy” (The Safety of Objects), “101 Dalmatyńczyków” (101 Dalmatians) i jego sequel “102 Dalmatyńczyki” (102 Dalmatians) oraz “Rozwód po Francusku” (Le Divorce). Jej następnym filmem będzie “Heights” w reżyserii Chrisa Terrio.
Jeśli chodzi o działalność artystyczną na małym ekranie, Close była producentem wykonawczym i zdobyła nagrodę Emmy za rolę pułkownik Margarethe Cammermeyer w obrazie “Sekret Margarethe Cammermeyer” (Serving in Silence), który dostał także nagrodę Peabody Award. Ponadto, aktorka sześciokrotnie nominowana była do nagrody Emmy za kreacje w filmach telewizyjnych: “In the Gloaming”, “Amelia” (Something About Amelia), “Rodzina Sary. Anons” (Sarah, Plain and Tall), “Rodzina Sary. Skowronek” (Skylark) – to druga część trylogii o Sarze, której Close była także producentem wykonawczym – ponadto za gościnne występy w serialu komediowym “Will & Grace”. Aktorka była gwiazdą i producentem wykonawczym filmów: “Południowy Pacyfik” (South Pacific) oraz “The Ballad of Lucy Whipple”, wyprodukowała także obrazy “Journey” i “Baby” dla telewizji Hallmark. Była producentem wykonawczym “Broken Hearts, Broken Homes” i drugim producentem dokumentu “Do You Mean There Are Still Real Cowboys?”. Na małym ekranie można zobaczyć Close w filmie “Lew w Zimie” (The Lion in Winter) wyprodukowanym przez Showtime i Hallmark Entertainment, oraz w obrazie HBO “Strip Search”, którego reżyserem jest Sidney Lumet.
DAVID MARSHALL GRANT
Gra Jerry’ego Harmona, konserwatywnego prawnika, który przyjeżdża do Stepford ze swym partnerem Rogerem, mając nadzieję, że zdoła go zmienić. Grant, wszechstronny aktor, który odniósł sukces zaraz po ukończeniu Yale School of Drama, stworzył niezapomniane kreacje w filmach fabularnych, telewizyjnych oraz sztukach teatralnych. W sezonie 1979-1980, wraz z Richardem Gere grał na Broadway’u w “Bent”, wstrząsającej sztuce poświęconej homoseksualistom – więźniom nazistowskiego obozu koncentracyjnego podczas drugiej wojny światowej. Później Grant wcielił się w postać Joe Pitta, niespokojnego Mormona w oryginalnej broadwayowskiej inscenizacji “Angels in America: Millennium Approaches” Tony’ego Kushnera, a także drugiej części sztuki, “Angels in America: Perestroika”.
Debiutem filmowym Granta była rola w komedii dla młodzieży “French Postcards”, gdzie zagrał ucznia college’u, który spędza rok za granicą. Zwrócił także uwagę rolą u boku Kevina Costnera jako młodszy i bardziej lekkomyślny z dwóch braci w filmie “Kolarze” (American Flyers). Jego filmografię uzupełniają obrazy: “Bat*21”, “Air America”, “Komora” (The Chamber) oraz “Ludzie, Których Znam” (The People I Know).
W roku 1989 aktor zagrał rolę homoseksualisty, który przyłącza się do kręgu yuppies w dobrze przyjętym telewizyjnym filmie “Thirtysomething”. Jego pozostałe filmy telewizyjne to m. in. “Obywatel Cohn” (Citizen Cohn) i “A Orkiestra Grała Dalej” (And the Band Played On).
Grant jest nie tylko aktorem, ale także dramaturgiem i scenarzystą. Jego sztukę “Snakebit” grano w różnych amerykańskich teatrach. Ponadto był współscenarzystą filmu telewizyjnego stacji CBS “Jenifer”, opartego na życiu Jenifer Estess, założycielki Projektu ALS, którego celem jest wynalezienie leku na chorobę Lou Gehriga.
JON LOVITZ
Wciela się w rolę Dave’a Markowitza, który nie może się nacieszyć przeprowadzką wraz z żoną Bobbie do Stepford. Jako wszechstronny aktor komediowy, który dzięki udziałowi w telewizyjnym “Saturday Night Live” stał się ulubieńcem publiczności i krytyków, Lovitz stworzył tak popularne postaci, jak Tommy Flanagan z Anonimowych Kłamców, Master Thespian czy Diabeł.
Spore uznanie zdobyły wczesne role Lovitza w: “Last Resort”, “Jumpin’ Jack Flash” oraz “Trzej Amigos” (Three Amigos). Jednak dopiero rola szybko mówiącego kapitana drużyny baseballowej Eddie’go “Cappy” Capadino w “Ich Własnej Lidze” (A League of Their Own) Penny Marshall z 1992 roku przyniosła mu sławę i powszechne uznanie. Kolejnymi jego filmami były: “Mama i Tata Ocalają Świat” (Mom and Dad Save the World), “Złoto dla Naiwnych II” (City Slickers II), “Od Wesela do Wesela” (The Wedding Singer), “Happiness”, “Wyścig Szczurów” (Rat Race), a także “Dickie Roberts: Kiedyś Gwiazda” (Dickie Roberts” Former Child Star).
Lovitz użyczył także swego głosu w filmach animowanych: “Dzielny Mały Toster” (The Brave Little Toaster), “An American Tale: Fievel Goes West”, “Psy i Koty” (Cats & Dogs). Głosem Lovitza mówili też Jay Prescott Sherman i Woody Allen w serialu animowanym “The Critic”. Aktor podkładał także głos do “Simpsonów” (The Simpsons).
Rodzinnym miastem Lovitza jest Tarzana w stanie Kalifornia. Aktor ukończył Uniwersytet Kalifornijski w Irvine.
LORRI BAGLEY
Grająca posągową Charmaine, na dużym ekranie zadebiutowała w filmie “Tomcio Grubasek” (Tommy Boy), po czym wystąpiła w obrazach: “Klub 54” (54), “Mickey Niebieskie Oko” (Mickey Blue Eyes), “Trik” (Trick), “The Crew” oraz “Shallow End”. Występ w “Peroxide Passion” przyniósł jej wyróżnienie Star on the Horizon Award na Festiwalu Filmowym w Fort Lauderdale w roku 2001. Dzięki talentowi komediowemu, który aktorka pokazała w filmie “Trik”, otrzymała rolę u boku Kirstie Alley w serialu “Sekrety Weroniki” (Veronica’s Closet).
Wychowana w Dallas w stanie Teksas, Bagley uczyła się tańca zawodowego. Gdy miała 15 lat, została odkryta przez agencję modelek Ford. Następne sześć lat spędziła pracując jako modelka w Londynie, Paryżu, Los Angeles i Nowym Jorku. Podpisała też pięcioletni kontrakt reklamowy z firmą Victoria’s Secret, produkującą ekskluzywną bieliznę.
Bagley uczyła się aktorstwa pod kierunkiem Sheili Gray i wystąpiła w sztukach: “Przystanek Autobusowy” (Bus Stop), “Urodzeni Wczoraj” (Born Yesterday) oraz “Śniadanie u Tiffany’ego” (Breakfast at Tiffany’s).
