"Tomcio Paluch" to film o dzieciach
"Tomcio Paluch" to opowieść o przetrwaniu, którego początek zaczyna się od słabości i pasywności a przechodzi do siły i odpowiedzialności, od przerażenia i grozy towarzyszącym dzieciństwu aż po wyzwania dorosłego życia. Tom musi stawić czoła wszystkim lękom - tym, kryjącym się w nim samym oraz tym realnym zagrożeniom. Zmuszony jest wykorzystać swoją wewnętrzną siłę, inteligencję i dobre serce aby je pokonać. Jest wymarzonym bohaterem dla dzieci.
Jego rodzina nie może mu pomóc. Tom w chwili próby jest sam.
Wszyscy widzą w Tomie słabeusza. A on jest wrażliwy i inteligentny wychowany w biedzie w kraju zniszczonym przez wojnę. Nie ocenia desperackiego aktu swoich rodziców, jest jednak zarażony strachem i okrucieństwem, które to przenikają do jego życia. Dręczony przez rodzeństwo i straszliwie samotny, Tom uwięziony jest między beznadziejną rzeczywistością a wyimaginowanym życiem. Jednak dzięki trudnym doświadczeniom uczy się, dorasta i staje się silniejszym.
Współczesna opowieść
"Tomcio Paluch" przypomina mi opowieści, które czytywała mi babcia. Wspomnienie to pomogło mi w odpowiednim podejściu do poruszanego tematu. Opowieść ta porusza tematy pojawiające się w każdej z moich prac: rozpad rodziny, zamieszanie i brak równowagi emocjonalnej zrodzonej w wyniku porzucenia dzieci przez rodziców.
"Tomcio Paluch" ilustruje ogromną niemoc rodziców i opiekunów. Brak środków do życia zmusza rodziców do porzucenia Toma i jego braci. Cierpienia związane z wojną wyczerpują ich, dzielą, wypaczają emocje i niszczą wszystkie nadzieje. Współczesne znaczenie tego opowiadania jest zarówno uderzające jak i nieuniknione.
Widowiskowa opowieść
Film jest ambitny, bogaty w autentyczne historie i nieskrępowane przedstawienie ich magicznego i niezwykłego charakteru. Każda scena ilustruje sprawę obrazowo, film kręcony był w większości w studio. Jednakże najważniejszymi dla mnie są emocje, które przekazuje ten film: uniwersalne odczuwanie czułości, dumę, strach. Statyczne, realistyczne sytuacje (praca w polu) są alternatywą dla scen akcji ( przekraczanie rzeki, atak wilków), scen komediowych (zaczarowany ogród) lub przerażających (Ogr i jego córki) i przejmującej czułości (nieśmiałość Toma, niepewne uczucie do Rose).
W skrócie, zamierzałem stworzyć magiczny świat marzącego dziecka stojącego niewzruszenie jedną nogą w realnym świecie.
