„Tajni agenci” to historia operacji szpiegowskiej przeprowadzonej przez grupę agentów francuskiego wywiadu DGSE. Obserwujemy bohaterów w obliczu zdrady w swojej organizacji. Film ten pokazuje, że ludzie ciągle stawiani są przed trudnymi wyborami: mogą działać zgodnie ze swoimi przekonaniami albo wybrać zobowiązania wobec społeczeństwa czy swojej profesji, które często okazują się dla nich istotniejsze. Nie interesuje mnie moralna ocena wyboru głównego bohatera filmu, ważniejsze jest dla mnie obserwowanie jego reakcji przed, podczas i po podjęciu przełomowej decyzji.
W filmie pokazuję działanie tajnych służb w bardzo realistyczny sposób… Cała historia jest fikcyjna, ale jej poszczególne elementy mogą być prawdziwe. Do realizacji filmu przygotowywałem się bardzo starannie. Jest on próbą pokazania prawdziwego życia tajnych agentów. Starałem się znaleźć odpowiedzi na następujące pytania:
Jak wygląda świat, życie zawodowe i prywatne pracowników wywiadu? Jakimi motywacjami kierowali się podejmując pracę w tym zawodzie? Jak ważne są dla nich zobowiązania zawodowe? Jak radzą sobie z koniecznością ciągłego utrzymywania pewnych rzeczy w tajemnicy i jaki ma to wpływ na ich życie osobiste?
Dbałem o realizm, ale chciałem jednocześnie zrobić film w dobrym, klasycznym stylu. Wzorem były dla mnie amerykańskie filmy akcji i szpiegowskie z lat 70-tych („Trzy dni Kondora”, „Maratończyk”…) oraz francuskie filmy kryminalne z lat 60-tych („Melville”). Chciałem opowiedzieć tę historię w sposób przekonujący, nie powielając schematów: bez kreowania postaci bohatera czy antybohatera i bez zastępowania miłości przyjaźnią między mężczyzną i kobietą.
Pomimo tylu narzuconych ograniczeń, udało mi się zrobić film widowiskowy. Skierowany jest on do widzów, którzy oczekują inteligentnej, trzymającej w napięciu i dynamicznej rozrywki oraz licznych zwrotów akcji.
Frederick Schoendoerffer
