“Logistyka kręcenia filmu na Manhattanie może być skomplikowana,” mówi producent Paul Schiff, “ale energia tego miasta, jego puls oraz twarze statystów kompensują wszelkie trudności.”
Przed rozpoczęciem realizacji Pokojówki, ekipa obejrzała dziesiątki luksusowych hoteli na Manhattanie, aby znaleźć ten, który całkowicie odpowiadałby koncepcji hotelu Beresford.
Sceny w hotelu mogłyby być kręcone w studiu, ale Wayne nalegał na wykorzystanie prawdziwych wnętrz, “tylko tak bowiem można osiągnąć potrzebną rzeczywistość.”
Scenograf Jane Musky zaprowadziła ekipę do słynnego hotelu Waldorf-Astoria na Park Avenue, gdzie ostatecznie nakręcono większą część filmu. “Waldorf jest wszystkim tym, czym powinien być duży, modny hotel,” mówi. “Hall w tym hotelu jest większy niż gdzie indziej i zatrudnia się w nim dużo więcej osób niż w innych hotelach na Manhattanie.” Waldorf był także jednym z niewielu hoteli na Manhattanie, które są na tyle duże, aby pomieścić ekipę filmową nie zakłócając przy tym codziennej pracy hotelu.
Nagrodzony Oskarem® kostiumograf Albert Wolsky ze swoją zwyczajną dbałością o szczegóły stworzył uniformy pracowników hotelu, szczególnie zwracając uwagę na stroje pokojówek. Po dokładnym przyjrzeniu się strojom roboczym pracowników takich hoteli jak St. Regis, Waldorf i Plaza, Wolsky zaprojektował bardzo prosty strój dla pokojówki. Ale nie pozwólmy się zwieść tej prostocie, mówi. “Uważam, że uniform jest najważniejszym kostiumem w tym filmie. Jennifer wykonuje tutaj świetną robotę - wygląda w nim cudownie.”
Scena przygotowań do balu, w której współpracownicy Marisy przemieniają ją z pokojówki w księżniczkę, została bardzo dokładnie zaplanowana. Wszystkie sceny, w których Marisa nie występuje w roboczym mundurku, a szczególnie scena przyjęcia, w której nosi brzoskwiniową suknię z szyfonu zaprojektowaną przez Boba Mackie oraz naszyjnik Harry'ego Winstona, zostały pomyślane w ten sposób, aby odzwierciedlać to, w jak różny sposób główna bohaterka jest postrzegana przez świat zewnętrzny. “Christopher widział ją już wcześniej w uniformie, ale wtedy jej nie zauważył. Kiedy wszedł do hotelowego apartamentu, zobaczył tę samą kobietę, ale tym razem nosiła ona kreację Dolce & Gabanna i nie była już taka niewidzialna.”
Co interesujące, kiedy realizowano zdjęcia w hotelu Waldorf Astoria, Lopez często zwracała na siebie uwagę olbrzymich tłumów fanów i gapiów, ale była prawie zupełnie niezauważalna w dniach, w których pracowała w kostiumie pokojówki.
Uznany operator Karl Walter Lindenlaub i reżyser Wayne Wang ściśle współpracowali, aby w jak najbardziej wyrazisty sposób podkreślić wizualny kontrast między dwoma odrębnymi światami istniejącymi w hotelu Beresford. Przypominające łódź podwodną "doły" hotelu były kręcone w piwnicach prawdziwego Waldorf Astoria. W osiągnięciu pożądanego wrażenia pomogło sztuczne światło, ciasne korytarze oraz widoczne rury. "Górne" luksusowe apartamenty zostały zbudowane w studio i udekorowane w sposób, który sprawiał, że wydawały się jeszcze bardziej zachęcające.
"Górne warstwy hotelu zostały oświetlone pięknym, ciepłym światłem," mówi Wang. “Jest tam cicho i przestrzennie, w odróżnieniu od dolnych pomieszczeń dla służby, gdzie zawsze panuje hałas, wszystkie sufity są niskie, a przestrzeń przytłacza.”
Mieszkania kobiety granej przez Lopez szukano w Bronxie. Okolica musiała wyglądać dość biednie, ale posiadać swoją odrębność i trochę smaku, który odzwierciedlałby osobowość Marisy Ventura. Musky, która już wcześniej pracowała na Bronxie podczas realizacji filmu Odnaleźć siebie (Finding Forrester), znalazła w Morris Heights idealne rzędy dwurodzinnych domków. “Znam ludzi z Bronxu” mówi, “Są bardzo dumni z tego, co posiadają, bez względu na to jak bardzo jest to skromne. Czułam, że powinniśmy zwrócić na to uwagę.” Ta część Bronxu jest także zdominowana przez naziemną kolejkę, która była łącznikiem Marisy między jej domem, a śródmieściem.
Zewnętrze domu Marisy zostało sfilmowane w Clifford Place, krótkiej uliczce kończącej się schodami, które prowadzą do Grand Concourse. “Zdecydowaliśmy się na właśnie to miejsce, gdyż spełniało ono podwójną rolę. Pokazywało, że Marisa i jej syn muszą codziennie rano wspinać się po tych schodach – wszystko bowiem w ich życiu jest ciągłą walką,” mówi Musky. “A zarazem mieszkają w przyjemnym domu, który jest oazą spokoju i odpowiednim środowiskiem dla 10-letniego chłopca.”
Wnętrza były kręcone w nieco większym domu na rogu Townsend Avenue. Ty miał swoją sypialnię, a Marisa spała w pokoju dziennym, gdyż według informacji Musky, jest to powszechna praktyka wśród samotnych matek.
Następnie ekipa realizatorska przeniosła się do Borough Hall na Brooklynie, gdzie znaleziono wnętrza biura Christophera Marshalla w Albany. Inne miejsca Nowego Jorku wykorzystane w filmie to publiczna biblioteka na Fifth Avenue oraz Metropolitan Museum of Art, gdzie nakręcono scenę balu, magicznego wieczoru dla Marisy i Christophera.
Neutralne miejsca, w których postaci z “góry” i “dołu” spotykają się i gdzie rozkwita romans pary głównych bohaterów zostały sfilmowane w publicznych miejscach Nowego Jorku, w których takie różnice klasowe zacierają się. Główną lokalizacją był Central Park (i znajdujący się w nim ogród zoologiczny) z widokiem Manhattanu w tle. “Ten widok był bardzo ważny dla Wayne'a,” mówi Musky. “Dzięki niemu, olbrzymia przestrzeń parku zyskała trochę intymności.”
Zapytana o to, czy film posiada jakieś przesłanie, Thomas przez chwilę się zastanawia. "Nie wiem, być może. Chociaż... teraz kiedy o tym wspomniano, myślę, że przesłanie brzmi: Jeśli czegoś naprawdę pragniesz, musisz potrafić zaryzykować wszystko co posiadasz, aby to osiągnąć. W naszym filmie, każdy z bohaterów ryzykuje wszystko, aby dostać się na kolejny poziom. Ale do tej chwili, nigdy się nad tym nie zastanawiałam."
Jeśli właściciele psów chcieliby się dowiedzieć czegoś na temat sposobu w jaki dostał się do filmu piękny, szary Weimaraner, Rufus, Thomas ma do powiedzenia tylko jedno, "Sypiał z jednym z producentów."
I to wszystko.
