Chociaż w komediach Woody'ego Allena zawsze obecne są mroczne tematy, tonacja O PÓŁNOCY W PARYŻU jest zdecydowanie wesoła. ,,Mroczne tematy zawsze będą się pojawiać w moich filmach, ponieważ leżą u podłoża mojego życia czy też wszystkiego, nad czym się kiedykolwiek zastanawiałem", mówi Allen - ,,ale w tym filmie pozostają tematami pomniejszymi. Ton i rozłożenie akcentów są takie, że O PÓŁNOCY W PARYŻU to film raczej romantyczny i pogodny".
Historia opowiedziana w O PÓŁNOCY W PARYŻU traktuje o niezwykłej podróży, którą podejmuje Gil. Popełnia wiele błędów i stawia wiele niewłaściwych kroków po drodze, a jego zachowanie nie jest godne podziwu, ale z szerszej perspektywy patrząc, czyni pewien postęp. ,,Gil jest bohaterem, który raczej wydobywa się na powierzchnię niż pogrąża", mówi McAdams. ,,Traci równowagę, wychodzi z opresji własnymi siłami i dokonuje zmian". Poprzez swój związek z Adrianą Gil przemyślał jeszcze raz pielęgnowaną przez siebie ideę, że lepiej byłoby mu gdzie indziej i zdał sobie sprawę, że bycie gdzie indziej wiąże się też z jakimiś problemami, tyle że innymi. ,,Sądzę, że musiał znaleźć drogę, by być szczęśliwym właśnie tam, gdzie jest", mówi Wilson. Allen dodaje: ,,Jeśli zamierza traktować siebie poważnie, nie tylko jako artystę, ale jako człowieka, lepiej będzie dla niego, jeśli stawi czoła rzeczywistości i zda sobie sprawę, że zadowolenie, szczęście i duchowy spokój, który jest niezbędny, by przejść przez życie, to coś, co ma się wewnątrz siebie. Tak więc film pozostawia nadzieję, że Gil dochodzi do konkluzji, iż lepiej nie mamić samego siebie - nawet jeśli byłoby to bardziej przyjemne i mniej bolesne, nadal lepiej tego nie robić".
,,Wydaje mi się, że ten film nie mógłby być bardziej optymistyczny," mówi Wilson. ,,Nie mógłby zawierać więcej nadziei, która wiąże się z poczuciem niekończącej się możliwości, poczuciem istniejącym w miejscu takim jak Paryż. Ten film jest jego celebracją".
