JULIA STILES (Paige Morgan)
Aktorską karierę zaczynała od występów w teatrach Nowego Jorku. Wystąpiła też w serialach telewizyjnych „Szpital dobrej nadziei" i „The Sixties". Debiutowała w filmie „I Love You, I Love You Not" (1996), następnie zagrała epizod u boku Harrisona Forda i Brada Pitta w „Zdradzie" (1997) Alana J. Paculi. Uznanie przyniosła jej rola w „Niedobrej" (1998) Michaela Steinberga, za którą otrzymała nagrodę dla „Najlepszej Aktorki" na festiwalu w Karlovych Varach. W 1998 zagrała w filmie „Dziadek i ja", a w 1999 w „Zakochanej złośnicy", współczesnej wersji „Poskromienia złośnicy" Williama Szekspira. W „Hamlecie" (2000) Michaela Almereydy zagrała Ofelię. Klasyczne upodobania kontynuowała rolą w „O" (2000), współczesnej wersji „Otella". W komedii romantycznej „Tam gdzie ty" (2000) Krisa Isacssona wystąpiła u boku Freddiego Prinze Jr. Inne znane filmy z jej udziałem to „Tożsamośc Bourne’a”, „Męska rzecz”, „W rytmie hip-hopu” i „Uśmiech Mony Lizy”. Jest też autorką scenariuszy i sztuk teatralnych.
LUKE MABLY (Książę Edvard)
Już w dzieciństwie amatorską kamerą kręcił z kolegami horrory. Debiutował na dużym ekranie rolą w filmie „Castle of Lies”, po niej wystąpił w horrorze „28 dni później”. Wielkim uznaniem krytyki cieszyła się jego kreacja w telewizyjnym dramacie historycznym „Powstanie”.
BEN MILLER (Soren)
Porzucił dla kariery aktorskiej wydział fizyki. Początki miał trudne, najpierw objeżdżał ze swoim występem okoliczne puby i undergroundowe kluby komediowe, potem wystąpił w telewizyjnym programie „Saturday Night Live”. Gdy w 1996 uhonorowano go nagrodą Perrier Comedy, w dowód uznania powierzono mu realizację własnego serialu „Armstrong and Miller”. Jego sukces zaowocował rolami w filmach „Dziewczyna na urodziny”, „Plunkett i Maclean”, „There’s Only One Jimmy Grimble”. Niedawno widzieliśmy go w komediach „Parole Officer” i „Johnny English”.
MIRANDA RICHARDSON (Królowa)
Ta utalentowana aktorka doskonale radzi sobie zarówno w komediach, jak i w thrillerach czy horrorach. Ma wyjątkowe upodobanie do wcielania się w postacie, które skracają innych o głowę. Robiła to jako Elżbieta I w „Blackadder II" (1986) , Królowa Kier w „Alicji w krainie czarów" (1999) , Lady van Tassel w „Jeźdźcu bez głowy" (1999). Na dużym ekranie debiutowała w melodramacie Mike Newella „Taniec z nieznajomym" (1985). Występ zwrócił uwagę Stevena Spielberga, który zaangażował Richardson w „Imperium słońca" (1987). W kameralnej komedii romantycznej „Czarowny kwiecień" (1991) Mike Newella zagrała udręczoną mężatkę. Rola Rose Arbuthnot przyniosła jej pierwszy Złoty Glob. Sława przyszła po występie w filmie Neila Jordana „Gra pozorów" (1992). Richardson zagrała tam nieprzejednaną bojowniczkę IRA. Nowojorscy krytycy przyznali jej nagrodę NYFCC Award. W „Skazie" (1992) Louisa Malle'a odtwarza rolę zaniedbywanej żony, za którą otrzymała nagrodę Brytyjskiej Akademii Filmowej oraz nominację do Oscara i Złotego Globu. Drugą nominację do nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej przyniosła aktorce rola chorej psychicznie Vivienne Haigh-Wood w filmie „Tom i Viv" (1994) Briana Gilberta. W połowie lat 90. zainteresowała się mniejszymi projektami. Wystąpiła w “The Line, The Cross, The Curve" Kate Bush i w “The Night and the Moment" Anny Marii Tato (1994 ). Robert Altman przeznaczył dla niej rolę uzależnionej od narkotyków Carolyn Stilton w „Kansas City" (1996). Zagrała w biograficznym „Saint-Ex" Ananda Tuckera, w „Czułych słówkach, ciąg dalszy" oraz w „Apostole" i thrillerze „Get Carter" (2000). Swój talent demonstruje także w filmach telewizyjnych, takich jak thriller polityczny „Die Kinder" (1991) Roba Walkera. Ken Loach zaangażował ją w „Fatherlandzie" (1994), realistycznej opowieści o ludziach zniewolonych przez system, za który Richardson otrzymała Złoty Glob dla najlepszej aktorki drugoplanowej w serialu i filmie telewizyjnym. Ostatnio mogliśmy ją podziwiać w „Godzinach”, jako Vanessę, siostrę Virginii Woolf oraz w podwójnej roli w mrocznym thrillerze psychologicznym „Pająk” Davida Cronenberga.
