Jackie Chan - starszy detektyw Lee
Pochodzi z Hongkongu. W wielu kręgach uchodzi za najciekawszego dziś aktora azjatyckiego, a po finansowym sukcesie „Godzin szczytu”, przychylnie przyjętych także przez krytykę, ma szansę na zrobienie kariery w Hollywood, co w latach 80. mu się nie udało. Chan, czerpiąc inspirację z twórczości takich geniuszy burleski jakimi byli Buster Keaton i Harold Lloyd, stara się podwyższyć poziom azjatyckiego kina karate. W filmach, w których sam występuje (częstokroć je także reżyserując i produkując), w ślad za swymi mistrzami łączy nadzwyczajną sprawność fizyczną z komizmem, a sam wciela się przeważnie w pozytywnych i sympatycznych bohaterów, którzy jednakże muszą ciężko zapracować na uznanie i zaufanie otoczenia. Kinematografia hollywoodzka dopiero teraz korzysta z doświadczeń Chana, niekiedy zresztą przy udziale zadomowionych w USA reżyserów z Azji, którzy współpracowali z nim jeszcze w Hongkongu. Mowa o Johnie Woo („Bez twarzy”), Tsui Harku („Ryzykanci”, „Za ciosem”), czy Stanleyu Tongu („Pan Magoo”). Należałoby również wspomnieć o aktorce Michelle Yeoh, znanej z filmu o Jamesie Bondzie „Jutro nie umiera nigdy”. Jackie Chan rozpoczął karierę w wieku 7 lat w szkole Opery Pekińskiej. Nauka trwała 10 lat i odbywała się w warunkach surowej dyscypliny, wymagającej pracy przez 19 godzin dziennie. Program zajęć obejmował grę aktorską, śpiew, taniec, pantomimę, akrobacje i najróżniejsze style walk Wschodu. Po ukończeniu szkoły Chan trafił do wytwórni braci Shaw, gdzie po dwóch latach wytężonej pracy awansował z kaskadera na szefa ekipy kaskaderów. Pewien producent, doceniwszy osiągnięcia Chana na tym polu, powierzył mu poważną rolę w filmie „Little Tiger from Canton” (1971). Jednakże dopiero w 1978 roku, dzięki sukcesom odniesionym przez filmy „Snake in the Eagle’s Shadow” i „Drunken Muster”, Chan zapewnił sobie wpływ na artystyczny kształt komedii kung fu - gatunku, który stał się znakiem firmowym kinematografii Hongkongu. W 1980 roku Jackie Chan zadebiutował jako reżyser obrazem p.t. „The Young Master” (wideo: „Młody mistrz”), od którego rozpoczęła się również jego wieloletnia, owocna współpraca z producentem Raymondem Chow. Po sukcesie „Młodego mistrza” Chan skierował swoje kroki do USA, gdzie zagrał w „The Big Brawl” i „The Cannonball Run” (wideo: „Wyścig Cannonball”). W tym drugim filmie partnerował w niewielkiej roli gwiazdom takim jak Burt Reynolds, Roger Moore i Farrah Fawcett. Przyjrzawszy się amerykańskim technikom realizacji filmu, Chan powrócił do Hongkongu z zamiarem przeniesienia ich na tutejszy grunt, w celu podniesienia poziomu kina azjatyckiego. Operacja się udała, co było widać w filmie „Project A” (wideo: „Projekt A”) z 1983 r. Następnie Chan ponownie wyjechał do Stanów Zjednoczonych, by wystąpić w filmach „Cannonball 2” (wideo: „Wyścig Cannonball 2”) i „Protector” (wideo: „Protektor”). W 1986 r. jego film „Police Story” (wideo: „Historia policyjna”) pojawił się w programie Nowojorskiego Festiwalu Filmowego, co było dla artysty niewątpliwym wyróżnieniem. We własnym kraju Chan nakręcił następnie „Project A 2” i „Police Story 2” (wideo: „Historia policyjna 2”) oraz „The Armour of God” (wideo: „Zbroja Boga”). Ten ostatni obraz wywołał pierwsze oznaki zainteresowania amerykańskich krytyków kinem Hongkongu. To zainteresowanie niepomiernie wzrosło, kiedy na amerykańskie ekrany, staraniem New Line Cinema, weszła udana komedia „Rumble in Bronx” (1994; wideo: „Draka w Bronxie”), wyprodukowana przez Hongkong, ale zrealizowana w Kanadzie. W ślad za nią pojawiły się inne filmy z Chanem, m.in. „Mr Nice Guy” (wideo: „Przyjemniaczek”). Po „Godzinach szczytu” Jackie Chan zdążył już wystąpić w kolejnym obrazie, zatytułowanym „Who Am I?” Filmografia Jackie Chana zawiera ponadto m.in. następujące tytuły: „Jackie Chan’s First Strike” (wideo: „Atomowe uderzenie Jackie’go Chana”), „Miracles” (wideo: „Czyniący cuda”), „Drunk Dragon” (wideo: „Pijanysmok”), „The Prisoner” (wideo: „Więzień”) i „Armour of God 2” (wideo: „Zbroja Boga 2”).
Chris Tucker - detektyw Carter
Na planie „Godzin szczytu” nie po raz pierwszy współpracował z reżyserem tego filmu Brettem Ratnerem. Wystąpił w jednym z jego teledysków, a w 1997 r. zagrał razem z Charlie’m. Sheenem w sensacyjnej komedii „Money Talks”, którą Ratner debiutował. Na polskich ekranach oglądaliśmy Tuckera w roli Ruby’ego Rhoda w „Piątym elemencie” Luca Bessona oraz w „Jackie Brown” Quentina Tarantino, gdzie grał niewielkiego kalibru kryminalistę Beaumonta Livingstone’a. Chris Tucker zebrał pochwały także za kreacje które stworzył w jeszcze jednym filmowym rozrachunku z wojną w Wietnamie - „Dead Presidents” - oraz w komedii „Friday”. Wystąpił ponadto w obrazach Mario Van Peeblesa „Panther” i „House Party III”. Po ukończeniu „Godzin szczytu” Chris Tucker zagrał w komediowym filmie „Double-O-Soul”, w którym partneruje mu Mariah Carey.
