KRZYSZTOF KIEŚLOWSKI
Reżyser scenarzysta, pedagog, jest dziś postrzegany nie tylko jako jeden z klasyków kina polskiego, ale także jako autorytet moralny. Podczas studiów (pod opieką słynnego Kazimierza Karabasza) i w pierwszym etapie swojego życia zawodowego oddał się głównie tworzeniu dokumentów. Już pierwsze filmowe etiudy doczekały się wielu prestiżowych nagród, między innymi Grand Prix na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych za "Pierwszą miłość" (1974).
Fabularny debiut reżysera - "Personel" - zdobył główną nagrodę na festiwalu w Manheim oraz Nagrodę Główną na FPFF w Gdańsku. Jego kolejny ważny film, "Amator", wygrał Międzynarodowy Festiwal filmowy w Chicago i Złoty Medal na festiwalu w Moskwie. W 1982 r. Hanna Krall, z którą Kieślowski współpracował przy scenariuszu filmu "Krótki dzień pracy" (1981), zapoznała reżysera z prawnikiem Krzysztofem Piesiewiczem. W ten sposób rozpoczęła się ich przyjaźń oraz współpraca. Razem napisali scenariusze do wszystkich (z wyjątkiem "Siedmiu dni w tygodniu") filmów Kieślowskiego, począwszy od "Bez końca" (1985), a skończywszy na "Czerwonym" (1994) oraz niezrealizowanej trylogii "Raj", "Czyściec", "Piekło". Bez końca rozpoczęło także współpracę i przyjaźń Kieślowskiego z kompozytorem Zbigniewem Preisnerem.
Powstały w 1988 roku "Dekalog" oraz długometrażowe wersje dwóch części cyklu, Krótki film o miłości oraz Krótki film o zabijaniu, zdobyły cały szereg nagród na festiwalach na całym świecie (między innymi Srebrną Taśmę Europejską) i zapewniły Kieślowskiemu kredyt zaufania u zachodnich producentów. W 1992 roku reżyser zrealizował gorąco przyjęte i nagrodzone na festiwalu w Cannes "Podwójne życie Weroniki". Jego następnym projektem była trylogia "Trzy kolory", za którą otrzymał
m. in. Złotego Lwa w Wenecji ("Niebieski", 1993), Srebrnego Niedźwiedzia w Berlinie ("Biały", 1994) oraz dwie nominacje do Oscara ("Czerwony", 1994).
Krzysztof Kieślowski zmarł nagle w 1996 roku, w wieku 55 lat.
KRZYSZTOF PIESIEWICZ
Był stałym współpracownikiem Kieślowskiego. Wywarł ogromny wpływ na późny okres twórczości reżysera. Urodził się w 1945 roku w Warszawie. W 1970 roku ukończył studia prawnicze i zajął się praktyką adwokacką.
W okresie stanu wojennego był obrońcą w wielu procesach politycznych, był także oskarżycielem posiłkowym w procesie dotyczącym zabójstwa ks. Jerzego Popiełuszki. Piesiewicz poznał Kieślowskiego w latach osiemdziesiątych, kiedy reżyser "Amatora" chciał sfilmować słynne procesy przeciwko NZSS Solidarność. Projekt w końcu nie doszedł do skutku, ale zaowocował wieloletnią przyjaźnią i siedemnastoma wspólnie napisanymi scenariuszami.
Pierwszym wspólnym filmem Kieślowskiego i Piesiewicza była historia owdowiałej żony prawnika - "Bez końca", następnym projektem był prezentowany "Dekalog". Kolejne filmy - "Podwójne życie Weroniki" oraz cykl "Trzy kolory" - zostały zrealizowane już poza strukturami polskiej kinematografii i zebrały wiele nagród na najważniejszych międzynarodowych festiwalach. Ostatni wspólnie napisany scenariusz - "Trzy kolory: Czerwony" był między innymi nominowany do Oscara. Przedwczesna śmierć reżysera przerwała pracę nad kolejną serią filmów - "Raj", "Czyściec", "Piekło". Pierwszy ze scenariuszy został ukończony i stał się kanwą dla filmu "Niebo" niemieckiego reżysera Toma Tykwera. Piesiewicz jest również autorem scenariusza do filmu Michała Rosy "Cisza".
Krzysztof Piesiewicz jest postrzegany nie tylko jako świetny scenarzysta, ale też jako autorytet w świecie filmu i kultury. Jest członkiem Amerykańskiej Akademii Filmowej, PEN Clubu, Francuskiej Akademii Filmowej SACD, a także Rady Programowej Telewizji Polskiej S.A. W latach 1991 - 1993 i ponownie od 1997 roku zasiada w Senacie RP, gdzie zajmuje się między innymi kulturą, obliczem mediów oraz prawami człowieka.
Laureat m.in: nagrody na FPFF Gdańsk - Gdynia za "Krótki film o miłości" (1988), nagrody Przewodniczącego Komitetu Kinematografii za "Krótki film o miłości" (1989), nagrody Premio Flaiano (1989), Humanum - nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Belgijskich (1990), nagrody Brytyjskiej Akademii Sztuki Filmowej BAFTA (1995) oraz nagrody Cinematic Excellent za wkład w kinematografię światową (2002).
Nominowany m.in. do: nagrody Francuskiej Akademii Filmowej Cezara za "Trzy kolory: Niebieski" (1993) i "Trzy kolory: Czerwony" (1995), nominowany do Oskara za "Trzy kolory: Czerwony" (1995) oraz nagrody Europejskiej Akademii Filmowej (Felixa) za "Niebo" (2002).
