Renee Zellweger (Bridget Jones)
Otrzymała Oscara® dla najlepszej aktorki drugoplanowej za rolę nieokrzesanej Ruby we „Wzgórzu nadziei” - epickiej opowieści z czasów amerykańskiej wojny domowej w reżyserii Anthony’ego Minghelli. W 2003 r. niezwykła kreacja postaci Roxie Hart w wielkim muzycznym przeboju „Chicago” zyskała jej powszechne uznanie ze strony krytyków i nominację do Oscara® w kategorii najlepszej głównej roli kobiecej. W tym samym roku otrzymała również nagrodę Stowarzyszenia Aktorów Filmowych za najlepszą główną rolę kobiecą oraz nagrodę Złotego Globu za najlepszą komediową rolę kobiecą. Renee Zellweger została także nominowana do nagrody BAFTA w kategorii najlepszej roli kobiecej. Ostatnio aktorka użyczyła swego głosu w animowanym filmie wytwórni Dreamworks „Rybki z ferajny”, występując wśród gwiazd, takich jak Robert De Niro, Martin Scorsese, Will Smith, James Gandolfini i Angelina Jolie. Niedługo ujrzymy ją u boku Russela Crowe’a w filmie „Cinderella Man” w reżyserii Rona Howarda, wyprodukowanym przez Briana Grazera.
Renee Zellweger po raz pierwszy wcieliła się w rolę Bridget Jones w 2001 r. w wielkim przeboju „Dziennik Bridget Jones”. Została wtedy nominowana do Oscara® dla najlepszej aktorki, nagrody BAFTA, Złotego Globu, nagrody Stowarzyszenia Aktorów Filmowych i wielu innych. Ostatnio wystąpiła między innymi u boku Ewana McGregora w „Do diabła z miłością” („Down with Love”). Jest to satyryczny hołd, złożony komediom miłosnym lat sześćdziesiątych z Rockiem Hudsonem i Doris Day.
Zważywszy na to, że Renee Zellweger wybrała zajęcia z aktorstwa, tylko po to, aby ukończyć z dobrą oceną Uniwersytet Teksasu, jej wzlot do sławy był szybki i spotkał się z powszechnym uznaniem. Początkowo występowała w produkcjach telewizyjnych, takich jak film „A Taste for Killing” oraz odcinkach serii „Shake, Rattle and Rock”. Jej debiut filmowy nastąpił jeszcze w Austin, w opowiadającym o dojrzewaniu obrazie Richarda Linklatera „Dazed and Confused”. Później przyszły role w filmach „Orbitowanie bez cukru” (“Reality Bites”), „Love and a 45” (za który otrzymała swoją pierwszą nominację do Independent Spirit Award), „8 seconds”, „The Return of the Texas Chainsaw Massacre”, „Empire Records” i”My Boyfriend Back”.
Inne produkcje filmowe to “Ja, Irena i ja” w reżyserii braci Farrel, gdzie zagrała u boku Jima Carreya; „The Bachelor”, romantyczna komedia, w której jej partnerem jest Chris O’Donnel, „Siostra Betty” – czarna komedia w reżyserii Neila Labute’a z Chrisem Rockiem i Morganem Freemanem. Za tę ostatnią rolę otrzymała w 2000 r. Złoty Glob dla najlepszej aktorki w roli komediowej. Renee wystąpiła także razem z Williamem Hurtem i Maryl Streep w doskonale przyjętym przez krytykę filmie „To, co najważniejsze” („One True Thing”) oraz z Robin Wright – Penn i Michelle Pfeiffer w „Białym oleandrze”.
Została zauważona przez krytykę dzięki roli wrażliwej dziewczyny, partnerując Tomowi Cruise’owi w dramacie „Jerry Maguire” w reżyserii Camerona Crowe’a. Za tę rolę otrzymała także nagrodę za najlepszy debiut w 1996 r., Blockbuster Award za najlepszą drugoplanową rolę komediową i nominację do SAG Award.
Hugh Grant (Daniel Cleaver)
W ostatnim czasie mieliśmy okazję oglądać go w reżyserskim debiucie Richarda Curtisa „To właśnie miłość”; wystąpił także w romantycznej komedii „Dwa tygodnie na miłość” z Sandrą Bullock, i gorąco przyjętym przez krytyków „Był sobie chłopiec”. Za tę ostatnią rolę został nominowany do Złotego Globu.
Ostatnio zagrał także w „Dzienniku Bridget Jones”, największym kasowym przeboju w brytyjskiej kinematografii, w którym wystąpił razem z Renee Zellweger i Colinem Firthem oraz w komedii Woody Allena pt „Drobne cwaniaczki” z Tracey Ullman, Jonem Lovitzem i Woody Allenem. W 1999 r. Grant wystąpił w wielkim przeboju „Notting Hill” razem z Julią Roberts. Za tę rolę otrzymał nominację do Złotego Globu. W tym samym roku zagrał wraz z Jeanne Tripplehorn i Jamesem Cannem w „Mickey Niebieskie Oko”. Ta romantyczna komedia była drugim z rzędu filmem, wyprodukowanym przez Simian Films, firmę, którą założył razem z Elizabeth Hurley. Grant zagrał także razem z Gene Hackmanem w pierwszym filmie tej wytwórni, „Extreme Measures”.
W 1994 r. Hugh Grant stał się międzynarodową gwiazdą dzięki kreacji w „Czterech weselach i pogrzebie”, w reżyserii Mike’a Newella. Za rolę u boku Andie McDowell dostał nagrodę Złotego Globu oraz British Academy Award. W tym samym roku wystąpił także w filmie Romana Polańskiego „Gorzkie gody” razem z Kristin Scott Thomas oraz w „Syrenach” w reżyserii Johna Duigana.
Po raz pierwszy Hugh Grant został zauważony jako aktor podczas studiów na Uniwersytecie w Oxfordzie, kiedy wystąpił w filmie „Privileged”. Swój pierwszy międzynarodowy sukces odniósł po roli w filmie „Maurice” w 1987 r. Ten wyprodukowany przez spółkę Merchant–Ivory obraz, oparty na prozie E. M. Forstera, opowiada dzieje młodego człowieka, żyjącego na przełomie wieków, w konfrontacji ze swoim homoseksualizmem. Kreacja ta przyniosła mu nagrodę za najlepszą rolę męską na festiwalu filmowym w Wenecji. W następstwie tego wyróżnienia Hugh Grant otrzymał wiele propozycji ról, w filmach takich jak „The Dawning” z Anthony Hopkinsem, „The lair of the white worm” Kena Russela, „The Big Man” z Joanne Whalley–Kilmer oraz rolę Chopina w obrazie „Impromptu” Jamesa Lapine’a. Hugh Grant ponownie spotkał się z reżyserem Jamesem Ivory w 1993 r. na planie „Okruchów dnia” z Emmą Thompson i Anthony Hopkinsem, gdzie wystąpił w roli dziennikarza.
W 1995 r. Hugh Grant wcielił się w postać Edwarda Ferrarsa w oscarowej adaptacji powieści Jane Austen „Rozważna i romantyczna”, nerwowego przyszłego ojca w filmie „Dziewięć miesięcy” w reżyserii Chrisa Columbusa, z Julianne Moore i Robinem Wiliamsem oraz w powszechnie uznanym „Angliku, który wszedł na wzgórze, lecz zszedł z góry”, w reżyserii i wg scenariusza Christophera Mongera. Można było go także ujrzeć w angielskiej komedii „An Awfully Big Adventure” w reżyserii Mike’a Newella i w epizodycznej roli w siedemnastowiecznej farsie pt „Restoration”.
Hugh Grant wystąpił także w filmach „White Mischief”, „Bengali Nights” i „Rowing in the Wind”.
Colin Firth (Mark Darcy)
To angielski aktor teatralny o klasycznym wykształceniu. Ma za sobą role w licznych produkcjach filmowych i telewizyjnych.
Niedawno można było go zobaczyć w „Dziewczynie z perłą”, produkcji Lions Gate, opartym na powieści Tracy Chevalier pod tym samym tytułem. Firth wcielił się w nim w postać siedemnastowiecznego malarza, Johannesa Vermeera. U jego boku wystąpili Scarlett Johansson i Tom Wilkinson. „Dziewczyna z perłą” została pokazana na festiwalu filmowym Telluride, Londyńskim Festiwalu Filmowym, Festiwalu Filmowym w Toronto, Festiwalu Filmowym w Hollywood oraz Festiwalu w San Sebastian. Film otrzymał nagrody L’Hitchock d’Or oraz L’Hitchcock d’Argent na festiwalu filmu brytyjskiego w Dinard.
W październiku 2003 r. Firth wystąpił w produkcji Universal Pictures/Working Title „To właśnie miłość”, wg scenariusza i w reżyserii Richarda Curtisa. W gwiazdorskiej obsadzie poza Firthem znaleźli się także Hugh Grant, Emma Thompson, Liam Neeson, Laura Linney i Keira Knightly. „To właśnie miłość” okazała się największym angielskim przebojem kasowym wszechczasów w Wielkiej Brytanii i Irlandii, oraz największym przebojem wytwórni Working Title Films w ogóle.
Colin Firth ukończył właśnie zdjęcia do kolejnego filmu w produkcji Universal/ Working Title pt „Nanny McPhee”, wg scenariusza i z udziałem Emmy Thompson. Firth gra rolę pana Browna, owdowiałego ojca gromadki rozbrykanych dzieci, który zostaje oczarowany przez magiczną nianię (Emma Thompson). Film na wejść na ekrany kin wiosną 2005 r.
Colin Firth wystąpił także w niezależnej produkcji - thrillerze psychologicznym „Trauma”, w którym zagrał razem z Meną Suvari. Premiera filmu odbyła się na Sundance Film Festival w styczniu 2004 r. i wszedł on na ekrany kin w Wielkiej Brytanii w sierpniu 2004 r. Był także pokazywany w ramach Festiwalu Filmowego w Edynburgu i Festiwalu w Toronto.
Obecnie Colin Firth pracuje nad filmem „Where the truth lies” w reżyserii Atoma Egoyana, w którym występuje razem z Kevinem Baconem. Jest to adaptacja głośnej powieści pod tym samym tytułem, opowiadającej o rozpadzie słynnego duetu komediowego, i tajemniczym morderstwie, do którego dochodzi zaraz później.
W 2001 r. Colin Firth zdobył serca amerykańskiej publiczności występując u boku Renee Zellweger w przebojowej brytyjskiej komedii „Dziennik Bridget Jones”. Wcielił się w postać Marka Darce’ego, rywala Daniela Cleavera (Hugh Grant) do serca Bridget Jones.
W 2002 r. Firth wystąpił razem z Rupertem Everettem i Reese Witherspoon w produkcji Miramax „The Importance of Being Earnest”. W 1998 r. zagrał w “Zakochanym Szekspirze” postać lorda Essexa, niegodziwego arystokraty przeznaczonego na męża Violet De Lesseps, granej przez Gwyneth Paltrow. W 1996 r. Colin Firth pojawił się w wielokrotnie nominowanym do Oscara® „Angielskim pacjencie”, razem z Kristen Scott Thomas i Ralphem Fiennesem. Firth wystąpił także w „What a Girl Wants”, „Hope Springs”, „Relative Values”, „Tysiąc akrów” (z Jessicą Lange i Michelle Pfeiffer), „Apartment Zero”, „My Life so far”, „The Secret Laughter of Women”, „Fever Pitch”, „Circle of Friends” oraz w roli tytułowej w filmie “Valmont” (z Annette Bening).
Na małym ekranie Colin Firth zasłynął w 1995 r. przełomową dla swojej kariery rolą pana Darcy’ego w telewizyjnej adaptacji powieści „Duma i uprzedzenie”, za którą otrzymał nominację do nagrody BAFTA za najlepszą rolę męską oraz zyskał legiony wielbicielek. W telewizji wystąpił również jako gospodarz Saturday Night Live w marcu 2004 r. W 2001 r. otrzymał nominację do Nagrody Emmy za najlepszą męską rolę drugoplanową w filmie produkcji HBO „Conspiracy”. Otrzymał także nagrodę Royal Television Society dla najlepszego aktora oraz nominację do BAFTA za występ w „Tumbledown”. Inne filmy telewizyjne, w jakich wystąpił to m. in. „Windmillls on the Clyde”, „Making Donovan Quick”, „The Widowing of Mrs Holroyd, „Deep blue sea”, “Hostages” a także miniserial “Nostromo”.
Colin Firth zadebiutował na londyńskiej scenie w przedstawieniu pt “Another Country” w roli Benneta. Później wcielił się w tę postać w adaptacji filmowej powieści, w której wystąpił razem z Rupertem Everettem.
Colin Firth mieszka w Londynie ze swoją żoną, Livią Giuggiolą, i dwojgiem dzieci.
Jim Broadbent (ojciec)
Jest laureatem nagród Akademii oraz Złotego Globu za najlepszą męską rolę drugoplanową za poruszającą kreację Johna Bayleya, oddanego męża Iris Murdoch w filmie „Iris” Richarda Eyera, grając u boku Judi Dench. Ostatnio wystąpił w filmowej adaptacji „Targowiska próżności” w reżyserii Miry Nair, razem z Reese Witherspoon. W „Dzienniku Bridget Jones” Jim Broadbent także odtwarzał postać ojca głównej bohaterki.
Ponadto Jim Broadbent wystąpił w „Time Bandits” i „Brasil” Terry Giliama, „Good Father” i „Enchanted April” Mike’a Newella, „Grze pozorów” Neila Jordana, „Strzałach na Broadwayu” Woody Allena, „Richard III” Richarda Loncraine’a i „Gathering Storm” (dla HBO, film, który przyniósł mu kolejną nominację do Złotego Globu oraz do nagrody Emmy), „O mały głos” Marka Hermana, „Moulin Rouge!” Baza Luhrmanna, „Gangach Nowego Jorku” Martina Scorsese, „Bright Young Things” Stephena Fry oraz “W 80 dni dookoła świata” Franka Coraciego. Kilkakrotnie współpracował z uznanym twórcą filmowym Mikiem Leighiem, u którego zagrał w „Życie jest słodkie”, „Topsy Turvy”, w dramacie „Vera Drake” (który otrzymał Złotego Lwa dla najlepszego filmu na Festiwalu Filmowym w Wenecji) oraz w filmie krótkometrażowym „A Sense of History” (do którego także napisał scenariusz).
Jim Broadbent wystąpił na scenie w przedstawieniu „Habeas Corpus” w reżyserii Sama Mendesa oraz w dwóch sztukach w reżyserii Richarda Eyre: „Dick” oraz „The Governement Inspector”. Był wieloletnim członkiem zespołu Teatru Narodowego w Brent, występując między innymi w „The Greatest Story Ever Told”, „The Complete Guide to Sex” oraz w „Mesjaszu”. Ostatnio wystąpił na scenie Teatru Narodowego w sztuce Martina McDonagha „The Pillowman” w reżyserii Johna Cowleya.
Jim Broadbent jest często obecny również w wielu brytyjskich produkcjach telewizyjnych, począwszy od „Tales of the Unexpected” do „Inspektora Morse”.
Gemma Jones (matka)
Ma za sobą równie niezwykłą karierę, zarówno teatralną jak i filmową. Jej ostatnie filmy to „Rycerze z Szanghaju” („Shanghai Knights”) gdzie wystąpiła w roli królowej Wiktorii, oraz „Harry Potter i komnata tajemnic” gdzie zagrała postać Madame Pomfrey. Gemma Jones wcieliła się w postać matki Bridget w pierwszym filmie o Bridget Jones. Wystąpiła także w hiszpańskim filmie „No News from God” razem z Penelope Cruz i Fanny Ardent. Inne jej filmy to: „The Devils” Kena Russela, „The Feast of July” z Benem Chaplinem, „Rozważna i romantyczna” z Emmą Thompson i Kate Winslet, „Wilde” z Judem Law i Stephenem Fry, oraz „The Winslow Boy” Davida Mameta.
Gemma Jones ma na swoim koncie także wiele ról telewizyjnych. Do jej największych dokonań należą kreacje w „The Duchess of Duke Street” oraz w „Kłamstwie” Ingmara Bergmana, rola Niny w „Mewie”, Porcji w „Kupcu weneckim” oraz pani Fairfax w „Jane Eyre”, gdzie zagrała razem z Samanthą Morton. Ostatnio można było ją zobaczyć w serialu kryminalnym „Inspektor Morse”, w filmie Jima Hensona „The Storyteller”, „Wycliffe”, w „Pożyczalskich” oraz w filmie „Longitude” w reżyserii Charlesa Sturridga.
Gemma Jones kształciła się w Królewskiej Akademii Dramatycznej, gdzie w 1962 r. uzyskała złoty medal. Później była członkiem zespołu Teatru Narodowego oraz Royal Shakespeare Company. Jej długa kariera teatralna obejmuje niezliczone role w przedstawieniach Royal Shakespeare Company, Teatru Narodowego i teatrów na West Endzie. Ostatnio zagrała w głośnej produkcji sztuki Tennesee Wiliamsa „Kotka na rozgrzanym, blaszanym dachu”, w reżyserii Anthony’ego Page.
Jacinda Barrett (Rebecca)
Piękna i niezwykle utalentowana aktorka, w stosunkowo krótkim czasie zabłysnęła na światowej scenie.
Ostatnio zagrała razem z Joaquinem Phoenixem i Johnem Travoltą w produkcji Disneya „Ladder 49”. Film według scenariusza Lewisa Colicka, wyreżyserowany przez Jaya Russela, opowiada historię strażaka (Phoenix) czekającego na uratowanie z płonącego budynku, poświęcającego ten czas refleksjom na temat swojej pracy, żony Lindy (Barrett) i swojej rodziny.
Wcześniej Jacinda Barrett zagrała w wyprodukowanym w wytwórni Miramax „Piętnie”, w reżyserii Roberta Bentona, gdzie pojawiła się u boku Nicole Kidman, Sir Anthony Hopkinsa i Eda Harrisa. Ostatnio zakończyła pracę nad zdjęciami do filmu „Mr Ripley Returns”, w reżyserii Rogera Spottiswoode, w którym wystąpiła z Willemem Dafoe i Barry Pepperem.
Jacinda Barret pochodzi z Brisbane w Australii. Studiowała aktorstwo w British Academy of Dramatic Art w Oxfordzie. Doświadczenia z tego okresu wykorzystała w swoim pierwszym filmie, „Campfire Tales” w reżyserii Dave’a Semela. Poza tym wystąpiła także w „Immaculate Springs”, „Dominique Faix” i „Art House”.
Jacinda Barret ma na swoim koncie także role w serialach telewizyjnych „D.C”. oraz „Citizen Baines”.
W ostatnim czasie uzyskała licencję pilota.
Sally Phillips (Shazzer)
Jest najlepiej znana brytyjskim telewidzom z krótkiej, oryginalnej komedii „Smack the Pony”, którą sama napisała i w której wystąpiła, oraz z postaci rozchichotanej recepcjonistki w filmie „I am Alan Partridge”. Poza rolą w „Dzienniku Bridget Jones”, jest znana także z kreacji w filmach „Churchill – the Hollywood Years”, „Gladiatress”, „Mean Machine”, „Birthday Girl”, „Born Romantic” oraz w filmie dla dzieci „Tooth”.
Shirley Henderson (Jude)
Dorastała w File w Szkocji. W wieku 13 lat, po wygraniu miejscowego konkursu muzycznego, występowała śpiewając piosenki na ringu bokserskim w przerwach między rundami meczu. Później śpiewała także w sobotnie i niedzielne wieczory w miejscowym klubie robotniczym. Kiedy postanowiła poświęcić się karierze aktorskiej, wyjechała do Londynu i rozpoczęła naukę w Guildhall School of Music and Drama.
Po ukończeniu studiów Shirley Henderson rozpoczęła karierę teatralną, występując w Teatrze Narodowym w spektaklach reżyserowanych przez Petera Halla, w Royal Court, w the Traverse, the Citizens oraz Shared Experience. Ostatnio wystąpiła w Whitehall Theatre w przedstawieniu „Anna Weiss”, w reżyserii Michaela Attenborough.
Jej pierwsza rola poza teatrem to występ w popularnym serialu telewizyjnym „Hamish Macbeth”, gdzie pojawiła się u boku Roberta Carlyle. Rola ta przyniosła jej następnie propozycje zagrania w „Rob Royu” i „Trainspotting”.
W 1999 r. Michael Winterbottom obsadził Shirley w swoim filmie „Wonderland”. Ich współpraca trwa nadal, owocując rolami w „The Claim” i „24 Hour Party People”. Pracowała także z Mikiem Leighiem, grając Leonorę Braham w słynnym „Topsy Turvy”. Potem stwotzyła postać Jude w „Dzienniku Bridget Jones”.
Inne jej filmy to telewizyjna ekranizacja powieści Anthony Trollopa „The Way We Live Now”, za którą otrzymała nominację do nagrody Royal Television Society w kategorii najlepszej roli kobiecej; w filmie Shane Maedowsa, stanowiącym hołd dla spaghetti westernów „Once Upon a Time in the Midlands”; w „Dr Sleep” z Goranem Visnjicem; „Villa des Roses” Franka van Passela. Za rolę w tym ostatnim filmie otrzymała nominację do nagrody British Independent Film. Zagrała także w filmie „Wilbur chce się zabić”, za którą to rolę otrzymała nagrodę w kategorii najlepszej roli kobiecej na festiwalu filmowym w Bordeaux w 2003 r.; a także w szkockiej komedii „American Cousins”.
Shirley Henderson była zachwycona propozycją wcielenia się w postać Jęczącej Marty w „Harry Potterze i komnacie tajemnic”. Rolę tę powtórzyła następnie w „Harry Potterze i czarze ognia”. Ostatnio zagrała z Colinem Farrelem w filmie „Intermision”, spędziła dwa miesiące w Pradze na zdjęciach do wystawnej produkcji BBC – „Charles II: the Power and the Passion”. Zagrała także centralne role w nowym filmie Sally Potter pt „Yes” oraz w filmie Alison Peebles „Afterlife”, który otrzymał Nagrodę Publiczności na Festiwalu w Edynburgu. Najbliższe projekty to pierwsza główna rola w jej karierze - w filmie „Frozen” Juliet McKoen oraz zdjęcia do „Dirty Filthy Love”.
Jamesa Callisa (Tom)
Ujrzymy niebawem w nowym serialu sf pt „Ballaster Galactica”, gdzie zagra razem z Edwardem Jamesem Olmosem i Mary McDonnel. Ostatnio pojawił się także w amerykańskim miniserialu telewizyjnym „Helen of Troy”.
Callis, urodzony i wychowany w Londynie, studiował anglistykę i literaturę porównawczą na Uniwersytecie Yorku. Po ukończeniu studiów w 1993 r. zdał do renomowanej London Academy of Music and Dramatic Arts, którą ukończył w 1996 r. Od tamtej pory występował w rozmaitych produkcjach scenicznych na West Endzie, a także w filmach, telewizji i radiu. Zadebiutował w „Old Wicked Songs” u boku Boba Hoskinsa w 1996 r., zdobywając nagrodę krytyków im. Jacka Tinkera za najbardziej obiecujący debiut. James Callis wystąpił także między innymi w „The Doctor’s Dilemma” w teatrze Almeida w Londynie oraz „Things You Shouldn’t Say Past Midnight” w Teatrze Soho.
W 1996 r. zaczął również występować na małym ekranie. Zagrał gościnnie rolę w angielskim serialu „Murder Most Horrid” oraz w dramacie „Soldier, Soldier”. Później pojawiał się w wielu filmach i mini serialach, w tym „The Scarlet Pimpernel”, „Jason and the Argonauts”. W „Dzienniku Bridget Jones” wystąpił w roli jednego z przyjaciół bohaterki. Jest także współautorem scenariusza i współreżyserem filmu „Begginer’s Luck”, w którym wystąpił razem z Julie Delpy.
Jessica Stevenson (Robyn)
Jest chyba najlepiej znana angielskim telewidzom jako Cheryl w niezwykle popularnym sitcomie „The Royle Family” oraz jako współautorka i jedna z gwiazd kultowego sitcomu „Spaced”. Za rolę w tym ostatnim otrzymała nagrodę British Comedy Awards za najlepszą kobiecą rolę komediową w 2001 r. Ostatnio zagrała w produkcji BBC „Tomorrow La Scala”, za którą to rolę otrzymała nominację do nagrody BAFTA w kategorii najlepszej roli kobiecej.
Jessica Stevenson zagrała w takich filmach kinowych jak angielski przebój „Wysyp żywych trupów”, „Born Romantic”, „Swing Kids” oraz „Dzieciątku z Macon” Petera Greenewaya.
Ostatnio mogliśmy ją ogladać w „The Night Heron”, sztuce Jeza Butterwortha w teatrze Royal Court, gdzie zagrała razem z Rayem Winstone. Za tę rolę w 2003 r. otrzymała nominację do Nagrody Olivera w kategorii najlepszej roli drugoplanowej.
Neil Pearson (Richard Finch)
Wcielił się w rolę szefa Bridget również w „Dzienniku Bridget Jones”. Po studiach w Central School for Speech and Drama w latach osiemdziesiątych Pearson występował głównie na scenie. Grał także małe rólki w filmach telewizyjnych. W 1990 r. zagrał Dave’a w gorąco przyjętym przez krytykę telewizyjnym show „Drop the Dead Donkey”, tematycznym sitcomie, którego akcja w całości dzieje się w redakcji fikcyjnej stacji telewizyjnej. Później przyszła rola w również doskonale przyjętym serialu policyjnym „Between the Lines”. Ostatnio Pearson wystąpił w takich filmach jak „The Booze Cruise”, „Murder in Mind” i „Armadillo”. Wystąpił także w produkcjach kinowych – „Fever Pitch” i „Privates on Parade”.
