Ich kariery przerwała tragiczna śmierć. Aktorzy, którzy odeszli zbyt szybko

James Dean wystąpił w zaledwie trzech filmach. Jego pierwszą główną rolą na dużym ekranie była postać Cala, zbuntowanego syna, który nie może zdobyć uczucia swojego ojca w "Na wschód od Edenu" (1955) według powieści Johna Steinbecka w reżyserii Elii Kazana.

W tym samym roku do kin wszedł "Buntownik bez powodu", w którym aktor wcielił się w postać głównego bohatera, Jima Starka. To tej roli zawdzięcza swój wizerunek idealisty, którego bunt jest z góry skazany jest na niepowodzenie. Jego ostatnią rolą był "Olbrzym", w którym wcielił się w Jetta Rinka — mężczyznę, który dorabia się wielkiej fortuny na ropie naftowej, ale pieniądze nie dają mu szczęścia.

Dean doczekał premiery tylko pierwszego z wymienionych filmów. 30 września 1955 roku zginął w wypadku samochodowym. Jechał Porsche 550 na wyścigi w Salinas w Kalifornii. Miał zaledwie 24 lata. Żałoba, która wybuchła wśród fanów aktora, przypominała tę, którą pod koniec lat 20. wywołała nagła śmierć innego gwiazdora filmowego — Rudolfa Valentino. Dean otrzymał pośmiertnie dwie nominacje do Oscara — za "Wschód do Edenu" i "Olbrzyma". 

Urodzony w 1949 roku John Belushi był jedną z największych gwiazd pierwszych sezonów programu komediowego "Saturday Night Live". Sprawdzał się zarówno w spokojniejszych skeczach, jak i tych, gdzie wcielał się w agresywnych frustratów, niemal wykrzykujących swoje teksty. Podczas swojej pracy w SNL Belushi wykreował wiele znanych postaci. Razem z Danem Aykroydem wymyślił i zagrał postaci Blues Brothers. 

Opuścił skład SNL w 1979 roku. Miał już za sobą jeden filmowy hit. W 1978 roku zagrał jedną z głównych ról w "Menażerii" Johna Landisa, komedii o członkach bractwa studenckiego, którzy żyją od imprezy do imprezy. W 1980 roku razem z Aykroydem odniósł ogromny sukces dzięki pełnometrażowej wersji "Blues Brothers". 

Belushiemu niemal od początku przygody w show-biznesie towarzyszyły narkotyki. Wpływały one na jego zachowanie, przez które wielokrotnie był zwalniany z SNL (by po chwili zostać ponownie zatrudnionym). Podczas kręcenia "Blues Brothers" jego nałóg zaczął się nasilać. Reżyser John Landis przyznał, że z czasem trzeba było walczyć nie tylko o ukończenie filmu, ale także o życie Belushiego.

4 marca 1982 roku aktor odwiedził Berniego Brillsteina, swojego menadżera, i prosił go o pieniądze. Ten w pierwszej chwili odmówił. Belushi wrócił jednak kilka godzin później z tą samą prośbą. Brillstein dał mu pieniądze — miał gości, bał się niezręcznej sytuacji. Następnego dnia aktor już nie żył. Jego ciało znalazł jego trener, który przyszedł na ustalony wcześniej trening. Miał 33 lata. Orzeczono przypadkowe przedawkowanie.

Przełomem w karierze urodzonego w 1970 roku Rivera Phoenixa była rola w "Stań przy mnie", adaptacji opowiadania Stephena Kinga z 1986 roku. W tym samym roku wystąpił w "Wybrzeżu moskitów" u boku Harrisona Forda. Za rolę w "Straconych latach" (1988) otrzymał nominację do Oscara. Z kolei występ w "Moim własnym Idaho" przyniósł mu Puchar Volpiego podczas festiwalu w Wenecji. 

Błyskotliwą karierę Phoenixa przerwała nagła śmierć z powodu przedawkowania narkotyków. Używki doprowadziły wcześniej do zakończenia jego związku z Marthą Plimpton, którą spotkał na planie "Straconych lat". 30 października 1993 roku Phoenix miał zagrać ze swoim zespołem w klubie nocnym The Viper Room. Towarzyszyli mu między innymi siostra Rain, brat Joaquin i Johnny Depp. Podczas występu aktor dał znać, że nie czuje się najlepiej. Nie przyjął jednak propozycji odwiezienia go do domu. Gdy wyszedł z klubu, upadł na ziemię i dostał konwulsji. Od razu zareagowało jego rodzeństwo — Rain próbowała go reanimować, a Joaquin zadzwonił po karetkę. Phoenix został zabrany do szpitala, jednak lekarzom nie udało się go uratować. Miał zaledwie 23 lata. W 2020 roku Joaquin zacytował wiersz Rivera, odbierając Oscara za rolę w "Jokerze". Później dał swemu synowi imię po tragicznie zmarłym bracie.

Urodzony w 1978 roku australijski aktor zwrócił na siebie uwagę publiczności dzięki występowi w hicie dla nastolatków "Zakochana złośnica" z 1999 roku. W 2001 roku potwierdził swój status idola rolą w "Obłędnym rycerzu".

Heath Ledger od początku miał jednak większe ambicje. Szukał trudnych ról i tematów. Pierwszą z nich było "Czekając na wyrok" w którym zagrał najmłodszego członka rodziny pracującej od pokoleń w bloku śmierci w jednym z amerykańskich więzień. W 2005 roku zagrał, obok Jake'a Gyllenhaala, jedną z głównych ról w "Tajemnicy Brokeback Mountain" Anga Lee — poruszającej historii homoseksualnej miłości dwóch kowbojów. Film wzbudził kontrowersje i jednocześnie zachwyt na całym świecie. Kreacja zamkniętego w sobie mężczyzny, który stara się odciąć od targających nim uczuć, przyniosła mu pierwszą nominację do Oscara. 

W 2006 roku otrzymał rolę Jokera w "Mrocznym Rycerzu" Christophera Nolana, wyczekiwanym filmie o przygodach Batmana. Chociaż fani przyjęli jego angaż z rezerwą, wkrótce wszyscy czekali z niecierpliwością na jego interpretację antagonisty Nietoperza. Na jego postaci oparto także cały marketing filmu. W tym czasie aktor zmagał się z bezsennością. Otwarcie mówił, że czasem przesypiał tylko dwie godziny dziennie.

22 stycznia 2008 roku aktora znaleziono nieprzytomnego w jego apartamencie na nowojorskim Manhattanie. Przybyły na miejsce lekarz stwierdził zgon. Ustalono, że australijski aktor zmarł w wyniku przypadkowego przedawkowania przepisanych mu leków przeciwbólowych, nasennych i uspokajających. Ledger miał zaledwie 28 lat. Niewiele ponad rok później jego rodzice i siostra odebrali w jego imieniu pośmiertnego Oscara za rolę Jokera.

Urodzony w 1967 roku Philip Seymour Hoffman uchodził za jednego z najwybitniejszych aktorów swojego pokolenia. Dał się poznać dzięki rolom postaci odrzuconych, zamkniętych w sobie introwertyków, tłamszących sprzeczne emocje. Chociaż w "Boogie Nights", "Happiness", "Magnolii" i "U progu sławy" był na drugim planie, po tych filmach nie dało się go zapomnieć.

Okazjonalnie grywał pierwszoplanowe role. W 2005 roku wcielił się w pisarza Trumana Capote'a, za co otrzymał szereg nagród, w tym Oscara. Swoją wszechstronność udowodnił później w kinie niezależnym, takim jak "Synekdocha, Nowy Jork", oraz blockbusterach, na przykład w "Mission: Impossible III". W dalszej części swojej kariery otrzymał jeszcze trzy nominacje do Oscara — za "Wojnę Charliego Wilsona", "Wątpliwość" i "Mistrza".

Hoffman na początku swojej kariery uzależnił się od narkotyków. Po latach trzeźwości wrócił do nałogu w 2012 roku. 2 lutego 2014 roku został znaleziony martwy w swym apartamencie w nowojorskiej dzielnicy Greenwich Village. Miał 46 lat. W jego ciele znaleziono ślady różnych narkotyków, a także środków nasennych. Stwierdzono, że przyczyną jego śmierci było przypadkowe przedawkowanie. 

Urodzony w 1976 roku Chadwick Boseman rozpoczął karierę aktorską na początku XXI wieku. Występował gościnnie w serialach telewizyjnych. Przełomem w jego karierze okazał się film "42 - Prawdziwa historia amerykańskiej legendy", w którym zagrał baseballistę Jackie'ego Robinsona. Rok później otrzymał rolę superbohatera Czarnej Pantery, w którego wcielił się cztery razy w latach 2016-2019. Solowy film o przygodach króla Wakandy okazał się ogromnym sukcesem. Był także pierwszą produkcją superbohaterską nominowaną do Oscara za najlepszy film roku. Jednocześnie Boseman rozwijał swoją karierę aktorską. Jej ukoronowaniem była rola w "Ma Rainey: Matce bluesa" (2020). Niestety, nie doczekał jej premiery.

W 2016 roku Boseman dowiedział się, że cierpi na raka jelita grubego. Walkę z chorobą prowadził w tajemnicy. Poddawał się chemioterapii i operacjom w przerwach między zdjęciami do kolejnych produkcji. O swoim stanie nie poinformował nawet włodarzy Marvela. Kevin Feige, producent stojący za "Czarną Panterą" i innymi filmami z serii o "Avengers", otrzymał maila informującego o chorobie Bosemana dniu jego śmierci. Odczytał go, gdy aktor już nie żył.

Boseman wierzył, że uda mu się pokonać nowotwór i do czasu rozpoczęcia zdjęć do kontynuacji "Czarnej Pantery" odbudować masę mięśniową. Zmarł  28 sierpnia 2020 roku w wieku 43 lat. Za rolę w "Ma Rainey: Matce bluesa" uhonorowano go pośmiertną nominacją do Oscara.