Słoneczna aleja

Nadszedł czas, by zacząć mówić o tym, co było w NRD poza Murem, Stasi i Komitetem Centralnym. W NRD istnieli jeszcze np. ludzie, których nie było gdzie indziej, jak przywódcy pionierów czy coś takiego jak krewni z Zachodu. Z kolei na Zachodzie istniało wiele rzeczy, których nie było na Wschodzie: płyty Stonesów, żółte kurtki przeciwdeszczowe i kawa Jacobs Krönung. Były też rzeczy, którymi Wschód i Zachód dzieliły się między sobą. Na przykład Słoneczna Aleja. Na Zachodzie leżał jej dłuższy koniec a na Wschodzie krótszy. A dzielił ją Mur.
Michael Ehrenreich (Alexander Scheer) mieszka na krótszym końcu Słonecznej Alei. Ma 17 lat, z zawodu chce być gwiazdą muzyki pop i modnie się ubiera. W gruncie rzeczy nie popiera istniejącego systemu, ale też tak naprawdę nie buntuje się przeciwko niemu. Jego motto brzmi: Wejść do organizacji i namieszać w niej od środka. Kocha Miriam (Theresa Weißbach) - nieosiągalną Miriam. Zanim ją zdobędzie i znów utraci, a potem może znów odzyska, sporo się będzie działo w strefie przygranicznej. Jego przyjaciel Mario (Alexander Beyer) staje się egzystencjalistą, a później wystawia ich przyjaźń na poważną próbę. Matka (Katharina Thalbach) znajduje zielony paszport, uprawniający emerytów z NRD do przekraczania granicy. Wujek z Zachodu, szmugler, kończy w puszce po kawie, zaś dzielnicowego Policji Ludowej (Detlev Buck) doprowadza do upadku song z Zachodu. Lekarstwo na astmę staje się narkotykiem poszerzającym obszary świadomości, jabłko i owoc staną się symbolem Zimnej Wojny, nie każdy jest tym, kim się wydaje, na przykład agent Stasi. Wschód czy Zachód - dla Michaela najważniejsza jest Miriam. U jej stóp chce złożyć swoje życie, nawet jeśli musi je na nowo wymyślić. Dniem i nocą pieczołowicie spisuje niezliczone pamiętniki i dzięki temu zaczyna na nowo rozumieć rzeczywistość, która go otacza - armię, jednolitą szarość, Mur i zastraszenie. Wreszcie na koniec uwalnia się od tego wszystkiego, jest całkiem wolny...