Film opowiada historię prowadzonego przez siostry zakonne zakładu dla upadłych dziewcząt z zakonnicami w roli oprawców. Ostatni z tego rodzaju zakonnych pensjonatów zamknięto w 1996 roku. Do dziś żyje jeszcze około 30 tysięcy kobiet, które przeżyły ten koszmar. Nie otrzymały żadnego odszkodowania za bezprawne wiezienie, codzienne upokorzenia, nierzadko przemoc fizyczną. Niektórym odebrano dzieci. Wszystkie nauczono nienawidzić swego ciała.
Kościół katolicki nigdy nie przeprosił za doznane krzywdy kobiet przetrzymywanych w zakładach Magdalenek.
Uhonorowanie filmu Mullana w Wenecji skrytykował Watykan, co nie przeszkodziło mu odnieść sukcesu w katolickiej Irlandii, gdzie toczy się akcja i gdzie wyprodukowano film. W Irlandii „Siostry Magdalenki” odniosły również ogromny sukces komercyjny – jeden z największych w ciągu ostatnich dziesięcioleci.
Kardynał Tonini, reprezentujący stanowisko Watykanu, powiedział: „To wielkie, gorzkie rozczarowanie. Złoty Lew dla filmu, który nie mówi prawdy o Kościele, Złoty Lew dla reżysera, który w sposób obraźliwy traktuje katolicyzm i katolików nie przynoszą Festiwalowi zaszczytu. Przeciwnie, okrywają Festiwal hańbą”.
„Ktokolwiek uhonorował ten film, zrobił to wyłącznie ze względu na jego antykatolicki charakter.” – Mówi ojciec Gianni Baget Bozzo. „Film cieszy się zainteresowaniem wyłącznie z tego względu. W dzisiejszych czasach biorą górę nastroje antychrześcijańskie. Być może wynika to z faktu, iż chrześcijaństwo jest obecnie jedyna religią na tyle silną, iż potrafi oprzeć się atakom.”
