W "Mieście kobiet" Federico Fellini kontynuuje swoje fascynacje odwiecznym konfliktem między kobietą a mężczyzną. W utrzymanym w poetyce snu filmie bohater (Marcello Mastroianni) przypadkowo trafia na kongres feministek. Z jednej strony twórca pokazuje uczestniczki owego kongresu: galerię karykaturalnych postaci, kobiet młodych i starych, ładnych i brzydkich, obnażających w trakcie obrad i w inscenizowanych scenkach męski egoizm i zaborczość. Z drugiej - pięćdziesięcioletniego mężczyznę, "łacińskiego kochanka", uganiającego się za ideałem kobiecości i towarzyszącego mu starzejącego się playboya Sante Kutasso (Ettore Manni), niezwykłego kolekcjonera seksualnych ekscesów, wydającego przyjęcie na cześć swej dziesięciotysięcznej kobiety. Mimo elementów groteskowo-komediowych "Miasto kobiet" to film smutny, przesycony atmosferą lęku i koszmaru, z przewijającym się motywem ucieczki bohatera przed ścigającymi go kobietami. Fellini nie oszczędza nikogo, ostrzem satyry godzi sprawiedliwie w obie płci. Jak często u tego twórcy trudno dostrzec ciągłość akcji - obrazy pojawiają się i znikają, tworząc niezwykle barwną i plastyczną gamę niemal surrealistycznych wizji.
