Edi jest nośnikiem idei absolutnie bezinteresownego dobrego uczynku.
EDI – to nie jest „człowiek ze złomu”.
EDI mieszka gdzieś obok nas. Mijamy go codziennie, kiedy jedziemy do pracy, szkoły, do kina, do znajomych. Widzimy jak pcha swój wózek wypełnione tym, co kiedyś było dla nas cenne, a dziś się tego pozbyliśmy. On wie, co z tym można jeszcze zrobić. Jego życie wydaje się nam mało skomplikowane i może dla tego on świetnie zna podstawowe prawdy o życiu - co to jest przyjaźń, uczciwość, miłość, możliwość polegania na kimś drugim, dawanie komuś szczęścia. Gdy patrzymy na film o Edim, zaczynamy rozumieć, co tak naprawdę jest dla nas samych najważniejsze. I to co znajdziemy w tym filmie dla siebie, jest jego prawdziwą wartością.
NAGRODY
XXVII FESTIWAL POLSKICH FILMÓW FABULARNYCH – GDYNIA 2002
1. Nagroda Specjalna dla filmu.
2. Nagroda dziennikarzy dla filmu.
3. Najlepsze zdjęcia – Krzysztof Ptak
4. Najlepsza scenografia – Wojciech Żogala
5. Najlepsza rola drugoplanowa męska – Jacek Braciak
Kandydat do zgłoszenia przez Ministra Kultury jako polski film w konkursie Amerykańskiej Akademii Filmowej do nagrody OSCARA 2002.
Edi i Jureczek zarabiają na życie, zbierając na ulicach i śmietnikach dużego miasta złom. Mieszkają razem w starej przeznaczonej do rozbiórki fabryce. Część...