"Słońce też jest gwiazdą": 24 godziny w Nowym Jorku

Reżyserka filmu Ry Russo-Young tłumaczyła, że twardo stąpająca po ziemi Natasha wydaje się być odporna na miłosne porywy i nawet uczucia chce poddać logicznej analizie. Poza tym z wielką energią poświęca się walce z groźbą deportacji, walce, która wydaje się już ostatecznie przegrana.

- Swoje nastoletnie lata spędziła w Nowym Jorku. To miasto ją uformowało, czuje się z nim bardzo związana - mówiła Russo-Young. - Na początku filmu dowiadujemy się, że jej rodzice pogodzili się z deportacją. Natasha walczy do końca. To dla niej wielki stres, może najbardziej bolesny okres w jej życiu. I nagle, właśnie wtedy, można powiedzieć, w najmniej odpowiednim momencie, pojawia się miłość.

Shahidi tak charakteryzowała swą bohaterkę: - Jest życiową realistką, bardzo rozczarowaną tym, co się wokół niej dzieje. Spotkanie z Danielem wytrąca ją ze zwykłej orbity, pozwala odkryć marzenia i bardzo zmienia jej punkt widzenia. Reżyserka puentowała: - Oboje myślą o różnych rzeczach, oboje są nieszczęśliwi z powodu wyborów, jakich dokonali ich rodzice. I jeszcze ta miłość - zupełnie nie w czas... A może właśnie w idealnym momencie?

Ambicją filmowców było wtopić opowieść w nowojorskie pejzaże i uczynić miasto niemal jednym z bohaterów filmu. Ogromną większość zdjęć we wnętrzach nakręcono więc w naturalnej miejskiej scenerii.

Natasha (Yara Shahidi) i Daniel (Charles Melton) pochodzą z różnych środowisk. Ona nie wierzy w nic, czego nie da się udowodnić naukowo. On to niepoprawny romantyk. Jedno z nich wkrótce wyjedzie na zawsze. Spotykają się przypadkiem w Nowym Jorku i jest im dany zaledwie jeden wspólny dzień. Czy można przeżyć wielką miłość, gdy czasu jest tak niewiarygodnie mało?