Kilar w Filharmonii Narodowej
80. rocznicę urodzin wybitnego kompozytora Wojciecha Kilara Filharmonia Narodowa w Warszawie uczci w sobotę koncertem. Zostaną wykonane cztery kompozycje jubilata: "Kościelec 1909", "Exodus", "Angelus" i jeden z najnowszych utworów - II Koncert fortepianowy.
Na sobotnim koncercie zostaną wykonane utwory inspirowane motywami podhalańskimi i muzyką religijną. Wystąpią Chór i Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Jakuba Chrenowicza.
II Koncert fortepianowy wykona pianistka Beata Bilińska, która dokonała prawykonania tej jednej z najnowszych kompozycji Kilara w 2011 r.
"Kościelec 1909" i "Exodus" to przykłady utworów łączących bliski kompozytorowi minimalizm z motywami folkloru Podhala. Fascynacja górami przyniosła też w latach 70. cenione przez publiczność kompozycje "Orawa", "Krzesany" i "Siwa mgła".
Kilar poświęcił "Kościelec 1909" pamięci kompozytora, taternika i miłośnika gór Mieczysława Karłowicza, który zginął u stóp tytułowego Kościelca. Utwór zaprezentowano po raz pierwszy na koncercie upamiętniającym 75. rocznicę założenia Filharmonii Narodowej w 1976 r.
"Angelus" jest jednym z pierwszych utworów religijnych, które Kilar zaczął tworzyć w latach 80. Utwór na sopran, chór i orkiestrę wykona w sobotę śpiewaczka Małgorzata Kneć-Ajdukiewicz.
Wojciech Kilar urodził się 17 lipca 1932 r. we Lwowie. Lata wczesnej młodości spędził w Rzeszowie (jest honorowym obywatelem tego miasta) i Krakowie. W 1955 r. ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, gdzie studiował grę na fortepianie i kompozycję w klasie Bolesława Woytowicza.
Karierę rozpoczął pod koniec lat 50. na festiwalu muzyki współczesnej Warszawska Jesień. Od początku lat 60. współtworzył, wraz z Krzysztofem Pendereckim i Henrykiem Mikołajem Góreckim, polską szkołę awangardową oraz nowy kierunek we współczesnej muzyce, zwany sonoryzmem. Na jego wczesne kompozycje wpływ miały m.in. twórczość Igora Strawińskiego i Beli Bartoka oraz jazz.
1974 r., w którym kompozytor napisał słynny, inspirowany motywami podhalańskim poemat "Krzesany", uznaje się za zwrot "ku tradycji" w twórczości Kilara.
Kompozytor jest także niezwykle cenionym kompozytorem muzyki filmowej - współpracował z wieloma sławnymi reżyserami, m.in. z Francisem Fordem Coppolą, Jane Campion, Romanem Polańskim, Kazimierzem Kutzem, Krzysztofem Zanussim, Andrzejem Wajdą i Krzysztofem Kieślowskim.
Skomponował muzykę do wielu ważnych polskich filmów, m.in.: "Nikt nie woła" (1960), "Tarpany" (1961), "Milczenie" (1963), "Ktokolwiek wie...", "Sól ziemi czarnej" (1969), "Perła w koronie" (1971), "Paciorki jednego różańca" (1979) i "Śmierć jak kromka chleba" (1994) Kazimierza Kutza, "Salto" (1965) Tadeusza Konwickiego, "Marysia i Napoleon" (1966) Leonarda Buczkowskiego, "Sami swoi" (1967) Sylwestra Chęcińskiego, "Westerplatte" Stanisława Różewicza (1967), "Lalka" Wojciecha Jerzego Hasa (1968), "Struktura kryształu" (1969), "Iluminacja" (1972), "Barwy ochronne" (1976), "Kontrakt" (1980), "Cwał" (1995) i "Persona non grata" (2005) Krzysztofa Zanussiego, "Rejs" (1970) Marka Piwowskiego, "Ziemia obiecana" (1974), "Kronika wypadków miłosnych" (1985) i "Pan Tadeusz" (1999) Andrzeja Wajdy, "Trędowata" (1976) Jerzego Hoffmana, "Przypadek" (1981) Krzysztofa Kieślowskiego, "Pianista" (2002) Romana Polańskiego.
Kilar jest także autorem muzyki do filmów zagranicznych, m.in. do "Drakuli" (1992) Francisa Forda Coppoli, "Śmierci i dziewczyny" (1994) Romana Polańskiego, "Portretu damy" (1996) Jane Campion i "Królów nocy" (2007) Jamesa Graya.
