Danuta Szaflarska: Rozhuśtana gwiazda
W filmie "Pora umierać" Danuta Szaflarska buja się na huśtawce. I ta huśtawka jest czymś, co jest nieodłączne dla wizerunki tej legendy kina i teatru, o czym przypomina jej pierwsza biografia pióra Gabriela Michalika.
"W scenariuszu było napisane, że Aniela się na niej huśta, ale przecież wiadomo, że w przypadku tak sędziwej aktorki trzeba będzie to ujęcie robić ze specjalną asekuracją, może nawet zatrudnić dublerkę czy kaskaderkę. Z huśtawki spadł zresztą wcześniej chłopiec grający rolę Dostojewskiego i ekipa ogrodziła ją (huśtawkę, nie rolę) taśmą" - w książce "Danuta Szaflarska. Jej czas" czytamy o kulisach pracy nad filmem "Pora umierać", który wyreżyserowała Dorota Kędzierzawska.
"Kiedy kręcili ujęcie bez Szaflarskiej, operator Artur Reinhart zaalarmował Kędzierzawską. Otóż Szaflarska w najlepsze huśtała się na stojąco. 'Muszę poćwiczyć. Zobacz, Dorotko, specjalnie założyłam buty na płaskim obcasie'" - taką scenkę kreśli biograf Szaflarskiej, Gabriel Michalik.
Ekipa zdjęła aktorkę z huśtawki. Szaflarska przez tydzień była obrażona na operatora, bo ten przerwał jej zabawę. Później komentowała to następująco: "Ja znam filmowców. Oni się bali nie o mnie, tylko o to, że im umrę i zdjęć nie skończą!". Szaflarskiej bardzo nie podobało się też to, że na planie był specjalnie sprowadzony lekarz, który miał czuwać nad zdrowiem aktorki. Kędzierzawska symulowała więc dolegliwości sercowe, żeby przekonać Szaflarską, że to właśnie dla niej, reżyserki, lekarz się pojawia.
Kreacja w "Pora umierać" była dla Szaflarskiej rolą życia. Przyniosła jej nagrodę za główną rolę kobiecą na festiwalu w Gdyni.
Po śmierci aktorki, były plany, by w jej rodzinnym mieście - Piwnicznej na Sądecczyźnie, postawić pomnik przedstawiający Szaflarską siedzącą na huśtawce. Ponieważ zbiórka pieniędzy na inwestycję, która miałaby pochłonąć 200 tys. złotych, nie przebiegała po myśli organizatorów, komitet zmienił plany i zamierza wybudować znacznie skromniejszy pomnik - w formie rzeźby z wapienia pińczowskiego.
Szaflarska była jedną z pierwszych powojennych gwiazd filmowych, nazywaną też pierwszą amantką powojennej kinematografii. Jej kariera aktorska trwała prawie 80 lat. Miała na koncie około stu ról teatralnych. Zdobyła wielką popularność za sprawą ról w filmach "Zakazane piosenki" (1946) i "Skarb" (1948). Zmarła w 2017 r. w wieku 102 lat.
