Cywińska po Gustawie Holoubku

Cywińska objęła tę funkcję po zmarłym na początku marca Gustawie Holoubku.

Izabella Cwyińska (ur. 1935) jest reżyserem teatralnym i filmowym, scenarzystką.

Ukończyła etnografię na Uniwersytecie Warszawskim. W warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej studiowała reżyserię, którą ukończyła w 1966 roku.

Jako reżyser teatralny debiutowała w 1965 roku "Dozorcą" Harolda Pintera w Teatrze im. Węgierki w Białymstoku. Później reżyserowała m.in. w Teatrze Współczesnym w Warszawie, Teatrze Ludowym w Nowej Hucie i poznańskim Teatrze Polskim.

W 1970 roku została dyrektorem Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. Trzy lata później objęła funkcję dyrektora poznańskiego Teatru Nowego (1973-1989).

Pierwszym przedstawieniem, jakie wyreżyserowała w Nowym byli "Giganci z gór" Luigiego Pirandella (1973).

W latach 80. Cywińska często adaptowała polską prozę. Powstały m.in. "Jezioro Bodeńskie" Stanisława Dygata (1984), sztuki wg Witolda Gombrowicza: "Pamiętnik Stefana Czarnieckiego" i "Dziewictwo" (1986), "Cmentarze" na podstawie Marka Hłaski (1988). W 1993 roku wyreżyserowała "Antygonę w Nowym Jorku" Janusza Głowackiego w warszawskim Teatrze Ateneum.

Reżyserowała także w Teatrze Telewizji, z którym związana jest od 1968 roku. Na małym ekranie przygotowała m.in. "Ciemności kryją ziemię" wg Jerzego Andrzejewskiego (1986), "Słonia" Aleksandra Kopkowa (1987), "Norę" Henrika Ibsena (1994), a także dwa spektakle na podstawie prozy Wiesława Myśliwskiego "Drzewo" (1998) i "Dotknięcia" (2001).

Cywińska nakręciła również telewizyjny serial "Boża podszewka" (1997 i 2005), na motywach powieści Teresy Lubkiewicz-Urbanowicz - obyczajową rodzinną sagę opowiadającą o losach mieszkańców Wileńszczyzny w pierwszej połowie XX wieku i "Cud purymowy" (2000) - fabularny obraz o polskim antysemityzmie. W 2005 roku powstał jej film "Kochanowie z Marony".

W latach 1989 - 1991 była ministrem kultury i sztuki w rządzie Tadeusza Mazowieckiego.