Charlotte Rampling: Mistrzyni odważnych ról
Niezależna, bezkompromisowa, nigdy nie bała się odważnych obyczajowo ról. Mimo że zbliża się do osiemdziesiątki, Charlotte Rampling nie zwalnia tempa.
"Ikona stylu i elegancji", "charyzmatyczna", "kontrowersyjna, odważna, łamiąca społeczne tabu", "nieugięta w swojej postawie awangardowa artystka, która zawsze podąża za głosem instynktu" - to niektóre z określeń używanych na jej temat.
"Ludzie często mówią mi, że wyglądam na spokojną i mądrą. Nie zdają sobie sprawy, ile pracy musiałam włożyć w to, by ten spokój osiągnąć. Nieustanna praca wewnętrzna jest konieczna, bez niej nie dojrzewamy. To przeżyte doświadczenia składają się na to, kim jesteśmy. Nie zamierzam, gdy kiedyś będę odchodzić z tego świata, dojść do wniosku, że żyłam w lęku i w stanie chaosu" - powiedziała Charlotte Rampling w wywiadzie dla Polskiej Agencji Prasowej w 2012 roku, podczas swego pobytu w Polsce.
Charlotte Rampling urodziła się w Sturmer, w hrabstwie Essex w Wielkiej Brytanii jako jedna z dwóch córek malarki Anne Isabelle i Godfreya Ramplinga, złotego medalisty olimpijskiego w sztafecie 4 x 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936 roku i pułkownika Armii Brytyjskiej.
Po raz pierwszy wystąpiła publicznie, kiedy miała 13 lat - wraz ze starszą siostrą Sarah (w 1966 popełniła samobójstwo) śpiewała znane piosenki w londyńskich pubach. Karierę aktorską rozpoczęła od epizodu w nagrodzonym Złotą Palmą w Cannes "Sposobie na kobiety" Richarda Lestera (1965). O swoim talencie dała znać w 1966 roku dzięki roli Meredith w "Georgy Girl" (1966) Silvio Narizzano.
Swą pierwszą wielką rolę zagrała w 1969 roku w "Zmierzchu Bogów" Luchino Viscontiego, filmie rozpoczynającym niemiecką trylogię uznanego reżysera.
W 1974 roku Rampling wystąpiła wraz z Dirkiem Bogarde w budzącym skrajne emocje "Nocnym portierze" Liliany Cavani. Krytycy uznają, że to najlepsza, najbardziej kontrowersyjna i prowokująca kreacja w karierze aktorki.
Charlotte Rampling ma na swym koncie również role w takich filmach, jak adaptacja powieści Raymonda Chandlera "Żegnaj, laleczko", horror "Orca", "Werdykt" Sydneya Lumeta, w którym zagrała u boku Paula Newmana czy kostiumowa "Zinotchka".
Aktorka zagrała także w dwóch filmach wybitnego francuskiego reżysera Françoisa Ozona. W dramacie "Pod piaskiem" (2000) wcieliła się w kobietę niemogącą pogodzić się ze śmiercią swego męża. Rampling wspominała później, że rola ta ponownie skonfrontowała ją z samobójczą śmiercią swej siostry z 1966 roku. Z kolei w 2003 roku wystąpiła w thrillerze erotycznym "Basen".
W filmie science-fiction "Zardoz" (1974) w reżyserii Johna Boormana partnerował jej Sean Connery. W 1980 roku stała się muzą Woody'ego Allena, który zachwycał się nią we "Wspomnieniach gwiezdnego pyłu". Jednak aktorka nie zamierzała robić kariery w Hollywood. "Łatwo i szybko można się tam zagubić. Warto zachować niezależność" - mówiła.
W kolejnych latach Rampling zagrała między innymi w filmach: "Max, moja miłość" (1986), w którym jej bohaterka romansowała z szympansem oraz horrorze "Harry Angel" (1987). Pojawiła się również w filmie "Miłości i śmierci w Wenecji" (1997).
W 2005 roku Rampling zagrała w filmie "Na południe". Opowiadał on o grupie kobiet w średnim wieku, które podczas podróży na Haiti oddają się przyjemnościom z miejscowymi żigolakami.
Pomimo swego wieku Charlotte Rampling nie zwalnia tempa. W ostatnich 10 latach wystąpiła w ponad 20 filmach, m.in. "Melancholia" Larsa von Triera, "Na południe", "Basen", "45 lat", "Euforia", "Czerwona jaskółka", "Ktoś we mnie", "Ostatnie słowa" czy "Diuna".
W 2011 roku aktorka wystąpiła w filmie "Młyn i krzyż" Lecha Majewskiego. "Jestem pod dużym wrażeniem kina polskiego, które zawsze przemawiało mocnym, słyszalnym głosem. Macie znakomitych reżyserów, potrafiących oddać polski styl myślenia. Ich filmy, przepełnione polskością, są zarazem zrozumiałe na całym świecie. Polska ma wspaniałą historię, za którą jest podziwiana" - powiedziała podczas swego pobytu w Polsce.
Charlotte Rampling otrzymała w swej karierze ponad 20 wyróżnień i nagród, między innymi nagrodę aktorską podczas festiwalu filmowego w Berlinie i Europejską Nagrodę Filmową. Nominowano ją również do Oscara za rolę w filmie "45 lat".
W 2011 roku powstał dokument na temat aktorki, zatytułowany "Charlotte Rampling. Spojrzenie".
