Peter Weir

Pierwszy sukces Weira przyszedł wraz z reżyserią dramatu "Piknik pod Wiszacą Skałą" (1975) na podstawie powieści Joan Lindsay oraz dwóch dramatów wojennych: "Gallipoli" (1981), który otrzymał nominację do Złotego Globu za najlepszy film zagraniczny i "Rok niebezpiecznego życia" (1982), nominowany do Złotej Palmy i uhonorowany Oscarem dla najlepszej aktorki drugoplanowej, Lindy Hunt.

W połowie lat 80. Weir zaczął pracować w USA. Jego pierwszego hollywoodzkie filmy to: "Świadek" (1985) oraz "Wybrzeże moskitów" (1986), oba z Harrisonem Fordem w roli głównej, oba docenione przez krytyków i widzów, ponadto "Świadek" otrzymał również Oscara za najlepszy scenariusz oryginalny i nominację dla Petera Weira za reżyserię.

Kolejne filmy Weira to mieszanka różnych gatunków i tematów, dramat "Stowarzyszenie Umarłych Poetów" (1989), komedia romantyczna "Zielona Karta" (1990), dramat psychologiczny "Bez lęku" (1993), komediodramat "Truman Show" (1998), przygodowy "Pan i władca: Na krańcu świata" (2003) i najnowsze dokonanie reżysera, dramat o ucieczce z Gułagu "Niepokonani" (2010).

Wszystkie te filmy mają jednak wspólne elementy, ukazują ludzi w trudnych sytuacjach życiowych, pokazują że otaczający nas świat niekoniecznie musi być taki jak nam się wydaje, że wszystko zależy od indywidualnego spojrzenia. Wspólną cechą wszystkich filmów Weira jest też niezwykłe przywiązanie reżysera do detali.

Peter Weir za swoje filmy zdobył mnóstwo nagród i wyróżnień, cztery razy był nominowany do Złotego Globu i pięć razy do Oscara. Pasjonuje się polską historią, a "Niepokonani" są jednym z jej przejawów tej pasji.

Od 1966 roku jest żonaty z Wendy Stites, z którą ma dwójkę dzieci.