ENH: Dwa filmy na otwarcie

"O bogach i ludziach" Xaviera Beauvois, zdobywca Grand Prix tegorocznego festiwalu w Cannes, jest rekonstrukcją autentycznych wydarzeń. W 1996 roku w Algierii zamordowano siedmiu katolickich mnichów, trapistów. Nie pojechali do Algierii, żeby nawracać muzułmanów, tylko aby dać świadectwo wiary, pojmowanej jako otwarcie się na drugiego człowieka. Pracowali w wiosce u stóp Atlasu, służąc ludziom lekarstwami i wiedzą. Kiedy w Algierii doszło do wybuchu konfliktu z islamskimi ekstremistami i eskalacji przemocy, miejscowe władze zaczęły nalegać, by opuścili Tibhirine. Decyzję musieli jednak podjąć sami mnisi. W jej rezultacie grupa uzbrojonych mężczyzn uprowadziła zakonników. Dwa miesiące później odnaleziono ich ciała. Okoliczności tej śmierci nie zostały do dziś wyjaśnione.

Xavier Beauvois w swoim minimalistycznym, pełnym skupienia filmie śledzi wahania, przygląda się motywacjom zakonników, stojących przed dylematem - pozostać w sterroryzowanej wiosce czy opuścić klasztor. Zostają, nie chcąc pozbawiać miejscowych ludzi oparcia, którym dla nich byli.

"O bogach i ludziach" to piąty film w dorobku reżyserskim Xaviera Beauvois. W rolach głównych wystąpili wybitni francuscy aktorzy: Lambert Wilson, Michael Lonsdale, Olivier Rabourdin.

Drugi z filmów otwarcia - "Enter the Void" Gaspara Noe - to przykład kina ery techno, unikalne doświadczenie, pozbawiona reguł gra dla dorosłych. Widzowie "Enter The Void" spędzą 163 minuty w wyczerpującej, eksperymentalnej podróży przez tokijski mrok.

Gaspar Noé, enfante terrible francuskiej kinematografii, reżyser "Mięsa", "Samego przeciw wszystkim" i "Niedwracalnych", zawsze wywoływał szok, pokazując skrajną agresję i destrukcję, opowiadając o zbrodni i zemście. To niezaprzeczalnie wizjoner współczesnego kina. Jego znakiem rozpoznawczym są narracyjne i montażowe eksperymenty, przełamywanie formalnych i obyczajowych tabu.

Tym razem bohaterem Noégo jest Amerykanin, diler narkotyków, który mieszka z siostrą w Tokio. Z początku kamera przyjmuje jego punkt widzenia. Reżyser używa hipnotycznych jazd kamery i niemal niezauważalnego montażu. Prawdziwy przełom nadchodzi w 20 minucie filmu, kiedy główny bohater ginie w policyjnej obławie. Od tej pory na filmowy świat patrzymy oczami jego duszy, dryfującej w przestrzeni i czasie, która przenika ściany, lata nad ulicami, zbliżając się jak ćma do świateł i ognia. Teraźniejszość łączy się z retrospekcjami i wizjami, obrazami i animacjami. Tokio w ujęciu Noégo to metropolia grzechu i wyalienowania.

Pokazany w niezależnej sekcji Piętnastka realizatorów festiwalu w Cannes, "Tetro" Francisa Forda Coppoli 1 sierpnia zamknie tegoroczną edycję Era Nowe Horyzonty..

To pierwszy od ponad 30 lat film według oryginalnego scenariusza wielkiego twórcy amerykańskiego kina. Został nakręcony w Argentynie. Pięknie portretując charakterystyczne dla niej pejzaże, opowiada o burzliwych rodzinnych konfliktach. Po latach niewidzenia w artystycznej dzielnicy Buenos Aires - La Boca spotykają się dwaj bracia, potomkowie słynnego dyrygenta, ambitnego artysty i apodyktycznego ojca. Osiemnastoletni Bennie szuka kontaktu z Tetro, który wyjechał do Ameryki, uciekając od znienawidzonej rodziny. W odbudowaniu braterskiej więzi pomoże im przyjaciółka Tetro - piękna Miranda. Spotkanie doprowadzi jednak do ujawnienia głęboko skrywanych tajemnic.

"Tetro" to przykład kina artystycznego, nie liczącego się z budżetem. Łączy cechy greckiej tragedii i opery. Na przemian czarno-biały i kolorowy - w retrospekcjach i scenach wizyjno-tanecznych, wystylizowany na kino lat 50. W filmie wystąpili ekscentryczny aktor i reżyser Vincent Gallo (Buffalo 66, Brown Bunny), przypominający młodego DiCaprio Alden Ehrenreich, znakomity Klaus Maria Brandauer (Pułkownik Redl, Mefisto), a w epizodzie - Carmen Maura, jedna z ulubionych aktorek Pedro Almodóvara.