Pedro Almodóvar
Urodził się w latach 50-tych w Calzada de Calatrava, w prowincji Ciudad Real w sercu
La Manchy. W wieku ośmiu lat wyemigrował z rodziną do Estramadry. Tam pobierał nauki w szkole podstawowej i średniej, odpowiednio u Salezjan i Franciszkanów.
W wieku szesnastu lat opuścił dom i przeniósł się do Madrydu, bez pieniędzy i bez pracy, lecz z konkretnym planem: studiować i robić filmy. Dostanie się do Państwowej Szkoły Filmowej było niemożliwe. Franco dopiero co ją zamknął. Jako, że nie mógł nauczyć się języka filmu, postanowił nauczyć się jego treści, to jest życia. Nauczyć się żyć... Pomimo dyktatury dławiącej życie kraju, dla nastoletniego młodzieńca Madryt reprezentował kulturę, niezależność i wolność. Almodóvar imał się wielu zajęć, lecz dopiero „poważna” posada w Państwowej Telekomunikacji, gdzie spędził 12 lat, pozwoliła mu na zakup pierwszej kamery Super-8mm. Te dwanaście lat w roli urzędnika przeznaczył także na różnorodne zajęcia, które ukształtowały go jako filmowca i jako człowieka. Rankami w Telekomunikacji zyskiwał wiedzę na temat hiszpańskiej klasy średniej u progu ery konsumenckiej, o ich tragediach i nieszczęściach – była to istna kopalnia złota dla przyszłego scenarzysty. Popołudniami pisał, kochał, grał w teatrze z mityczną niezależną trupą Los Goliardos, kręcił filmy na Super-8 (które były jego jedynym doświadczeniem w zakresie filmu). Współpracował z różnymi podziemnymi gazetami, pisał nowele, z których część została opublikowana. Był członkiem pastiszowej kapeli punkowej Almodóvar, McNamara, etc.
Miał to szczęście, że premiera jego pierwszego filmu w komercyjnych kinach zbiegła się
z narodzinami hiszpańskiej demokracji. Po półtora roku mozolnego filmowania na 16mm,
w 1980 roku ukończył Pepi, Luci, Bom i inne dziewczyny z dzielnicy, film właściwie bez budżetu, nakręcony wspólnym sumptem wraz z resztą obsady i ekipy filmowej, z której wszyscy, oprócz Carmen Maury, byli amatorami. W 1986 roku wraz z bratem Agustinem założył firmę producencką El Deseo. Ich pierwszym projektem było Prawo pożądania. Od tamtego czasu wyprodukowali kolejne 10 filmów Pedro, a także dzieła innych młodych reżyserów. Międzynarodowe uznanie przyszło w 1988 roku wraz z Kobietami na skraju załamania nerwowego. Od tego czasu jego filmy miały premiery w każdym zakątku świata. Wszystko o mojej matce przyniosło mu pierwszego Oscara w kategorii Najlepszy Film Zagraniczny, a także Złotego Globa, Cesara, trzy Europejskie Nagrody Filmowe, Davida de Donatello, dwie BAFTA, siedem Goya i 45 innych nagród. Trzy lata później Porozmawiaj z nią miało jeszcze więcej szczęścia (Oscar za najlepszy scenariusz, pięć Europejskich Nagród Filmowych, dwie BAFTA, Nastro de Argento, Cesar i wiele innych na całym świecie, oprócz Hiszpanii).
2003 był dla El Deseo jednym z najlepszych okresów. Poza sukcesem Porozmawiaj z nią firma mogła się pochwalić filmami Chill Out! Felixa Sabroso i Dunii Ayaso i My Life Without Me Isabel Coixet, nominowanym do Europejskiej Nagrody Filmowej w kategorii Najlepszy Film i Najlepsza Reżyseria. Film ten stał się fenomenem społecznym w Japonii i został niesamowicie dobrze przyjęty przez krytyków z całej Europy.
1974 - Film político (kr.m.)
1974 - Dos putas, o historia de amor que termina en boda (kr.m.)
1975 - El Sueno, o la estrella (kr.m.)
1975 - Homenaje (kr.m.)
1975 - La Caída de Sódoma (kr.m.)
1975 - Blancor (kr.m.)
1976 - Sea caritativo (kr.m.)
1976 - Muerte en la carretera (kr.m.)
1977 - Sexo va, sexo viene (kr.m.)
1978 - Salomé (kr.m)
1978 - Folle... folle... fólleme Tim!
1980 - Pepi, Luci, Bom i inne dziewczyny z dzielnicy / Pepi, Luci, Bom y otras chicas del montón
1982 - Labirynt namiętności / Laberinto de Pasiones
1983 - Pośród ciemności / Entre Tinieblas
1984 - Czym ja sobie na to zasłużyłam? / ¿Que he hecho yo para merecer esto?
1985 - Trayler para Amates de lo prohibido (śr.m. w technice wideo dla TV)
1986 - Matador
1986 - Prawo pożądania / La Ley del Deseo
1987 - Kobiety na skraju załamania nerwowego / Mujeres al borde de un ataque de nervios
1989 - Zwiąż mnie! / ¡Atame!
1991 - Wysokie obcasy / Tacones lejanos
1993 - Kika
1995 - Kwiat mego sekretu / La flor de mi secreto
1997 - Drżące ciało / Carne Tremula
1999 - Wszystko o mojej matce / Todo sobre mi madre
2002 - Porozmawiaj z nią / Hable con ella
Gael Garcia Bernal
Urodził się w 1978 w Guadalajarze w Meksyku. Od 11 roku życia występował z rodzicami
w teatrze. W wieku 11 lat zaczął występować w operach mydlanych. Najpierw Teresa, potem El abuelo y yo. Jako nastolatek często pojawiał się w filmach krótkometrażowych, w tym w nominowanym do Oscara De tripas, corazón. Filmem pełnometrażowym, w którym Gael Garcia Bernal zadebiutował było słynne Amores Perros Alejandro Gonzaleza Inarritu. Film ten wygrał Nagrodę Publiczności na AFI Fest, oraz nagrody Critics Week Grand Prize i Young Critics Prize na festiwalu w Cannes, nagrodę BAFTA w kategorii Najlepszy Film Obcojęzyczny i został nominowany do Oscara. Kreacja Bernala przyniosła mu Srebrnego Hugo na Chicago International Film Festival i Silver Ariel Award w Meksyku.
Następnie pojawił się w równie dobrze przyjętym filmie o dojrzewaniu autorstwa Alfonsa Cuarona, I twoją matkę też, w którym zagrał też stary przyjaciel Bernala, Diego Luna. I twoją matkę też wygrało nagrodę National Society of Film Critics, a także 8 regionalnych nagród przyznawanych przez krytyków, Independent Spirit Award w kategorii Najlepszy Film Zagraniczny, było też nominowane do BAFTA, Oscara i Złotego Globu. Bernal i Luna za swe role dostali wspólnie Nagrodę Marcello Mastroianniego na festiwalu w Wenecji.
W 2002 roku Bernal zagrał tytułową rolę w dramacie romantycznym Carlosa Carrery Zbrodnia ojca Amaro, który został nominowany do Goya Award, Złotego Globu i Oscara. Za swą kreację Bernal otrzymał nagrodę dla Najlepszego Aktora od Związku Meksykańskich Dziennikarzy Filmowych i otrzymał tytuł Najbardziej Obiecującego Aktora od Stowarzyszenia Krytyków Filmowych z Chicago.
Po rolach w Dziennikach motocyklowych i Złym wychowaniu Bernal uważany jest za jednego z najwybitniejszych aktorów młodego pokolenia. Wśród żeńskiej publiczności dorobił się również przydomka „Sex Mex”.
1989 – Teresa (serial tv)
1992 – El abuelo y yo (serial tv)
1996 – De tripas, corazón (kr.m)
2000 – Amores perros
2000 – Cerebro
2001 – I twoją matkę też / Y tu mamá también
2001 – El ojo en la nuca (kr.m.)
2001 – Życio-rysy / Vidas privadas
2001 – Boskie jak diabli / Sin noticias de Dios
2001 – The Last Post (kr.m.)
2002 – Fidel (serial tv)
2002 – Zbrodnia ojca Amaro / El crimen del padre Amaro
2002 – Randka z Lucy / I’m with Lucy
2003 – Dot the I
2003 – Dreaming of Julia
2004 – Dzienniki motocyklowe / Diarios de motocicleta
2004 – Złe wychowanie / La mala educatión
