By zrealizować Zakochany Paryż zwrócono się do grupy reżyserów o międzynarodowej sławie z prośbą o opowiedzenie historii „romantycznego spotkania” w Paryżu. Miasto ma bogatą filmową tradycję, ale wszyscy zaangażowani w projekt zostali poproszeni, by nie cofać się w czasie, lecz pokazać Paryż dziś. Celem było uniknięcie lansowania „pocztówkowo-landszaftowego”, ogranego oblicza metropolii i ukazanie aspektów stolicy, których nie widziano jeszcze na dużym ekranie. Alternatywnym tytułem mogłoby być „Kocham Paryż i jego różnorodność”; film prezentuje bowiem wielobarwną mieszankę klas społecznych, pokoleń, kultur i nastrojów.
Większość reżyserów zaangażowanych w projekt nie pochodzi z Paryża; w rezultacie ich filmy dotykają zarówno rzeczywistości współczesnej stolicy Francji jak i oddają zachwyt
i oczarowanie, które przeżywa cudzoziemiec odwiedzając to miasto. Ciekawość zaprowadziła ich w miejsca, o których ich francuscy koledzy nie pomyśleliby nawet. Każdy z nich wniósł do filmu świeże spojrzenie na miasto, które wydawało się wytarte, ograne ze wszystkich stron, rozmywało się w swej „światowości” i doniosłości. Jednak reżyserzy, wspólnie
i „międzynarodowo” udowodnili, że oblicze Paryża to dużo więcej, niż obiegowe opinie i klisze. Ich zmierzenie się z tym miastem zaskoczy nawet tych, którzy dobrze je znają, potwierdzając jednocześnie jego status ”miasta miłości”, którym od dawna cieszy się Paryż.
