TIL SCHWEIGER – BEAU BRANDENBURG
ur. 12 grudnia 1963 Freiburg
Publiczność pokochała go dzięki roli Jo Zenckera w kultowym później serialu telewizyjnym "Die Lindenstraße"(1985), która pozwoliła mu na prawdziwy debiut na wielkim ekranie. Zagrał główną rolę w niemieckim przeboju kinowym "Manta, Manta"(1991). W 1993 roku otrzymał nagrodę imienia Maxa Ophűlsa dla najlepszego aktora za rolę w filmie "Ebbies Bluf". Rok później wielkie powodzenie komedii Sönke Wortman "Mężczyzna przedmiot pożądania" (1994) ugruntowało jego pozycję.
Rok 1996 okazał się być bardzo pracowity, ale i owocny dla jego kariery aktorskiej. Na początku roku wystąpił w roli Rűdigera Steinbocka w "Männerpension" Detleva Bucka, aby zaraz potem zagrać w swojej pierwszej międzynarodowej produkcji, dzięki której jest znany polskiej widowni. We wzruszającym filmie Macieja Dejczera "Bandyta"(1997) wystąpił obok Johna Hurta i Pete Postelthwaite'a.
W tym samym roku zagrał Schweiger główną role w adaptacji klasyki niemieckiej Bernda Eichingesa "Halbstarken" oraz rolę drugoplanową w "Das Mädchen Rosemarie". Jednak ambicje aktorskie Schweigera daleko bardziej wykraczały po za role komediowe i pozowanie na bożyszcze tłumów, dlatego też nie przestawał pracować nad swoim warsztatem, czego dowodem może być realizacja jego autorskiego filmu "Pukając do nieba bram"(1997). Swoje niezależne studio produkcji filmowej, które założył razem z przyjaciółmi, Thomasem Zicklerem i Andre Hennickem nazwał Mr. Brown Entertainment zainspirowany jednym z bohaterów filmu Quentina Tarantino "Wściekłe psy".
W 1998 roku Schweiger zadebiutował jako reżyser filmem "Der Eisbär", drugim jego autorskim projektem jest "Auf Hertz und Nieren" z premierą w 2001 roku. Jego wytwórnia filmowa wyprodukowała również film "Teraz albo nigdy – czas to pieniądz"(2000), w którym zagrał oczywiście główną rolę.
William Morris, agent Schweigera, namówił go w 1998 roku na wyjazd do Hollywood, gdzie zagrał niewielką rolę w poważnej produkcji hollywoodzkiej "The Replacement Killers". W 2001 roku wystąpił w "Driven" oraz w "Investigating Sex".
BURT REYNOLDS – CARL HENRY
ur. 11 lutego 1936 Waycross, stan Georgia, USA
Burt Reynolds wychowywał się w Palm Beach na Florydzie, gdzie jego ojciec był szefem policji. W młodości Reynolds był dobrze zapowiadającym się sportowcem - otrzymał nawet stypendium sportowe na Florida State University. Poważny wypadek sprawił, że Reynolds pożegnał się z boiskiem i przeniósł do Collegu teatralnego, jednak szybko porzucił naukę. By zarobić na własne utrzymanie pracował m.in. jako pomywacz i ochroniarz w kilku lokalach o podejrzanej reputacji. W filmach kinowych zaczął pojawiać się od 1961 roku (debiut "Angel Baby" Paula Wendkosa). Potem posypały się propozycje i Reynolds regularnie zaczął grywać w westernach. Prawdziwy przełom przyniosła mu rola w "Deliverance" Boormana. W kwietniu tego samego roku stał się symbolem seksu dzięki pozowaniu nago na rozkładówce w piśmie "Cosmopolitan". Wielokrotnie zarzucano wówczas Reynoldsowi, że gra w filmach gloryfikujących przemoc, choć filmy te, głównie dzięki niemu stawały się kasowymi przebojami. Ale odrzucał wiele propozycji. Lata 70. należały do niego. Tę dekadę zamknął filmem "Mistrz kierownicy ucieka" (1977), gdzie po raz kolejny wszedł w rolę supermęskiego zawadiaki o ironicznym stosunku do samego siebie.
W latach 80. Reynolds za sprawą ciężkiej choroby zniknął z ekranów kin, by zająć się reżyserią i graniem w serialach. Za rolę w sitcomie "Evening shade" otrzymał nagrodę Emmy. Reynolds powrócił także w tym okresie do swych teatralnych początków i założył Burt Reynolds Dinner Theater, gdzie wystawia sztuki i promuje młodych aktorów. W 1988 roku zagrał znakomicie producenta programów telewizyjnych w "Za kamerą", ale rola ta przeszła niezauważona. Aktor zaczął popadać w długi, nadużywać alkoholu.
Nową propozycją aktorską była rola kongresmena w dość kiepskim "Striptease" (1996), na którym krytycy nie zostawili suchej nitki, choć docenili powrót Reynoldsa. Prawdziwym powrotem okazała się jednak rola, za która miał otrzymać Złotego Globa i nominację do Oscara Wystąpił jako Jack Horner w "Boogie Nights" Thomasa Paula Andersona. Reynolds znakomicie stworzył postać reżysera filmów porno. O dziwo Reynolds nie był zachwycony efektem swojej pracy na ekranie, a także odrzucił propozycję Andersona, by wystąpić w jego kolejnym filmie "Magnolii".
