Urodzony w 1944 roku reżyser, scenarzysta, pedagog. W 1962 rozpoczął studia w PWSFTviT na wydziale reżyserii. W 1964 przerwał studia w Szkole Filmowej i zaczął studiować na wydziałach historycznym i filozoficznym Uniwersytetu Łódzkiego. W tym samym roku rozpoczął swoją czteroletnią pracę jako asystent w Se-ma-forze.
W 1969 powrócił do PWSFTviT, ukończył studia i został członkiem Zespołu Filmowego TOR. Zanim zadebiutował na dużym ekranie, zrealizował, głównie dla Wytwórni Czołówka, kilka filmów telewizyjnych, m.in. Podróżni jak inni (1969), tryptyk Odejścia, powroty (1973) i Bielszy niż śnieg (1975). Jego pierwszy pełnometrażowy film fabularny - Zmory na podstawie powieści Emila Zegadłowicza - został okrzyknięty jednym z najważniejszych debiutów w powojennym polskim kinie i nagrodzony m.in. "Srebrnymi Lwami" na FPFF w Gdyni, nagrodą im. Andrzeja Munka, "Złotą Kaczką" za najlepszy debiut reżyserski oraz nagrodą jury ekumenicznego na MFF w San Sebastian.
Kolejne filmy kinowe Marczewskiego to Dreszcze z 1981 roku, również docenione przez krytykę i publiczność i nagrodzone w Gdyni (Nagroda Główna Jury FPFF), Berlinie (1982 - "Srebrny Niedźwiedź", Nagroda FIPRESCI, Nagroda OCIC (Międzynarodowa Katolicka Organizacja Filmowa) i Nagroda CICAE) oraz przez PF DKF (1983 "Don Kichot") i Ucieczka z kina "Wolność" z 1990 roku (Złote Lwy na FPFF w Gdyni; Grand Prix na MFF w Avoriaz, "Złota Kaczka" od czytelników miesięcznika "Film" i Nagroda Przewodniczącego Komitetu Kinematografii). Ostatnim jak dotąd kinowym filmem Wojciecha Marczewskiego jest adaptacja powieści Pawła Huelle - Weiser, zrealizowana w 2000 roku.
Wojciech Marczewski łączy działalność artystyczną z pedagogiczną i środowiskową. W latach 1989-91 był członkiem Komitetu Kinematografii, w latach 90-tych dziekanem wydziału reżyserii brytyjskiej The National Film and Television School. Od roku 1998 jest wykładowcą na wydziale reżyserii PWSFTviT w Łodzi. Prowadził warsztaty dla reżyserów, scenarzystów i aktorów w Niemczech, Holandii, Szwajcarii, Danii i Polsce. Jest również współzałożycielem i jednym z głównych wykładowców działającej od 2002 w Warszawie Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy, a od roku 2008 członkiem Rady Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.
Twórczość Wojciecha Marczewskiego zaliczana jest do nurtu kreacyjnego polskiego kina. Motywem powtarzającym się w niej jest uwikłanie w historię traktowaną jako pułapka bez wyjścia, lecz przede wszystkim skupienie na procesie kształtowania i dojrzewania dziecka i doświadczanych przez niego sytuacji inicjacyjnych, obrzędów przejścia, oraz wpływ wywierany na ten proces przez rozmaite aspekty machiny społecznej represji takie jak religia, polityka, system wychowania.
Dzieciństwo i cały bagaż doświadczeń wiążący się z tym okresem w życiu człowieka znalazły w osobie reżysera bardzo wrażliwego i uważnego obserwatora, który z całą bezwzględnością odsłania mechanizmy przemocy symbolicznej i manipulacji będącej stałym elementem procesu przekształcania młodego człowieka w członka społeczeństwa.
