LIV ULLMANN
Urodzona 1938 roku w Japonii. Dzieciństwo spędziła w Norwegii. Studiowała aktorstwo w Londynie. W późnych latach pięćdziesiątych zagrała w sztuce „Krystyna, córka Lawransa”, adaptacji znanej powieści Sigrid Undset. Był to początek jej kariery teatralnej. Ingmar Bergman odkrył Liv Ullmann w latach pięćdziesiątych. Pasowała idealnie do ról skomplikowanych kobiet w jego filmach. Wieloletnia współpraca Bergmana i Ullmann zaowocowała takimi filmami jak: „Persona”, „Szepty i krzyki”, „Sceny z życia małżeńskiego”, „Jesienna sonata”. Role w tych filmach przyniosły aktorce światowy rozgłos. Za kreacje w filmach Jana Troella „Emigranci” i „Pionierzy” otrzymała Złoty Glob. Ullmann występowała m.in. w teatrach Londynu i Nowego Jorku. Mając za sobą trzydziestoletnią karierę aktorską zaczęła reżyserować filmy. Jej debiut reżyserski „Sofie” otrzymał trzy główne nagrody na festiwalu w Montrealu.
FILMOGRAFIA
JAKO AKTORKA
Fjols til fjells (1957; reż. Edith Carlmar)
Ung flukt (1959; reż. Edith Carlmar)
Kort är sommaren (1962; reż. Bjarne Henning-Jensen)
Persona (1966; reż. Ingmar Bergman)
Godzina wilków / Vargtimmen (1968; reż. Ingmar Bergman)
Hańba / Skammen (1968; reż. Ingmar Bergman)
An-Magritt (1969; reż. Arne Skouen)
Namiętność / En passion (1969; reż. Ingmar Bergman)
De la part des copains (1970; reż. Terence Young)
The Night Visitor (1970; reż. László Benedek)
Emigranci / Utvandrarna (1971; reż. Jan Troell)
Pionierzy / Nybyggarna (1972; reż. Jan Troell)
Pope Joan (1972; reż. Michael Anderson)
Szepty i krzyki / Viskningar och rop (1972; reż. Ingmar Bergman)
Sceny z życia małżeńskiego / Scener ur ett äktenskap (1973; reż. Ingmar Bergman)
Lost Horizon (1973; reż. Charles Jarrott)
40 Carats (1973; reż. Milton Katselas)
The Abdiction (1974; reż. Anthony Harvey)
Narzeczona Zandy’ego / Zandy's Bride (1974; reż. Jan Troell)
Leonor (1975; reż. Juan Luis Buñuel)
Twarzą w twarz / Ansikte mot ansikte (1975; reż. Ingmar Bergman)
O jeden most za daleko / A bridge too far (1977; reż. Richard Attenborough)
Jajo węża / The Serpent's Egg (1977; reż. Ingmar Bergman)
A look at Liv (1977; reż. Richard Kaplan)
Jesienna sonata / Höstsonaten (1978; reż. Ingmar Bergman)
Players (1979; reż. Anthony Harvey)
Die Frau vom Meere (1980; reż. Per Bronken)
Richard's Things (1980; reż. Anthony Harvey)
The Wild Duck (1983; reż. Henri Safran)
Jacobo Timerman: Prisoner Without a Name, Cell Without a Number (1983; reż. Linda Yellen)
La Diagonale du fou (1984; reż. Richard Dembo)
The Bad Boy (1984; reż. Daniel Petrie)
Speriamo che sia femmina (1985; reż. Mario Monicelli)
Gaby: A True Story (1986; reż. Luis Mandoki)
Mosca addio (1987; reż. Mauro Bolognini)
La amiga (1988; reż. Jeanine Meerapfel)
The Rose Garden (1989; reż. Fons Rademakers)
Mindwalk (1989; reż, Bernt Amadeus Capra)
Oxen (1991; reż. Sven Nykvist)
The Long Shadow (1992; reż. Vilmos Zsigmond)
Drømspel (1994; reż. Unni Straume)
Zorn (1994; reż. Gunnar Hellström)
Ljuset haller mig sällskap (2000; reż. Carl-Gustav Nykvist)
JAKO REŻYSER
Sofie (1992)
Krystyna, córka Lawransa / Kristin Lavransdatter (1995)
Bracia Lumière i spółka / Lumière et compagnie (1995; reżyseria jednego z epizodów)
Zwierzenia / Enskilda samtal (1996; scenariusz Ingmar Bergman)
Wiarołomni / Trolösa (2000)
JÖRGEN PERSSON
Urodzony w 1936 roku. Jeden z najbardziej cenionych w Szwecji operatorów. Pracował z najlepszymi szwedzkimi reżyserami m.in. z Bo Widerbergiem, Roy’em Anderssonem, Vilgotem Sjömanem, Bille Augustem. Z Liv Ullmann spotkał się po raz pierwszy przy okazji jej debiutu reżyserskiego „Sofie”.
WYBRANA FILMOGRAFIA
Heja Roland! (1966; reż. Bo Widerberg)
Miłość Elwiry Madigan / Elvira Madigan (1967; reż. Bo Widerberg)
Ådalen 31 (1969; reż. Bo Widerberg)
En Kärlekshistoria (1970; reż. Roy Andersson)
Den magiska cirkeln (1970; reż. Per Berglund)
Niklas och Figuren (1971; reż. Ulf Andrée)
Joe Hill (1971 ; reż. Bo Widerberg)
En handfull kärlek (1974; reż. Vilgot Sjöman)
Help, de dokter verzuipt (1974; reż. Nikolai van der Heyde)
Du är inte klok Madicken (1979; reż. Göran Graffman)
Tuppen (1981; reż. Lasse Hallström)
P & B (1983; reż. Hans Alfredson)
Falsk som vatten (1985; reż. Hans Alfredson)
Aida (1987; reż. Claes Fellbom)
Pelle erobrer (1987; reż. Bille August)
Peter och Petra (1989; reż. Agneta Elers-Jarleman)
Black Jack (1990; reż. Colin Nutley)
Dobre chęci / Den Goda viljan (1992; reż. Bille August)
Sofie (1992; reż. Liv Ullmann)
Dom dusz / The House of the Spirit (1993; rez. Bille August)
Zorn (1994; reż. Gunnar Hellström)
Jerusalem (1996; reż. Bille August)
Wiarołomni / Trolösa (2000; reż. Liv Ullmann)
LENA ENDRE
Urodzona w 1955. Zwróciła na siebie uwagę kreacją Julii w „Romeo i Julia” w Teatrze Dramatycznym w Sztokholmie. Grała w sztukach reżyserowanych przez Ingmara Bergmana. Zdobyła wiele nagród teatralnych, a także filmowych m.in. za rolę w filmie Bille Augusta „Jerusalem”.
FILMOGRAFIA
Slagskämpen (1984; reż. Tom Clegg)
Varuhuset (1987, serial TV; reż. Mikael Ekman, Karin Falck, Hans Klinga, Steffan Roos, Pelle Seth )
Besökarna (1988; reż. Jack Ersgard)
Kråsnålen (1988, serial TV; reż. Lars Lennart Forsberg)
Istanbul (1989; rez. Mats Aréhn)
Lorry (1989, serial TV; reż. Kjell Sundvall)
Trappen (1991, serial TV; reż. Eva Bergman)
Dobre chęci / Den Goda viljan (1992; reż. Bille August)
Söndagsbarn (1992; reż. Daniel Bergman)
Hedda Gabler (1993; reż. Margareta Garpe)
Pelle flyttar till Konfusenbo (1993; scen. Astrid Lindgren)
Yrrol (1994; reż. Peter Dalle)
Krystyna, córka Lavransa / Kristin Lavransdatter (1995; reż. Liv Ullmann)
Jerusalem (1996; reż. Bille August)
Juloratoriet (1996; reż. Kjell-Åke Andersson)
Svenska hjältar (1997; reż. Daniel Bergman)
Spring för livet (1997; reż. Richard Hobert)
Ogifta par - en film som skiljer sig (1997; reż. Peter Dalle)
W obecności klowna / Larmar och gör sig till (1997; reż. Ingmar Bergman)
Från regnormarnas liv (1998; reż. Per Olov Enqvist)
Sanna ögonblick (1998; reż. Lena Koppel, Anders Wahlgren)
Ögat (1998; reż. Richard Hobert)
Fatimas tredje hemlighet (1999; reż. Rolf Börjlind)
Jävla Kajsa (1999, serial TV; reż. Peter Dalle)
Födelsedagen (2000; reż. Richard Hobert)
Wiarołomni / Trolösa (2000; reż. Liv Ullmann)
Gossip (2000; reż. Colin Nutley)
ERLAND JOSEPHSON
Jeden z najbardziej cenionych aktorów szwedzkich; także reżyser filmowy i teatralny, pisarz. Ingmar Bergman powierzał mu liczne role w swoich filmach i sztukach teatralnych. Grał również w filmach takich reżyserów, jak Peter Greenaway, Andriej Tarkowski czy István Szabó. Z Liv Ullmann pracował już przy „Sofie” i „Krystynie, córce Lawransa”. Opublikował kilka powieści oraz autobiografię.
WYBRANA FILMOGRAFIA
Eva (1948; reż. Gustaf Molander)
Ku szczęściu / Till glädje (1950; reż. Ingmar Bergman)
Som man bäddar (1957; reż. Börje Larsson)
U progu życia / Nära livet (1958; reż. Ingmar Bergman)
Godzina wilków / Vargtimmen (1968; reż. Ingmar Bergman)
Flickorna (1968; reż. Mai Zetterling)
Namiętność / En passion (1969; reż. Ingmar Bergman)
Szepty i krzyki / Viskningar och rop (1972; reż Ingmar Bergman)
Sceny z życia małżeńskiego / Scener ur ett äktenskap (1973; reż. Ingmar Bergman)
Twarzą w twarz / Ansikte mot ansikte (1976; reż. Ingmar Bergman)
Al di la del bene e del male (1977; reż. Liliane Cavani)
Jesienna sonata / Höstsonaten (1978; reż. Ingmar Bergman)
Kärleken (1980; reż. Theodor Kallifatides)
Fanny i Aleksander / Fanny och Alexander (1982, reż. Ingmar Bergman)
Nostalgia / Nostalghia (1983; reż. Andriej Tarkowski)
The Flying Devils (1984; reż. Anders Refn)
Ofiarowanie / Offret (1986; reż. Andriej Tarkowski)
La coda del diavolo (1986; reż. Giorgio Treves)
Hanussen (1988; reż. István Szabó)
Księgi Prospera / Prospero’s Books (1991; reż. Peter Greenaway)
Meeting Venus (1991; reż. István Szabó)
Sofie (1992; reż. Liv Ullmann)
Holozän (1992; reż. Heinz Bütler)
Krystyna, córka Lawransa / Kristin Lavransdatter (1995; reż. Liv Ullmann)
Spojrzenie Odyseusza / To vlemma tou Oyssea (1995; reż. Theo Angelopoulos)
W obecności klowna / Larmar och gör sig till (1997; reż. Ingmar Bergman)
Ljuset haller mig sällskap (2000; reż. Carl-Gustav Nykvist)
Wiarołomni / Trolösa (2000; reż. Liv Ullmann)
KRISTER HENRIKSSON
Urodzony w 1946 roku. Karierę aktorską rozpoczął jeszcze podczas służby wojskowej, następnie ukończył szkołę teatralną w Malmö. Występował przez prawie 20 lat w teatrze w Sztokholmie. Jego role są wysoko oceniane zarówno przez publiczność, jak i krytyków.
WYBRANA FILMOGRAFIA
Blomstrande tider (1980; reż. John Olsson)
Nionde kompanient (1987; reż. Colin Nutley)
Kaninmannen (1990; reż. Stig Larsson)
Hammar (1992; reż. Håkan Alexandersson)
Min store tjocke far (1992; reż. Kjell-Åke Andersson)
Vi ses i Krakow (1992; reż. Agneta Fagerström-Olsson)
Kärlekens himmelska helvete (1993; reż. Agneta Fagerström-Olsson)
Juloratoriet (1996; reż. Kjell-Åke Andersson)
Slutspel (1997; reż. Stephan Apelgren)
Sanna ögonblick (1998; reż. Lena Koppel, Anders Wahlgren)
Veranda för en tenor (1998; reż. Lisa Ohlin)
Wiarołomni / Trolösa (2000; reż. Liv Ullmann)
THOMAS HANZON
Urodzony w 1962 roku. Zaczynał we własnej grupie teatralnej w 1982. Od 1989 roku występuje w Teatrze Dramatycznym w Sztokholmie. Zagrał kilka ról w sztukach wyreżyserowanych przez Bergmana. W filmie pojawił się m.in. „Zwierzeniach” w reżyserii Liv Ullmann.
WYBRANA FILMOGRAFIA
Nionde kompaniet (1987; reż. Colin Nutley)
Yroll (1994; reż. Peter Dalle)
Leken (1994; reż. Myriam Braniff)
Zwierzenia / Enskilda samtal (1996; reż. Liv Ullmann)
Tic Tac (1997; reż. Daniel Alfredson)
Snow (1998; reż. Måns Herngren, Hannes Holm)
Vägen ut (1999; reż. Daniel Lind Lagerlöf)
Wiarołomni / Trolösa (2000; reż. Liv Ullmann)
