WOJCIECH MARCZEWSKI
Urodzony w 1944 roku w Łodzi; reżyser i scenarzysta. Studiował historię i filozofię na Uniwersytecie Łódzkim, ukończył reżyserię w PWSFTViT w Łodzi. Pracuje jako grafik, scenarzysta oraz reżyser filmowy i telewizyjny. W latach 1964-1968 był asystentem w „Se-Ma-Forze”, a następnie w wytwórni „Czołówka”. Od roku 1984 wykłada w Narodowej Szkole Filmowej i Telewizyjnej w Kopenhadze. W latach 1989-1991 członek Komitetu Kinematografii. W latach 1992-1994 kierował Wydziałem Reżyserii Narodowej Szkoły Filmowej i Telewizyjnej w Wielkiej Brytanii. Prowadził warsztaty dla reżyserów, scenarzystów i aktorów w Niemczech, Holandii, Szwajcarii, Danii i Polsce. W Zmorach i w Dreszczach przedstawił mechanizm oddziaływania systemu na młodych ludzi, urabiania ich osobowości; zadawał w tych filmach pytania: jak można obronić się przed naciskiem społecznych instytucji i jak pozostać sobą? Pokazał wpływ otoczenia na kształtowanie się osobowości młodego człowieka. W Ucieczce z kina „Wolność”, rozrachunkowym filmie z naszą rzeczywistością lat 80., w metaforyczny sposób mówił o demokracji, o drobnych kompromisach, o poszukiwaniu wolności. W telewizyjnym Czasie zdrady poruszył problem odpowiedzialności intelektualisty, ponoszenia konsekwencji. Reżyserował także telewizyjne sztuki teatralne. Zdobywca licznych nagród m.in. za: Zmory - Nagroda Główna Jury na FPFF w Gdańsku, nagroda im. Andrzeja Munka (przyznawana przez PWSFTViT), nagroda pisma „Film” - „Złota Kamera” za debiut reżyserski w filmie fabularnym, Nagroda Jury Ekumenicznego na MFF w San Sebastian; Dreszcze - Nagroda Główna Jury na FPFF w Gdańsku, Srebrny Niedźwiedź i Nagroda FIPRESCI na MFFF w Berlinie. Nagroda Międzynarodowej Konfederacji Kina Artystycznego na Festiwalu Filmowym w Berlinie; Ucieczka z kina „Wolność” - Grand Prix na FPFF Gdańsk-Gdynia, Nagroda Główna MFF w Avoriaz (Francja), Nagroda Przewodniczącego Komitetu Kinematografii za reżyserię w dziedzinie filmu fabularnego, nagroda czasopisma „Film” - „Złota Kaczka” za najlepszy film polski; Czas zdrady - Nagroda Specjalna Jury w Gdyni.
FILMOGRAFIA
Lekcja anatomii (1968)
Podróżni jak inni (1969)
Odejścia, powroty (1973, serial TV)
Wielkanoc (1975)
Bielszy niż śnieg (1976)
Zmory (1978)
Klucznik (1979)
Dreszcze (1980)
Ucieczka z kina „Wolność” (1991)
Czas zdrady (1997)
Weiser (2000)
ZBIGNIEW PREISNER
Urodzony w 1955 roku, kompozytor. Od 1977 roku związany z „Piwnicą pod Baranami”. Uchodzi za jednego z najwybitniejszych kompozytorów muzyki filmowej na świecie. Współpracował między innymi z Louisem Malle, Agnieszką Holland, Luisem Mandoki, Krzysztofem Kieślowskim. Najważniejsze nagrody to: dwa Cezary przyznane przez Francuską Akademię Sztuki i Techniki Filmowej za filmy: Trzy kolory: Czerwony i Elisa; Srebrny Niedźwiedź otrzymany na Festiwalu Berlińskim za film w reż. Sorena Kragha-Jakobsena Wyspa przy ulicy Ptasiej. Za muzykę do filmu Trzy kolory: Niebieski został uznany za Najlepszego Kompozytora Muzyki Filmowej przez Stowarzyszenie Krytyków Filmowych w Los Angeles. Zbigniew Preisner jest członkiem Francuskiej Akademii Sztuki i Techniki Filmowej. W sumie skomponował muzykę do ponad 80 filmów Wydał kilkanaście płyt z muzyką filmową.
FILMOGRAFIA
Prognoza pogody (1982; reż. Antoni Krauze)
Kilka obrazów w czasie przeszłym (1983;reż. Jacek Link-Lenczewski)
Psychoterapia (1983; reż. Maciej Drygas)
Bez końca (1984; reż. Krzysztof Kieślowski)
Przez dotyk w cyklu Kronika wypadków (1985; reż. Magdalena Łazarkiewicz)
Lubię nietoperze (1985; reż. Grzegorz Warchoł)
Ucieczka w cyklu Kronika wypadków (1986; reż. Tomasz Szadkowski)
Kołysanka / A Lullaby (1986; reż. Ephraim J. Sevela)
Kocham kino (1987; reż. Piotr Łazarkiewicz)
Krótki film o zabijaniu (1987; reż. Krzysztof Kieślowski)
Sami dla siebie (1987; reż. Stanisław Jędryka)
Dekalog (1988; reż. Krzysztof Kieślowski)
Dziewczynka z hotelu Excelsior (1988; reż. Antoni Krauze)
Krótki film o miłości (1988; reż. Krzysztof Kieślowski)
Ostatni dzwonek (1989; reż. Magdalena Łazarkiewicz)
Prominent / Eminent Domain (1990; reż. John Irvin)
Europa, Europa (1990; reż. Agnieszka Holland)
W środku Europy (1990; reż. Piotr Łazarkiewicz)
Zabawa w Boga / At Play in the Field of the Lord (1991; reż. Hector Babenco)
Podwójne życie Weroniki / La double vie die Veronique (1991;
reż. Krzysztof Kieślowski)
Skaza / Damage (1992; reż. Louis Malle)
Olivier, Olivier (1992; reż. Agnieszka Holland)
Zwolnieni z życia (1992; reż. Waldemar Krzystek)
Trzy kolory: Biały (1993; reż. Krzysztof Kieślowski)
Trzy kolory: Niebieski (1993; reż. Krzysztof Kieślowski)
O fio do horizonte (1993; reż. Fernando Lopes)
Tajemniczy ogród / The Secret Garden (1993; reż. Agnieszka Holland)
Mouvements du desir (1994; reż. Lea Pool)
Quarter in 4 Movements (1994; reż. Loukia Rikaki)
Marsz Radetzky’ego / Radetzkymarsch (1994; reż. Axel Corti, Gernot Roll)
Trzy kolory: Czerwony (1994; reż. Krzysztof Kieślowski)
Kiedy mężczyzna kocha kobietę / When A Man Loves A Woman (1994; reż. Luis Mandoki)
Elisa (1995; reż. Jean Becker)
Feast of July (1995; reż. Christopher Menaul)
Elfy z Ogrodu Czarów / Fairy Tale. A True Story (1997; reż. Charles Sturridge)
Wyspa przy ulicy Ptasiej / Oen I Fuglegaden (1997; reż. Soren Kragh-Jacobsen)
Corazon iluminado (1998; reż. Hector Babenco)
Dreeming of Joseph Lees (1999; reż. Eric Styles)
The Last September (1999; reż. Deborah Warner)
Aberdeen (2000; reż. Hans Peter Moland)
Weiser (2000; reż. Wojciech Marczewski)
Love and Rimbaud (2001; reż. Rae Dawn Chong)
KRZYSZTOF PTAK
Urodzony w 1954, absolwent Wydziału Operatorskiego PWSFTViT w Łodzi. Otrzymał nagrody za najlepsze zdjęcia za Klejnot wolnego sumienia na MFF w Panamie, za Kornblumenblau i 300 mil do nieba na FPFF w Gdyni. Za zdjęcia do Historii kina w Popielawach otrzymał „Orła”- Polską Nagrodę Filmową
FILMOGRAFIA
Wieczne pretensje (1974; reż. Grzegorz Królikiewicz) - współpraca operatorska
Zapowiedź ciszy (1978; reż. Lech J. Majewski, Krzysztof Sowiński) - współpraca operatorska
Tirolinka (1979; reż. Romuald L. Wierzbicki) - zdjęcia
Smak wody (1980; reż. Leszek Wosiewicz) - operator kamery
Fik -Mik (1981; reż. Marek Nowicki) - zdjęcia
Klejnot wolnego sumienia (1980; reż. Grzegorz Królikiewicz) - zdjęcia
Wigilia '81 (1982; reż. Leszek Wosiewicz) - zdjęcia
Zabicie ciotki (1984; reż. Grzegorz Królikiewicz) - zdjęcia
Głód (1985; reż. Jacek Kowalczyk) - zdjęcia
Sam pośród swoich (1985; reż. Wojciech Wójcik) - zdjęcia
Pokój dziecinny (1986; reż. Aleksander Czekanowski) - zdjęcia
Tabu (1985; reż. Andrzej Barański) - zdjęcia
Kornblumenbau (1988; reż. Leszek Wosiewicz) - zdjęcia, operator kamery
Pomiędzy wilki (1988; reż. Juliusz Janicki) - zdjęcia
300 mil do nieba (1989; reż. Maciej Dejczer) - zdjęcia, operator kamery
Superwizja (1900; reż. Robert Gliński) - zdjęcia
Ucieczka z kina „Wolność ” (1991; reż. Wojciech Marczewski) - zdjęcia
Le Retour (1990; reż. Grzegorz Okrasa) - zdjęcia
Cynga (1991; reż. Leszek Wosiewicz) - zdjęcia, operator kamery
Kowalikowie (1992; reż. Marek Gracz)- zdjęcia
Lepiej być piękną i bogatą (1993; reż. Filip Bajon) - zdjęcia, operator kamery
Motyw cienia / The Hollow Men (1993; reż. Joseph Kay, John Yorick) - zdjęcia
Łagodna (1995; reż. Mariusz Treliński) - zdjęcia
Dzień wielkiej ryby (1996; reż. Andrzej Barański) - zdjęcia
Nocne Graffiti (1996;reż. Maciej Dutkiewicz) - zdjęcia
Panna Nikt (1996; reż. Andrzej Wajda) - zdjęcia
Czas zdrady (1997; reż. Wojciech Marczewski) - zdjęcia, efekty specjalne
Geshes Gift (1997; reż. Walburg von Yalenfes)
Historia kina w Popielawach (1998; reż. Jan Jakub Kolski) - zdjęcia
Istota / Ljuk (2000; reż. Andrzej Czarnecki) - zdjęcia
Weiser (2000; reż. Wojciech Marczewski) – zdjęcia
ANDRZEJ KOWALCZYK
Urodzony w 1945 roku. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Gdańsku w 1971 roku. Zaprojektował dekorację m. in. do 65 filmów fabularnych i 22 filmów telewizyjnych. Dwukrotnie nagrodzony na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku za Wizję lokalną i O-Bi, O-Ba. Koniec cywilizacji.
FILMOGRAFIA
Najważniejszy dzień życia (1974, cykl filmowy; reż. Andrzej Konic) - współpraca scenograficzna
Potop (1974; reż. Jerzy Hoffman) - militaria
Beniamiszek (1975; reż. Włodzimierz Olszewski) - dekoracja wnętrz
Czterdziestolatek (1976, serial TV; reż. Jerzy Gruza) - współpraca scenograficzna
Motylem jestem, czyli romans 40-latka (1976; reż. Jerzy Gruza) - współpraca scenograficzna
Ocalić miasto (1976; reż. Jan Łomnicki) - współpraca scenograficzna
Sytuacje rodzinne (1976; reż. Jerzy Obłamski) - współpraca scenograficzna
Pasja (1977; reż. Stanisław Różewicz) - scenografia
Aria dla atlety (1979; reż. Filip Bajon) - scenografia
Klucznik (1979; reż. Wojciech Marczewski) - scenografia
Alicja (1980; reż. Jacek Bromski, Jerzy Gruza) - scenografia
Czułe miejsca (1980; reż. Piotr Andrejew) - scenografia
Smak wody (1980; reż. Leszek Wosiewicz) - scenografia, dekoracja wnętrz
Wizja lokalna 1901 (1980; reż. Filip Bajon) - scenografia
Dreszcze (1981; reż. Wojciech Marczewski) - scenografia
Limuzyna Daimler-Benz (1981; reż. Filip Bajon) - scenografia
O-Bi, O -Ba. Koniec cywilizacji (1986; reż. Piotr Szulkin) - scenografia
Podróże pana Kleksa (1985; reż. Krzysztof Gradowski) - scenografia
Biała wizytówka (1986; reż. Filip Bajon) - scenografia
Magnat (1987; reż. Filip Bajon) - scenografia
Cienie (1987; reż. Jerzy Kaszubowski) - scenografia
Jedenaste przykazanie (1987; reż. Janusz Kondratiuk) - scenografia
Szkoła kochanków, czyli cosi fan tutte (1987; reż. Krzysztof Tchórzewski)
- scenografia
Ucieczka z kina „Wolność” (1990; reż. Wojciech Marczewski) - scenografia
Rozmowy kontrolowane (1991; reż. Sylwester Chęciński) - scenografia
Spokojny żywot / Une petite vie tranquille (1991; reż. Filip Bajon)
- scenografia
Sauna (1992; reż. Filip Bajon) - współpraca scenograficzna
Smacznego telewizorku (1992; reż. Paweł Trzaska) - scenografia, współpraca scenograficzna
Opowieść o Józefie Szwejku i jego drodze na front (1996; reż. Włodzimierz Gawroński) - opracowanie graficzne
Przygody dobrego wojaka Szwejka (1999; reż. Włodzimierz Gawroński)
- opracowanie graficzne
Weiser (2000; reż. Wojciech Marczewski) – scenografia
