OTAR IOSSELIANI
Reżyser, scenarzysta, producent, aktor. Urodził się 2 lutego 1934 roku w Tbilisi w Gruzji i tam ukończył konserwatorium na wydziałach fortepianu, kompozycji i dyrygentury. W 1952 roku przeniósł się do Moskwy, gdzie studiował matematykę oraz reżyserię w Instytucie Filmowym WGIK; jego opiekunami byli Aleksander Dowżenko i Michaił Cziaureli. Jeszcze w czasie studiów pracował dla gruzińskiej telewizji i zrobił około dziesięciu krótkometrażowych filmów. W 1962 roku zrealizował swój fabularny debiut - legendarny "Aprili" - błyskotliwą komedię o miłości dwojga młodych ludzi walczących ze złośliwą materią. Film został jednak oskarżony o formalizm i nie doczekał się oficjalnej premiery aż do festiwalu w Cannes w 2000 roku. Rozczarowany reżyser na kilka lat porzucił film i zarabiał na życie jako dalekomorski rybak i robotnik w zakładach metalurgicznych. Jego pierwszy długometrażowy film, "Giorgiobistve", w Związku Radzieckim rozpowszechniany jako "Listopad", został pokazany na MFF w Cannes i zdobył nagrodę FIPRESCI. W 1970 roku nakręcił słynne dzieło "Był sobie drozd". Niestety, kolejny obraz - "Pastorali" (1976) - znów został zatrzymany przez radziecką cenzurę. Kiedy Iosseliani po pięciu latach wyjechał z nim na festiwal w Berlinie i zdobył tam kolejną nagrodę FIPRESCI, nie widząc dla siebie realnych szans w kinematografii ZSRR, postanowił kontynuować twórczość na Zachodzie. Filmy Iosselianiego, w jakiś sposób typowe dla gruzińskiej poetyki, we Francji zyskały sobie opinię egzotycznego i bardzo oryginalnego spojrzenia na życie ludzkie i uczyniły z ich twórcy faworyta festiwalowych jury. Pierwszy film zrealizowany we Francji, abstrakcyjna komedia Le favoris de la lune, otrzymał Srebrnego Lwa na MFF w Wenecji w 1984 roku. W następnym filmie "Et la lumiere fut" (1989) Iosseliani porzucił komediowy ton i stworzył przejmujący portret mieszkańców afrykańskiej wysiedlanej wioski i znów zdobył Srebrnego Lwa w Wenecji. W kolejnych filmach - "La chasse aux papillons" (1992), "Adieu, plancher des vaches!" (1998) czy właśnie prezentowanym "W poniedziałek rano" - reżyser pozostał wierny swojemu stylowi i stworzył dyskretne, acz bardzo zabawne studia małych społeczności, pełnych ekscentrycznych postaci i surrealistycznego humoru. Również za te filmy zebrał kilka prestiżowych festiwalowych nagród. W 1994 roku, kiedy jego ojczyzna odzyskała niepodległość, Gruzin zrealizował dla telewizji Arte czterogodzinny dokument o swoim kraju "Seule, Georgie". W 1996 roku Iosseliani nakręcił "Brigands - Chapitre VII", komedię o niby wszechwładnej, a jednak czasem bezradnej cenzurze, film, który stał się jego słodką zemstą wobec tej instytucji.
Filmografia:
Jako reżyser:
Akvarel (1958; krótkometrażowy, TV)
Sapovnela (1959; krótkometrażowy)
Aprili (1962; średniometrażowy; zatrzymany przez radziecką cenzurę, oficjalna premiera światowa - MFF Cannes 2000)
Giorgiobistve/Listopad (1966; nagroda FIPRESCI MFF Cannes 1968, nagroda im. George'a Sadoula)
Dzveli quartuli simgera (1969; krótkometrażowy)
Iko Shashvi Mgalobeli (Był sobie drozd)(1970)
Pastorali (1976; nagroda FIPRESCI MFF Berlin 1981)
Le lettre d'un cinzaste (1982; krótkometrażowy, TV)
Sept pieces pour le cinema noir et blanc (1982)
Euskadi ete (1983)
Le favoris de la lune (1984; Srebrny Lew MFF Wenecja 1984)
Un petit monastere un Toscane (1988; dokumentalny)
Et la lumiere fut (1989; Srebrny Lew MFF Wenecja 1989)
La chasse aux papillons (1992; nagroda za najlepszą reżyserię MFF Wenecja 1992)
Seule, Georgie (1994; dokumentalny, TV)
Brigands - Chapitre VII (1996; Srebrny Lew MFF Wenecja 1996)
Adieu, plancher des vaches! (1998; oficjalna selekcja MFF Cannes 1998, Europejska Nagroda Filmowa za najlepszy film, nagroda Louis Deluca)
W poniedziałek rano / Lundi demain (2002; Srebrny Niedźwiedź za reżyserię i nagroda FIPRESCI MFF Berlin 2002)
Jako scenarzysta:
Chqari Matarebeli (1960; reż. Nana Mchedlidze)
Jako aktor:
Ma blonde, entends-tu dans la ville (1980; reż. Ren? Gilson)
Sept pieces pour le cinema noir et blanc (1982)
Le fils de Gascogne (1995; reż. Pascal Aubier)
Adieu, plancher des vaches! (1998)
W poniedziałek rano / Lundi demain (2002)
WILLIAM LUBTCHANSKY
Autor zdjęć. Jeden z najbardziej uznanych francuskich operatorów filmowych. Stale współpracował z największymi reżyserami, takimi jak Jean-Luc Godard, Jacques Rivette czy Claude Lanzmann.
Wybrana filmografia:
Le temps de vivre (1968; reż. Bernard Paul)
Un ete sauvage (1970; reż. Marcel Camus)
Ca n'arrive qu'aux autres (1971; reż. Nadine Trintignant)
Une journee bien remplie (1972; reż. Jean-Louis Trintignant)
Pourquoi Israel (1972; reż. Claude Lanzmann)
Numero deux (1975; reż. Jean-Luc Godard)
Tam i z powrotem / Ici et ailleurs (1976; reż. Jean-Luc Godard)
Noroit (1976; reż. Jacques Rivette)
Duelle (1976; reż. Jacques Rivette)
Comment ca va? (1976; reż. Jean-Luc Godard)
Daguerrotypes (1978; reż. Agnes Varda)
Kobieta z sąsiedztwa / La femme d'a cote(1981; reż. Francois Truffaut)
Le Pont du Nord (1982; reż. Jacques Rivette)
Mary-Go-Round (1983; reż. Jacques Rivette)
L'amour par terre (1984; reż. Jacques Rivette)
Shoah / Shoah (1985; reż. Claude Lanzmann)
I Love You (1986; reż. Marco Ferreri)
The Mahabharata (1989; reż. Peter Brook)
Nouvelle vague (1990; reż. Jean-Luc Godard)
Jeanne la Pucelle (1991; reż. Jacques Rivette)
Piękna złośnica / La belle noiseuse (1991; reż. Jacques Rivette)
La chasse aux papillons (1992; reż. Otar Iosseliani)
Brigands - Chapitre VII (1996; reż. Otar Iosseliani)
Un vivant qui passe (1997; reż. Claude Lanzmann)
Secret defense (1998; reż. Jacques Rivette)
Adieu, plancher des vaches! (1998; reż. Otar Iosseliani)
Va savoir! (2001; reż. Jacques Rivette)
W poniedziałek rano / Lundi demain (2002; reż. Otar Iosseliani)
JACQUES BIDOU
Producent filmowy. Rola w filmie "W poniedziałek rano" jest jego aktorskim debiutem.
Filmografia:
Jako producent:
Tinpis Run (1991; reż. Pengau Nengo)
Les enfants du diable (1992; reż. Claude Gaignaire)
Neak sre (1993; reż. Ritchy Panh)
Tales from a Hard City (1994; reż. Kim Flitcroft)
Le complot d'Aristote (1996; reż. Jean-Pierre Bekolo)
Salut cousin! (1996; reż. Merzak Allouache)
Flame (1996; reż. Ingrid Sinclair)
Fools (1997; reż. Ramadan Suleman)
Os Mutantes (1998; reż. Teresa Villaverde)
Un soir apres la guerre (1998; reż. Ritchy Panh)
Capitaes de abril (2000; reż. Maria de Medeiros)
Lumumba (2000; reż. Raoul Peck)
Thomas est amoureux (2000; reż. Pierre-Paul Renders)
L'homme des foules (2000; reż. John Lvoff)
Profit & Nothing But! Or Impolite Thoughts on the Class Struggle (2002; reż. Raoul Peck)
Une part du ciel (2002; reż. Benedicte Lienard)
Des plumes dans la tete (2002; reż. Nicolas de Thier)
Les mains vides (2003, reż. Marc Recha)
Jako aktor:
W poniedziałek rano / Lundi matin (2002; reż. Otar Iosseliani)
NARDA BLANCHET
Aktorka. Jedna z ulubionych twarzy Otara Iosselianiego
Filmografia
La chasse aux papillons (1992; reż. Otar Iosseliani)
Brigands - Chapitre VII (1996; reż. Otar Iosseliani)
Adieu, plancher des vaches! (1998; reż. Otar Iosseliani)
W poniedziałek rano / Lundi demain (2002; reż. Otar Iosseliani)
