Gilberto Gil
Urodził się w Salvadorze brazylijskim stanie Bahia w 1942 roku. Kiedy był w szkole średniej dołączył do swojego pierwszego zespołu Os Desafinados. Pod koniec lat 50., zainspirowany wielką brazylijską gwiazdą Jo?o Gilberto, postanowił skupić się na grze na gitarze i zaczął grać bossa novę.
Jego pierwszym przebojem była piosenka z 1969 roku "Aquele Abraço". Gil rozwinął wtedy swój styl - będący połączeniem bossa novy, samby, tradycyjnych rytmów i muzyki anglosaskiej - który był przełomowy. Muzyk zaczął być sławny, szczególnie jako jeden z założycieli Tropicalismo, brazylijskiego ruchu w sztuce i muzyce z późnych lat 60.
W lutym 1969 roku brazylijskie siły rządowe aresztowały Gila i jego przyjaciela Caetano Veloso z powodu ich rzekomego złego wpływu na brazylijską młodzież. Spędzili w więzieniu kilka miesięcy, a uwolniono ich tylko pod warunkiem, że opuszczą kraj. Wyjechali do Londynu, gdzie Gilberto Gil grał m.in. z grupami Yes, Pink Floyd, czy Incredible String Band. W 1972 roku wrócił do Bahia i zaczął wydawać album za albumem. Wiele z nich odniosło sukces na całym świecie.
Przez ponad 40 lat kariery Gilberto Gil wydał więcej niż 50 oficjalnych płyt. Wielokrotnie ruszał w trasy koncertowe, obejmujące zasięgiem cały świat, a jego występy obejrzały miliony. Jego muzyka była często nagradzana, m.in. czterokrotnie nagrodą Grammy.
W 1987 roku rozpoczęła się jego kariera polityczna. Zaangażował się wtedy w polityczne życie swojego rodzinnego miasta i został sekretarzem ds. kultury w Salvadorze, a także członkiem rady miejskiej. W 2003 roku gdy prezydentem Brazylii został Lula da Silva, zaproponował Gilowi stanowisko ministra kultury. Słynny muzyk został drugim czarnoskórym obywatelem Brazylii w rządzie. W listopadzie 2007 Gil zgłosił chęć rezygnacji z urzędu ze względu na problemy ze strunami głosowymi. Lula dwukrotnie nie przyjął jego dymisji i muzyk złożył urząd dopiero w lipcu 2008 roku. Od tamtej pory Gilberto Gil poświęca się w pełni swojej artystycznej karierze.
Pierre-Yves Borgeaud
Urodził się w 1963 roku w Monthey. W 1990 roku uzyskał tytuł na uniwersytecie w Lozannie, składając pracę o wpływie jazzu na francuską literaturę. Niezależnie od studiowania realizował filmy kamerą Super-8. Napisany, wyprodukowany i wyreżyserowany przez niego krótki metraż, "Encore une histoire d'amour" zakwalifikował się w 1989 roku do Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Locarno. Jeszcze wcześniej, w 1986, zaczął pracować jako niezależny dziennikarz, piszący o muzyce, telewizji i filmie dla różnych tytułów. Grał także na perkusji w power jazzowym zespole Urgent Feel i wyprodukował ich trzy płyty.
W 1996 roku Borgeaud zdecydował poświęcić swój czas i energię na realizację filmów wideo. Wyjechał do USA, gdzie udało mu się uzyskać certyfikat wydziału filmowego uniwersytetu w Nowym Jorku. Od 1997 intensywnie pracował, realizując kolejne filmy, głównie dla niemieckiej wytwórni ECM. Nakręcił dla nich dokumenty i teledyski dla takich artystów jak Jan Garbarek, Anouar Brahem, Tomasz Stańko i inni.
Jako producent, reżyser, operator i montażysta postanowił założyć firmę Momentum Production, w ramach której mógłby realizować kolejne projekty. W 2000 otrzymał nagrodę dla młodego reżysera przyznawaną przez Fondation Vaudoise pour la Promotion et la Création Artistique.
Trzy lata później jego pierwszy film pełnometrażowy - "iXi?me: diary of a prisoner" - wygrał Złotego Leoparda na festiwalu w Locarno. W 2004 jego krótkometrażowy "Interface" był nominowany do nagrody dla najlepszego szwajcarskiego krótkiego filmu. W 2008 jego dokument o senegalskim wokaliście Youssou N'Dour pt. "Return to Goree" wygrał nagrodę dla najlepszego filmu dokumentalnego podczas Pan African Film Festival w Los Angeles.
