MAJA OSTASZEWSKA
Aktorka teatralna i filmowa. W 1996 roku ukończyła krakowską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Zaliczana jest do najciekawszych osobowości młodego pokolenia aktorskiego. Swój wyjątkowy talent zaprezentowała w przedstawieniu dyplomowym, Krystiana Lupy pt. "Płatonow" Antoniego Czechowa (1996). To był niecodzienny spektakl, gdyż Lupa zrealizował jego dwie wersje. Ostaszewska wystąpiła w obu, wcielając się w dwie skrajnie różne postaci. Rezultatem było zdobycie Grand Prix na 14. Przeglądzie Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi.
Ostaszewska pracowała z wybitnymi reżyserami: Krystianem Lupą, Jerzym Jarockim, Jerzym Grzegorzewskim, Krzysztofem Warlikowskim, Grzegorzem Jarzyną. Role u tego ostatniego były dla niej bardzo szczęśliwe, za rolę w "Bziku tropikalnym" została wyróżniona na 12 Opolskich Konfrontacjach Teatralnych oraz otrzymała Nagrodę aktorską za rolę Anieli w "Magnetyzmie serca" na 25. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych oraz na 40. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych.
Występowała na deskach Starego Teatru w Krakowie i Rozmaitości w Warszawie, gościła w warszawskich teatrach - Dramatycznym i Studio. W latach 2000-2002 była aktorką Teatru Narodowego, w latach 2002-2007 pracowała w zespole TR Warszawa. Za rolę Harper w "Aniołach w Ameryce" Tony'ego Kushnera (2007) aktorka została uhonorowana Nagrodą im. Aleksandra Zelwerowicza.
Choć Ostaszewska nie często występuje w filmach, role wybiera wyraziste i diametralnie różne. Była naiwną Karoliną w "Przystani" Jana Hrywniaka (1997) za którą otrzymała Nagrodę na 23. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku; czy zaskakująco dojrzałą bohaterką "Patrzę na ciebie Marysiu" Łukasza Barczyka (1999). W "Prymasie" Teresy Kolarczyk (2000) zagrała uwikłaną w ludzkie słabości zakonnicę, a w "Przemianach" Łukasza Barczyka (2003) nieszczęśliwą żonę. W "Katyniu" Andrzeja Wajdy (2007) zagrała jedną z głównych ról. W komedii Juliusza Machulskiego "Ile waży koń Trojański" wcieliła się w postać histerycznej Lidki; W 2008 roku oglądaliśmy ją w "Janosiku. Prawdziwej historii" Agnieszki Holland i Kasi Adamik - za rolę Margety otrzymała nominację do Złotej Kaczki oraz "Dzieciach Ireny Sendlerowej" w reżyserii Johna Kenta Harrisona.
MAREK BUKOWSKI
Aktor, producent, reżyser, scenarzysta. W 1992 ukończył PWST w Krakowie. Jeszcze przed ukończeniem studiów zadebiutował główną rolą w filmie Andrzeja Barańskiego "Nad rzeką, której nie ma", za którą otrzymał nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego oraz nominację do nagrody za pierwszoplanową rolę męską na FPFF w Gdyni. Grał w filmach Filipa Zylbera, Jerzego Antczaka, Waldemara Krzystka, Doroty Kędzierzawskiej. Jako aktor ma na swoim koncie zarówno filmy fabularne, jak i role serialowe (m.in: "Dom", "Przystań", "Na dobre i na złe"). W 2001 roku zadebiutował jako reżyser i producent filmu "blok.pl", dwa lata później zrealizował "Sukces", obydwa znalazły się w selekcji wielu międzynarodowych festiwali na całym świecie.
W 2008 roku otrzymał od TVP nagrodę za projekt filmu "Otto Reder" poświęconego germanizacji dzieci Zamojszczyzny.
DANUTA STENKA
Wybitna aktorka teatralna i filmowa. Ukończyła Studium Aktorskie w Gdańsku. Zadebiutowała na scenie gdańskiego Teatru Wybrzeże, w "Betlejem Polskim" Lucjana Rydla. Po dyplomie pracowała w Teatrze Współczesnym w Szczecinie. W 1988 przeniosła się do Teatru Nowego w Poznaniu, a od 1991 jest związana z Teatrem Dramatycznym w Warszawie.
Zyskała niezwykłą popularność dzięki kreacjom filmowym w serialach "Boża podszewka" (1998) i "Ekstradycja III" (1999). Oglądaliśmy ja także w "Cudzie Purymowym" (2000) wyreżyserowanym przez Izabellę Cywińską. W filmie Jerzego Antczaka "Chopin. Pragnienie miłości" (2000) Tę rolę oceniono bardzo wysoko, przyznając aktorce dwie nagrody: Złotą Kaczkę i Orła. Wystąpiła w "Quo vadis" Jerzego Kawalerowicza (2001). W 2003 r. wcieliła się w postać Judyty w ekranizacji bestsellerowej powieści Katarzyny Grocholi "Nigdy w życiu!", gdzie partnerował jej Artur Żmijewski. Zagrała w dramacie sensacyjnym "Pitbull" Patryka Vegi (2004), w dramacie "Kochankowie z Marony" Izabelli Cywińskiej (2000), a także w "Bożej podszewce II" (2005) tej samej reżyserki. Wystąpiła również w komedii romantycznej "Tylko mnie kochaj" (2006). Kilkakrotnie użyczała swego głosu w dubbingowanych wersjach filmów dla najmłodszych, m.in. w "Iniemamocnych" (2004) oraz w "Opowieściach z Narnii" (2005). W 2003 r. aktorka otrzymała Paszport Polityki.
ANDRZEJ SEWERYN
Jeden z najwybitniejszych polskich aktorów. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród i odznaczeń. Wystąpił w ponad 30 spektaklach teatralnych w Polsce i we Francji oraz w ponad 40 filmach. Jest absolwentem warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Tuż po studiach, w 1968 r. zadebiutował w Teatrze Ateneum. Popularność zdobył na początku lat 70. występując w spektaklach Teatru Telewizji. Na początku lat 80. wyemigrował do Francji. Od 1993 r. jest związany z Comédie Française. Na scenie tej stworzył wysoko cenione kreacje Klaudiusza w "Hamlecie", Prezydenta w "Intrydze i miłości" Schillera. Pierwszą dużą rolę filmową zagrał w 1970 r. w "Albumie Polskim" Jana Rybkowskiego. Wystąpił w serialach telewizyjnych "Rodzina Połanieckich" (1978) Jana Rybkowskiego i "Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy" (1981) Jerzego Sztwiertni.
Rozwój swojej aktorskiej kariery zawdzięcza filmom Andrzeja Wajdy. Ich pierwszym wspólnym filmem była "Ziemia obiecana" (1974). Kolejne to: "Bez znieczulenia" (1978), "Dyrygent" (1979) - nagrodzony Srebrnym Niedźwiedziem na MFF w Berlinie - "Człowiek z żelaza" (1981), "Danton" (1982). "Pan Tadeusz" (1999), "Zemsta" (2002). Występował w filmach Krzysztofa Kieślowskiego, Piotra Szulkina, Janusza Kijowskiego, Janusza Zaorskiego, Jerzego Antczaka, Janusza Morgensterna, Jerzego Domaradzkiego, Sylwestra Chęcińskiego, Jerzego Hoffmana. Współpracował z Peterem Brookiem Patricem Chereau, Stevenem Spielbergiem i Agnieszką Holland. Za rolę w filmie "Amok" (1994) Joela Fargesa otrzymał główną nagrodę na festiwalu w Kairze. Za rolę w "Prymasie" (2000) Teresy Kotlarczyk otrzymał nominacje do Orła - Polskiej Nagrody Filmowej. W 2010 roku oglądaliśmy go w nagrodzonej "Różyczce" Jana Kidawy-Błońskiego.
Jest laureatem nagrody dla najlepszego aktora przyznanej przez francuski Związek Krytyków Teatralnych i Muzycznych oraz kawalerem francuskiego Orderu Sztuki i Literatury. W 1997 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Dyplom Ministra Spraw Zagranicznych za wybitne zasługi dla kultury polskiej w świecie.
OLGIERD ŁUKASZEWICZ
Jest absolwentem krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (1968). Dwa lata po debiucie w krakowskim Teatrze Rozmaitości trafił do Warszawy. Przez kilkanaście kolejnych sezonów związany był ze stołecznymi scenami - Teatrem Dramatycznym, Współczesnym, Powszechnym i Studio. W 1988 roku wyjechał do Wiednia. Na niemieckojęzycznych scenach występował nieprzerwanie osiem lat. Po powrocie do kraju został aktorem Teatru Narodowego, a w 2000 roku wrócił na deski Teatru Współczesnego. Od 2003 roku jest w zespole warszawskiego Teatru Polskiego.
Jeszcze na studiach zadebiutował w "Jowicie" Janusza Morgensterna (1967). Kolejne filmy to: "Dancing w kwaterze Hitlera" Jana Batorego i Jerzego Passendorfera "Kierunek Berlin - ostatnie dni". Przełomowym rokiem w aktorskiej karierze Łukaszewicza okazał się 1970 - kiedy na ekrany kin weszły filmy: "Brzezina" Andrzeja Wajdy (1970) i "Sól ziemi czarnej" Kazimierza Kutza (1969). W 1971 roku nagrodzono go Nagrodą im. Zbigniewa Cybulskiego. Do drugiego spotkania z Kutzem doszło dwa lata później, na planie "Perły w koronie". 1972 rok to również czas premier "Przeprowadzki" Jerzego Gruzy i "Wesela" Andrzeja Wajdy, w którym Łukaszewiczowi przypadła rola Widma.
Z uznaniem przyjęto także następne role: hrabiego Szczerbica w "Dziejach grzechu" Waleriana Borowczyka i Janusza w ekranizacji "Nocy i dni" (1975) wyreżyserowanej przez Jerzego Antczaka. W 1979 roku Łukaszewicz zagrał w "Lekcji martwego języka" Janusza Majewskiego (1979). Lata 80. stałyby niewątpliwie pod znakiem poważnego repertuaru ("Gorączka" Agnieszki Holland, "Dziewczęta z Nowolipek" Barbary Sass i "Magnat" Filipa Bajona, "Wierna rzeka" Tadeusza Chmielewskiego - za rolę w tym filmie był nominowany do nagrody Złotej Kaczki), gdyby nie Juliusz Machulski i "Seksmisja" (1983). W latach 90. aktor pojawił się w "Jańciu Wodniku" Jana Jakuba Kolskiego (1993) oraz "Pokuszeniu" Barbary Sass (1995). Łukaszewicz był księciem Eustachym Sapiehą w biograficznym serialu "Marszałek Piłsudski" Andrzeja Trzosa-Rastawieckiego (2001), rotmistrzem Bardiorem w "Ubu królu" Piotra Szulkina (2003), ojcem Karola Wojtyły w "Karolu. Człowieku, który został papieżem" w reżyserii Giacoma Battiato (2004). Ostatnio zwrócił na siebie uwagę tytułową rolą w filmie Ryszarda Bugajskiego "Generał Nil" (2009).
Aktor grał również w serialach, m.in. w "Twarzach i maskach", "Plebanii" i "Czasie honoru".
KRZYSZTOF PIECZYŃSKI
Aktor filmowy i teatralny. W roku 1980 ukończył PWST w Krakowie. Po studiach związał się z Teatrem Powszechnym w Warszawie. Debiutował w roli Kordiana w reż. Bohdana Cybulskiego. Grał także w wielu przedstawieniach w Teatrze Telewizji. Pod koniec studiów zagrał Bronka Talara w pamiętnym serialu Jana Łomnickiego "Dom". Rola Marka w dramacie Barbary Sass "Krzyk" (1982) była debiutem kinowym Pieczyńskiego. W 1984 roku aktor wcielił się w dziennikarza piszącego artykuł o zmarłym pisarzu-legendzie w "Idolu" Feliksa Falka. Rola w filmie "Wielki bieg" (1986) Jerzego Domaradzkiego, zaowocowała nagrodą dla Pieczyńskiego na FPFF w Gdyni. W tym samym roku został uhonorowany Złotymi Lwami Gdańskimi za portret młodego polskiego inteligenta w "Jeziorze Bodeńskim" Janusza Zaorskiego.
W 1986 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych. W 1989 roku wystąpił w nominowanym do berlińskiego Złotego Niedźwiedzia dramacie Rolanda Joffé "Twórcy cieni" z Paulem Newmanem. Grał także w thrillerze z Keanu Reevesem, Morganem Freemanem i Rachel Weisz pt. "Reakcja łańcuchowa" (1996) Andrew Davisa oraz "House of Frankenstein" (1997) Petera Wernera i "Fallout" (1998) Redneya McDonalda.
Po powrocie do kraju zagrał m.in. u Jan Jakub Kolskiego w "Daleko od okna" (2000). Drugoplanowa rola policjanta została uhonorowana nagrodą na FPFF w Gdyni oraz nominacją do Orła, Polskiej Nagrody Filmowej. Pieczyński zagrał także zakonnika w znakomitym "Jasminum" (2005) Kolskiego. Za tę rolę w "Jutro będzie niebo" (2001) aktor odebrał kolejną nagrodę na FPFF w Gdyni. Pieczyński był szefem sopockiej mafii w "Reichu" (2001) Władysława Pasikowskiego i zwierzchnikiem służb specjalnych w "Karierze Nikosia Dyzmy" (2002) Jacka Bromskiego. Wystąpił również w międzynarodowych produkcjach: "Boże skrawki" (2001) Yurka Bogayevicza, "Pianista" (2002) Romana Polańskiego i "Jan Paweł II" (2005) Johna Kenta Harrisona. Za rolę Generała Sikorskiego w filmie "Generał. Zamach na Gibraltarze" (2009) był nominowany do nagrody Złota Kaczka. Ostatnio można go oglądać w głośnej "Sali samobójców" Jana Komasy.
ADAM WORONOWICZ
Aktor teatralny i filmowy. Ukończył warszawską PWST w 1997 roku. Popularność przyniosła mu tytułowa rola w dramacie Rafała Wieczyńskiego "Popiełuszko. Wolność jest w nas" (2009), za którą był nominowany do Złotej Kaczki.
W 2002 roku wystąpił w dramacie "Chopin. Pragnienie miłości" Jerzego Antczaka. Cztery lata później zagrał główną rolę w filmie telewizyjnym "Droga wewnętrzna" Doroty Lamparskiej. Pojawił się w najlepszym polskim filmie 2008 roku "33 sceny z życia" Małgorzaty Szumowskiej. W 2009 roku zagrał w "Zwerbowanej miłości" Tadeusza Króla i zabłysnął w "Rewersie" Borysa Lankosza oraz "Generale Nilu" Ryszarda Bugajskiego. 2010 rok ponownie był dla niego wypełniony pracą, u Macieja Wojtyszki w komedii "Święty interes", w nagrodzonej "Różyczce" Jana Kidawy-Błońskiego i mocnym dramacie Marcina Wrony "Chrzest".
PIOTR ADAMCZYK
Jeden z najpopularniejszych aktorów filmowych i teatralnych. W 1995 roku ukończył warszawską PWST. Jego nazwisko stało się bardziej popularne dzięki roli w superprodukcji Jerzego Antczaka - "Chopin. Pragnienie miłości" (2002) za którą otrzymał nominację do Złotej Kaczki. W 2003 roku zagrał w błyskotliwej komedii Tomasza Koneckiego i Andrzeja Saramonowicza "Ciało". W 2005 r. na ekrany wszedł film "Karol. Człowiek, który został papieżem", rok później weszła II część filmu o polskim papieżu, zatytułowana "Wojtyła - papież, który pozostał człowiekiem". W 2007 roku rozbawił do łez rolą ornitologa w kultowym "Testosteronie" duetu Saramonowicz&Konecki. Kolejny rok przyniósł Adamczykowi role komediowe "Nie kłam, kochanie" Piotra Wereśniaka i wielkim hicie kinowym Tomasza Koneckiego "Lejdis" za tę rolę otrzymał Złotą Kaczkę. W 2010 roku Adamczyk wystąpił w "Tricku" Jana Hryniaka, Świętym interesie" Maciej Wojtyszki - za rolę Leszka był nominowany do Złotej Kaczki, i "Śniadaniu do łóżka" Krzysztofa Langa. Ostatnio brawurowo zagrał Karola w "Och, Karol 2" Piotra Wereśniaka.
Udziela się w dubbingu. W 2004 r. pracował przy polskim dubbingu filmu "Iniemamocni". W 2005 r. użyczył swojego głosu Żyrafie Melmanowi w filmie "Madagaskar" , rok później Zygzakowi McQueen w "Autach".
KRZYSZTOF GLOBISZ
Krzysztof Globisz jest absolwentem krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Dyplom uzyskał w 1980 r. Od 1981 występuje na deskach krakowskiego Starego Teatru, w którym debiutował rolą Laertesa w "Hamlecie" w reżyserii Andrzeja Wajdy (1981). Z Wajdą spotkał się na planie "Dantona" (1982) a następnie przy realizacji "Pana Tadeusza" (1999). Grał u najlepszych: Krzysztofa Kieślowskiego, Barbary Sass, Kazimierza Kutza, Władysława Pasikowskiego, Jerzego Stuhra, Jana Jakuba Kolskiego czy Filipa Bajona. W filmowej karierze Globisza role dramatyczne przeplatają się z komediowymi. Wystąpił w "Karierze Nikosia Dyzmy" (2002) Jacka Bromskiego, "Superprodukcji" (2003) Juliusza Machulskiego, w komedii "Czas surferów" (2005) Jacka Gąsiorowskiego. W 2007 roku zagrał w poruszającym dramacie "Pora umierać" Doroty Kędzierawskiej. Pojawił się w "Lejdis" (2008) Tomasza Koneckiego, a rok później u tego samego reżysera brawurowo zagrał profesor Katzównę w "Idealnym facecie dla mojej dziewczyny". Ostatnio widzieliśmy go w nagrodzonej na festiwalu w Gdyni "Różyczce".
KRZYSZTOF STROIŃSKI
Aktor teatralny i filmowy. Ukończył Wydział Aktorski na Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi ukończył w 1972 roku.
Rola w serialu "Daleko od szosy" (1976) stała się prawdziwy przełomem w karierze Stroińskiego. W roku 1989 Krzysztof Stroiński zagrał w wielokrotnie nagradzanym dramacie Macieja Dejczera "300 mil do nieba". Kolejnym przełomem w karierze Stroińskiego był udział w filmach Jerzego Stuhra w "Historiach miłosnych" (1997) i filmie "Tydzień z życia mężczyzny" (1999) za tę rolę otrzymał nominację do Nagrody Orła. W roku 2003 pojawił się w epizodycznej rólce w wielkim hicie Koneckiego i Saramonowicza "Ciało". W roku 2005 pojawił się u młodego reżysera Xawerego Żuławskiego w debiutanckim "Chaosie". Zaraz potem brawurowo zagrał aspiranta Metyla w głośnym serialu kryminalnym Patryka Vegi pt. "Pitbull", za tę rolę otrzymał nominację do nagrody Złota Kaczka. W roku 2007 Stroiński zagrał w filmie Macieja Wojtyszki "Ogród Luizy". 2008 rok przyniósł mu nagrodę Orzeł, za wielką rolę w kameralnym dramacie łączący w studium rozpadu małżeństwa i jednostki "Rysa" Michała Rosy. Jednym z najciekawszych i najgłośniejszych przedsięwzięć, w które zaangażował się Stroiński był serial polityczny "Ekipa" w reżyserii Agnieszki Holland, Magdaleny Łazarkiewicz oraz Katarzyny Adamik. Ostatnio widzieliśmy go w thrillerze Feliksa Falka "Enen" (2009) i "Zwerbowanej miłości" Tadeusza Króla.
