Scenariusz "Tylko w duecie" reżyser Bruce Paltrow otrzymał od jego autora - Johna Byruma, z którym przyjaźni się od wczesnych lat 70. Jak mówi: "To był niezwykły scenariusz - zabawny, a zarazem poważny. Opowiadał o trzech parach - trzech duetach - które szukają spełnienia. Zbieg okoliczności chce, że ich drogi spotykają się".
John Byrum wpadł na pomysł filmu o karaoke pewnej nocy, gdy zszedł do baru w hotelu, w którym się zatrzymał. W barze odbywał się konkurs karaoke, który jego uczestnicy traktowali ze śmiertelną powagą. Jak mówi: "Byli gotowi dać z siebie wszystko. Marzyli, by wejść na scenę i zaśpiewać".
Bruce Paltrow zetknął się z fenomenem karaoke kilka lat wcześniej, kiedy reżyserował jeden z odcinków serialu TV "Homicide: Life on the Street". Karaoke pojawiło się w Stanach Zjednoczonych w roku 1988 i z miejsca podbiło serca Amerykanów. Dziś konkursy karaoke urządza się dosłownie wszędzie, od barów hotelowych na prowincji, po najmodniejsze lokale w Nowym Jorku i Los Angeles.
Bruce Paltrow przyznaje, że od dawna marzył, by pracować ze swą córką Gwyneth. Uznał, że będzie ona idealną odtwórczynią roli Liv - tancerki z Las Vegas, która po śmierci matki szuka kontaktu z dawno niewidzianym ojcem. "Pięć lat temu dałem jej scenariusz "Tylko w duecie", a ona przyjęła go z zachwytem" - mówi reżyser i ojciec.
Gwyneth Paltrow mówi: "Scenariusz wydał mi się bardzo inteligentny i na wskroś oryginalny. Światek karaoke tworzy interesującą subkulturę, a jak dotąd nikt nie pokusił się, by ukazać ją na ekranie. Byłam podekscytowana już na samą myśl, że zagram kogoś, dla kogo karaoke jest całym światem. Moja bohaterka jest osobą bardzo dobrą, choć nieco zagubioną. W Las Vegas żyła z matką jak pod kloszem. Jest tancerką, niejedno więc widziała, nadal jest jednak bardzo niewinna".
Rolę ojca Liv - Ricky'ego Deana, specjalisty od karaoke, gra Huey Lewis. Bruce Paltrow mówi: "Była to najtrudniejsza rola do obsadzenia. Szukaliśmy aktora, który - po pierwsze - zgodzi się przyznać, że jest na tyle stary, by być ojcem Gwyneth Paltrow, a po drugie będzie umiał śpiewać".
Huey Lewis jest liderem rockowej grupy "Huey Lewis & The News", której utwory zdominowały amerykańskie listy przebojów w latach 80. Jako aktor wystąpił w filmach "Powrót do przyszłości" Roberta Zemeckisa i "Na skróty" Roberta Altmana. Jak mówi: "Od dawna szukałem roli, w której będę mógł pokazać na co mnie stać, piosenkarzowi trudno jednak dostać prawdziwą rolę aktorską. Bohater, którego gram, jest przede wszystkim śpiewakiem. W chwili, gdy go poznajemy, jest co prawda tylko śpiewakiem karaoke, ale kto wie, może dwadzieścia lat wcześniej był prawdziwym wokalistą. Trudno dziś założyć zespół, śpiewa więc gdzie tylko może".
Ostatnie, o czym marzy Ricky, to ojcowskie obowiązki, Liv ma jednak co do niego inne plany. Gwyneth Paltrow mówi: "Liv chce z nim zostać i robi, co tylko może, by go zdobyć. Szuka swojej tożsamości i czuje, że aby się w pełni określić, musi go lepiej poznać".
Mimo początkowych oporów Ricky zgadza się zabrać Liv w trasę objazdową po lokalach karaoke. Wkrótce zawiązuje się pomiędzy nimi pewna więź. Huey Lewis mówi: "Ricky to facet, który nie wie, co to stabilizacja. Jedzie od jednego baru karaoke do drugiego i niczego nie żałuje, dopóki nie spotyka swojej córki. Wtedy zdaje sobie sprawę, że czegoś w jego życiu zabrakło".
W roli Suzi - zdeterminowanej dziewczyny z małego prowincjonalnego miasteczka, która marzy, by wyruszyć do Hollywood i zostać śpiewającą gwiazdą, oglądamy Marię Bello ("Wygrane marzenia", "Godzina zemsty", serial TV "Ostry dyżur"). Aktorka mówi: "Suzi myśli, że jest wielką śpiewaczką, utknęła jednak w zapadłej dziurze. Pewnego dnia dochodzi do wniosku, że nadszedł czas, by podążyła za marzeniami i wyrusza do Kalifornii. Przypomina mnie samą z czasów, gdy byłam kelnerką w Nowym Jorku. Myślałam sobie wtedy - Pewnego dnia zostanę aktorką. Rzucę to wszystko i nigdy już nie będę musiała nosić tacy".
Bruce Paltrow mówi: "Mieliśmy kilka kandydatek do roli Suzi, ale Maria Bello pobiła je na głowę. Jest po prostu wspaniała. Aktorka grająca Suzi musiała być nieustraszona. Suzi emanuje bowiem seksem, jest on wyrazem jej wewnętrznej siły. Szukałem więc aktorki nieco nonszalanckiej, pewnej siebie i odrobinę zbuntowanej. Nikt nie uosabia tych cech lepiej niż Maria Bello".
W autobusie wiozącym ją do Kalifornii Suzi poznaje Billy'ego Hannona - zagubionego młodego człowieka, który dopiero co odkrył, że jego dziewczyna zdradza go z jego wspólnikiem z korporacji taksówkowej. Rolę tę Bruce Paltrow powierzył kanadyjskiemu aktorowi Scottowi Speedmanowi, któremu popularność przyniósł serial TV "Felicity". Jak mówi: "Scott ma w sobie autentyczną delikatność i wrażliwość. Zależało mi, aby filmowy Billy nosił w sobie poczucie straty i determinacji, szuka bowiem celu w życiu. Scott świetnie to uchwycił".
Scott Speedman mówi: "Mój bohater osiągnął wiek, w którym szuka się prawdy o sobie samym. Nie ma szalonych ambicji, chce tylko jeździć swoją taksówką i poznawać ludzi. W chwili, gdy go poznajemy, cały jego świat wali mu się na głowę, a w jego życiu ni stąd ni zowąd zjawia się Suzi. Na pierwszy rzut oka wszystko ich dzieli. Billy jest czystym, niewinnym dzieciakiem, który szuka szczęścia i harmonii, a Suzi wykorzystuje jego naiwność i namawia go, żeby zawiózł ją do Kalifornii. Dla niego Suzi jest zepsutą, wygadaną babą, której stara się wpoić pewne zasady".
Maria Bello mówi: "Suzi uważa Billy'ego za nieudacznika, on z kolei ma ją za wariatkę. W końcu zdają sobie sprawę, że nie muszą się nawzajem osądzać, bo w każdym z nich jest coś, czego brak drugiemu. To sprawia, że nabierają do siebie szacunku"
Ostatni z trzech filmowych duetów tworzą Andre Braugher ("Częstotliwość", "Miasto aniołów", "Lęk pierwotny", "Chwała") i Paul Giamatti ("Szeregowiec Ryan", "Truman Show", "Człowiek z księżyca", "Agent XXL", "Planeta małp" Tima Burtona).
Paul Giamatti gra Todda Woodsa - komiwojażera, który całe życie spędza w rozjazdach. Aktor mówi: "Todd jest wiceprezesem firmy budowlanej i na co dzień mieszka w pokojach hotelowych. Nigdy nie siedzi długo w jednym miejscu - żyje od spotkania do spotkania, w ciągłej pogoni za sukcesem. Jak nietrudno się domyślić, tryb życia, jaki wiedzie, nie ma na niego najlepszego wpływu".
Bruce Paltrow mówi: "Podczas gdy Todd (grany przez Andre Braughera) to typowy przedstawiciel klasy średniej, Reggie Kane wychowywał się w podejrzanej dzielnicy. Jest recydywistą, który od dziecka tułał się po więzieniach. Todd i Reggie spotykają się i nagle zdają sobie sprawę, jak bardzo są do siebie podobni. Obaj są ofiarami systemu, w którym się urodzili i obaj marzą, by być innymi, niż są naprawdę".
Każdy z bohaterów ulega fascynacji fenomenem karaoke. Maria Bello mówi: "Sądzę, że każdy z nas w głębi duszy marzy, by zostać artystą. Dzięki karaoke każdy choć na moment może znaleźć się w świetle jupiterów i poczuć jak prawdziwa gwiazda. Sądzę, że właśnie to czyni je tak pociągającym".
Producent Kevin Jones mówi: "W światku karaoke każdy może liczyć na wsparcie i życzliwość innych. W przeciwieństwie do estrady profesjonalnej nikt tu nie czeka, by cię skrytykować. Wszyscy podnoszą cię na duchu i zagrzewają do boju - chcą, byś zaśpiewał, a tym samym stał się częścią tego, co sami reprezentują. Taka atmosfera zbliża do siebie ludzi".
Huey Lewis mówi: "W karaoke każdy śpiewa tę samą piosenkę, różnice między dobrymi a złymi śpiewakami stają się więc natychmiast widoczne. Mamy tu do czynienia z prawdziwym życiem, podczas gdy większość z tego, co słyszymy dziś z płyt czy w radio zostało wcześniej nagrane i poddane obróbce technicznej".
Andre Braugher mówi: "Przed rozpoczęciem zdjęć nie zdawałem sobie sprawy, że karaoke to niezwykle prężna subkultura. Co tydzień odbywają się niezliczone konkursy, do których ludzie przygotowują się jak do maratonów tańca, a w grę wchodzą kolosalne pieniądze".
Bruce Paltrow mówi: "Karaoke jest metaforą sytuacji, w jakiej znalazła się szóstka naszych bohaterów. Zdobywają się oni na odwagę, by wyjść z cienia, stanąć na scenie i spróbować swoich sił w nowej dla nich dziedzinie. Sądzę, że każdy z nas postępuje wedle pewnych norm, które narzuca mu społeczeństwo. Nasi bohaterowie odrzucają te normy i postanawiają spróbować czegoś nowego, a to wymaga nie lada odwagi".
