AGNIESZKA HOLLAND – REŻYSER
Dwukrotnie nominowana do Oscara Agnieszka Holland (ur. 1948) zadebiutowała w kinie jako asystentka Krzysztofa Zanussiego przy „Iluminacji” (1973) i jako aktorka w RFN-owskim filmie telewizyjnym „Pozwólcie nam do woli fruwać nad ogrodami” (1974). Później zagrała jeszcze sekretarkę w „Bliźnie” (1976), więźniarkę-komunistkę w „Przesłuchaniu” (1981) i reżyserkę w „Zdjęciach próbnych” (1976), które wyreżyserowała wraz z Pawłem Kędzierskim i Jerzym Domaradzkim.
Kariera artystyczna była jej pisana od dziecka. W domu rodzinnym (rodzice - Irena Rybczyńska i Henryk Holland - oboje świetni dziennikarze), do jednego stołu zasiadają znani poeci, pisarze, publicyści. Żyjąc wśród takich indywidualności nie sposób nie zostać artystą... Studia w Praskiej Szkole Filmowej (FAMO) skończyła w 1971 roku Zaraz po tym wróciła wraz z mężem Laco Adamikiem do Polski.
Na prawdziwy, samodzielny debiut reżyserski czekała do 1978 roku. „Aktorzy prowincjonalni”, jedno ze sztandarowych dzieł tzw. kina moralnego niepokoju, przyniosły Holland m.in. nagrodę FIPRESCI na MFF w Cannes, otwierając tym samym długą listę nagród w jej dorobku. Od początku kariery zadziwia odwagą w wyborze tematów i ich interpretacji.
W „Gorączce” (1980) bohaterami są młodzi PPS-owcy z początku XX wieku, w „Kobiecie samotnej” (1981) kochankowie „epoki kartek na mięso” - dojrzała rozwiedziona kobieta i kaleki młody mężczyzna. W nakręconych już po wyjeździe na zachód i nominowanych do Oscara (druga nominacja za scenariusz do filmu „Europa, Europa”. W „Gorzkich żniwach” (1985) opowiada historię trudnej miłości z czasów okupacji - Niemca i ukrywającej się u niego Żydówki, w „Zabić księdza” (1988) sięga do sprawy morderstwa księdza Popiełuszki, a w „Całkowitym zaćmieniu” (1995) opowiada o homoseksualnym związku francuskich poetów Verlaine i Rimbauda.
Postaci z filmów Holland to często zwykli ludzie uwikłani w paradoksy Wielkiej Historii. Reżyserka rzadko skupia się jednak na tej ostatniej, koncentrując się raczej na prawdzie psychologicznej i emocjach bohaterów. Po kilku chudych latach emigracji w Paryżu przychodzi prawdziwa kariera w Hollywood i kontrakty z wielkimi wytwórniami. Krótki romans z aktorstwem i reżyseria nie wyczerpują jej wszystkich talentów. Holland - mistrzyni dialogu - to też autorka scenariuszy do filmów innych reżyserów, m.in. do „Dantona” i „Korczaka” Wajdy.
Filmografia:
1999 - The Falconer
1997 - Washington Square (Plac Waszyngtona)
1995 - Total Eclipse (Francja) (Całkowite zaćmienie)
1993 - ‘Fallen Angels’; serial TV
The Secret Garden (Tajemniczy ogród)
1991 - Olivier, Olivier
1990 - Europa Europa
Largo Desolato; film TV
1988 - Zabić księdza (Francja)
1985 - Bittere Ernte
1981 - Gorączka (Polska)
Kobieta samotna (Polska)
1980 - Aktorzy prowincjonalni (Polska)
1977 - Niedzielne dzieci (Polska)
Zdjęcia próbne (Polska)
1975 - Wieczór u Abdona; film TV
1973 - The Conspiracy (Francja)
JERZY ZIELIŃSKI - ZDJĘCIA
W 1974 r. ukończył studia na Wydziale Operatorskim i Realizacji Telewizyjnej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.
Karierę filmową rozpoczął (1979 rok ) w Polsce filmem „Aria dla atlety”, który zdobył główną nagrodę na Festiwalu Filmów Polskich w Gdańsku. Zrobił wysoko ocenione zdjęcia m.in. do "Klucznika" (TV), "Zmór" i "Dreszczy" Wojciecha Marczewskiego; "Wizji lokalnej 1901", "Limuzyny Daimler-Benz" Filipa Bajona; "Czułych miejsc" Piotra Andrejewa oraz do "Przeznaczenia" Jacka Koprowicza.
Pracuje od dłuższego czasu w USA i Europie Zachodniej. Uznanie zdobył zdjęciami do filmu „Shivers”, który był zaprezentowany na New York Film Festival, a także zdobył Specjalną nagrodę Jury na MFF w Berlinie w 1982 roku. Jest autorem zdjęć do filmów Caravan Pictures: „Powder” i „Houseguest”. Dla Hollywood Pictures pracował przy „Paradise” i „Swing Kids”, oraz „Placu Waszyngtona”. Był również operatorem u Drana Parisota w jego czarnej komedii „Home Fries”. Przed rozpoczęciem działalności w Caravan Pictures Birnbaum był vice Prezesem 20th Century Fox (m.in. „Home Alone”, „Sypiając z wrogiem”, „Edward Norzycoręki”, „Hot Shots!”, „Ostatni Mohikanin”, „Mrs. Doubtfire”. W swoim operatorskim dorobku Zieliński ma ponadto takie filmy jak: „ The January Man”, „Fools of Fortune”, „Stars and Bars”, „Cal”, „In the Shallow Grave”, „Litlle Surprises” – film krótkometrażowy w reżyserii Jeffa Goldbluma, który zdobył w swojej kategorii nominację do Oskara w 1996 roku.
JAN A.P KACZMAREK - MUZYKA
Jest autorem muzyki do ponad trzydziestu filmów długometrażowych i dokumentalnych. Pracował dla najlepszych reżyserów polskich i zagranicznych. Po skomponowaniu muzyki do „Całkowitego zaćmienia” Agnieszki Holland, podpisał kontrakt z Sony Classical na wydanie trzech albumów z jego muzyką symfoniczną. Pierwsze z tych utworów były zainspirowane historią Bosko i Admiry, dwojga młodych, zakochanych w sobie ludzi, którzy zginęli na wojnie w Bośni.
Kaczmarek rozpoczął swoją karierę muzyczną zakładając Orkiestrę Ósmego Dnia, która odbyła prawie 18 tournee koncertowych po Europie i USA, występując m.in. w Queen Elizabeth Hall w Londynie; VPRO Radio Contoporary doprowadziły do nagrania pierwszej płyty długogrającej „Music for the End”.
Kaczmarek komponował również muzykę do spektakli teatralnych, m.in. współpracując z The Public Theatre w Nowym Jorku, The Mark Taper Forum w Los Angeles, Goodman Theatre w Chicago. W 1993 roku otrzymał nagrodę Drama Desk Award przyznawaną przez nowojorskich krytyków teatralnych za za najlepszą muzykę teatralną roku. Nagroda została przyznana za ścieżkę dźwiękową do („Tis a Pity She’s a whore”);
Kaczmarek jest reżyserem trzech produkcji multi-medialnych: ‘Waiting for Halley’s Comet’, ‘One Man Symphony’ i ‘Tower of Babel’.
Inne filmy, do których skomponował muzykę: „Bliss”, „Dead Girl”, „Desert Lunch”, „Doppelganger” i „White Mariage”. Dla telewizji ABC „Empty Cradle” i Lifetime „Night Owl”.
Muzyka Kaczmarka była wydana m.in. przez Sony Classical, Varese Sarabande, Digiton i Flying Fish.
DENISE CRONENBERG - KOSTIUMY
Od 13 roku życia uczyła się baletu, ukończyła też Ryerson Polytech w Toronto na wydziale radia i telewizji. Próbowała przez dwa lata z zespołem The American Ballet Theatre, tańczyła w Royal Winnipeg Ballet. Przez 15 lat była tancerką w programach rozrywkowych telewizji CBC, by w 1983 roku zmienić profesję i zająć się projektowaniem kostiumów. Uczyła się tej nowej sztuki asystując przy realizacji „Videodromu” i „The Dead Zone” Cronenberga. Zaprojektowała kostiumy do sześciu filmów tego reżysera: „The Fly”, „Dead Ringers”, „Naked Lunch”, „M. Butterfly” i „Crash”, oraz „Existenz”. Jest autorką kostiumów do wielu filmów telewizyjnych.
